หนึ่งด้าวฟ้าเดียว

2–3 สัปดาห์ต่อมา เนเมียวสีหบดีได้รับสาส์นจากอังวะเรื่องศึกกับจีน เรียกทหารมาแจ้งว่าการศึกกับจีนนั้นตึงเครียดนัก เห็นทีเราต้องพักทัพเพียงเท่านี้ต้องรีบยกกลับไปรับศึกจีนโดยเร็ว

เนเมียวสีหบดีจะทิ้งทหารไว้ 10,000 คน โดยกำลังหลัก 3,000 คนที่ค่ายโพธิ์สามต้นภายใต้การบังคับบัญชาของสุกี้ ทำการกวาดต้อนผู้คนและทรัพย์สมบัติกลับไปภายหลัง เยื้อนออดอ้อนว่าท่านคงไม่ทิ้งตนกลับไปแต่ผู้เดียวดอกนะ เนเมียวสีหบดีที่กำลังหลงใหลเยื้อนบอกว่าจะพาเยื้อนไปอังวะด้วยแต่ตอนนี้ต้องอยู่ที่นี่ก่อน เอากลับไปตอนนี้จะผิดวินัยกองทัพ

เยื้อนดีใจถามว่าแล้วคนสามหมื่นจะนำเดินทางไกลกันไปได้อย่างไร ไม่กลัวเชลยหนีระหว่างทางหรือ

เนเมียวสีหบดีแสยะยิ้มบอกว่า “ข้ามีวิธี” ซึ่งเป็นวิธีที่ทารุณโหดเหี้ยมดังคำบรรยายที่ว่า

“เพื่อป้องกันการหลบหนีของเชลย อังวะได้เจาะรูบริเวณเส้นเอ็นที่ส้นเท้า แล้วร้อยเส้นหวายเข้าไป ซึ่งต่อมาได้เรียกเส้นเอ็นบริเวณนี้ว่า ‘เอ็นร้อยหวาย’ มาจนถึงทุกวันนี้ และหลังจากการร้อยหวายเสร็จสิ้นในวันที่ 6 มิถุนายน พุทธศักราช 2310 กองทัพอังวะส่วนใหญ่ก็ได้ถอนทัพกลับพร้อมกวาดต้อนเชลยและทรัพย์สมบัติกลับไปด้วย นับเป็นการสิ้นสุดสงคราม ด้วยการล่มสลายของกรุงศรีอยุธยานั่นเอง”

ooooooo

หลังการล่มสลายของกรุงศรีอยุธยา กองกำลังก็ยังฝึกซ้อมดาบกันอย่างจริงจัง โดยมีพวกแมงเม่า อินซึ่งเริ่มท้องแก่แล้วและทหารอีกจำนวนหนึ่งช่วยกันขนเสบียงและน้ำมาให้พวกที่ซ้อมดาบ

แมงเม่าเรียกคุณพระมากินข้าวเพื่อจะได้มีแรงซ้อมต่อไป ขันทองยิ้มกรุ้มกริ่มบอกว่าตนไม่ใช่คุณพระแล้วอย่าเรียกอย่างนี้อีกเลย ขอให้เรียกว่า “พี่ขันทอง” แทน ถามแมงเม่าว่าแจกข้าวปลาอาหารเสร็จแล้วให้ไปพบตนที่หัวแหลมได้หรือไม่ ตนมีเรื่องสำคัญจะคุยด้วย

เมื่อแมงเม่าไปที่หัวแหลม ขันทองมอบสร้อยทำจากเปลือกหอยให้บอกว่าตนทำเอง ยามศึกสงครามสร้อยทองสร้อยเงินตนคงหาให้เจ้าไม่ได้ แมงเม่าหยอกว่านี่หรือที่ว่าเรื่องสำคัญ ขันทองพูดอย่างน้อยใจว่าหากเจ้าเห็นว่า ‘ไม่สำคัญ’ ก็ไม่เป็นกระไร แมงเม่าจึงรับสร้อยไปคล้องคอตัวเองทันที

ขันทองดีใจมาก แมงเม่าบอกว่าฝีมือร้อยแย่มากตอนตนเป็นเด็กยังทำได้สวยกว่านี้อีก

“พุทโธ่...เห็นใจฉันบ้างเถิด ชีวิตนี้ฉันจับอยู่สองอย่างคือมีดกับพระไตรปิฎก งานฝีมือเช่นนี้ก็เพิ่งทำคราแรก ได้เท่านี้ก็หลังขดหลังแข็งแย่แล้ว”

“ถึงไม่งามนัก แต่ฉันก็ชอบนะเจ้าคะ” แมงเม่ามองสร้อยยิ้มปลื้ม ขันทองดีใจมากจับสร้อยบอกว่า

“ให้บ้านเมืองกลับคืนมาเมื่อไหร่ พี่จะ...เอ่อ...พี่จะพูด ‘เรื่องสำคัญ’ กับเจ้านะ”

“พูดเช่นนี้ ฉันอยากจะให้บ้านเมืองสงบสุขเสียวันนี้พรุ่งนี้เลยเจ้าค่ะ” แมงเม่าทำยิ้มหน้าเป็นปกปิดความเขิน

ทันใดนั้นพันหาญก็วิ่งมาบอกข่าวดีว่าจันทบูรตอบรับการร่วมมือกับเราแล้ว

ooooooo