ตอนที่ 13
ละครออนแอร์ตอนแรกจบพอดี พนักงานพากันตบมือให้กับความสนุกครบรสของละครทั้งที่เป็นตอนแรก บอลชวนทุกคนดื่มฉลอง หยิบขนมกับเครื่องดื่มแจกจ่าย รินโพล่งขึ้นอย่างคนตัดสินใจแล้ว
“ทุกคน พี่มีเรื่องอยากคุยด้วย”
ทุกคนมองรินเป็นตาเดียวกัน ขณะที่เธอหยิบเอกสารมอบอำนาจของวิษณุออกมาวาง...
เหมือนเกิดอาเพศขึ้นที่ตึกวนาเทพ แผ่นหินป้ายตำนานนางหยาดหักสะบั้นตรงตัวสระอาพอดี ทำให้ป้ายกลายเป็นตำนานนางหยดแทนที่ ผีหยดทรุดตัวลงนั่งอยู่ที่ป้ายตำนาน ร้องไห้สะอึกสะอื้น
แม้ลมพายุจะพัดแรงแต่เทียนไขที่พระวิษณุจุดไว้ กลับยังส่องสว่าง ท่านหลับตาอย่างสงบนิ่ง...
ที่บริษัทเบญจกายแปลง ประชุมเสร็จทุกคนเก็บของแยกย้ายกันกลับ รินยืนมองไปรอบๆสีหน้าเคร่งเครียดอยู่กับปาล
“พี่รักพวกเราทุกคนนะ แต่พี่ไม่คิดว่าพี่จะรับผิดชอบทั้งหมดนี้ไหว พี่ขอโทษจริงๆนะ” รินน้ำตาคลอเบ้า
บอลวางมือจากงานตรงหน้าเข้าไปหารินพร้อมกับหน่อย ปลอบว่าไม่ร้องไห้ เธอห่วงพวกเขามามากแล้ว ถึงเวลาที่เธอต้องทำเพื่อตัวเองบ้าง หน่อยเห็นด้วย
“ใช่พี่ แถมออฟฟิศพี่ปาลผู้ชายเยอะด้วย อยู่เนี่ยเจอแต่อีบอลไม่มีอนาคตเลย”
“แหม สวยอ่ะเนอะ” บอลกระเซ้า สองคนทำหน้าเป็นใส่กันจนรินหัวเราะทั้งน้ำตาออกมา
“งั้นไว้ว่างๆแวะไปหาพี่ที่ภูเก็ตบ้างนะ”
บอลได้ที ให้พักฟรีหรือเปล่า รินพยักหน้าไม่ใช่ฟรีแค่ที่พัก อาหารก็ยังฟรีอีกด้วย ทุกคนส่งเสียงเฮลั่น
ooooooo
รายการข่าวบันเทิงทางทีวีออกข่าวเรื่องป้ายตำนานนางบาปแตกหัก ต้นไม้ล้มระเนระนาด แถมกระจกหน้าต่างหลายบานในตึกวนาเทพแตก นักข่าวรายงานสดมาจากที่เกิดเหตุ
“อาถรรพณ์ละครนางบาปคืนเดือนดับแรง ผีหยาดอาละวาดพังป้ายตำนาน เรตติ้งพุ่งทะยานไป 7”
ปาลเห็นข่าวนี้ตอนกำลังกินข้าวเช้ากับแม่ปุกรีบโทร.หารินที่กำลังขับรถอยู่ เธอเองก็เพิ่งเห็นข่าวเหมือนกันบอลไลน์มาบอก ปาลได้ข่าวมาว่าวันนี้ทางกรมศิลปฯจะเข้าไปดู ถ้าอย่างนั้นเดี๋ยวเราเจอกัน วางสายเสร็จ ขยับจะไปอาบน้ำแต่งตัว แม่ปุกร้องถามว่าเกิดเหตุการณ์แบบนี้จะมีเรื่องอะไรอีกไหม
“ไม่รู้เหมือนกันครับแม่ แต่บางทีผมคิดว่ามันอาจจะเป็นการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ก็ได้”
“ดูแลหนูรินดีๆนะปาล อย่าให้เกิดอะไรแบบ
คราวก่อนที่ผีสิงอะไรนั่นอีก”
“ครับแม่ ผมไปก่อนนะครับ”
แม่ปุกมองตามลูกชายที่เดินขึ้นห้องสีหน้าเป็นกังวล...