นางบาป

ปาลกำลังซ่อมหน้าต่าง ขณะที่พ่อของรินไล่ปิดประตูหน้าต่างไปทีละบาน พร้อมกับออกปากแทนที่เขาจะได้มาพักกลับต้องเหนื่อยมาช่วยซ่อมหน้าต่างให้อีก เขายินดีทำให้ แค่เปลี่ยนสลักนิดเดียวก็เสร็จ หน้าต่างสมัยใหม่ซ่อมไม่ยาก รินเห็นปาลซ่อมบ้านให้ก็แอบยิ้มพอใจ พ่อหันไปเห็นเธอร้องทักว่าแม่หมดฤทธิ์หรือยัง

“กินยาไปแล้วพ่อ น่าจะหลับแล้ว”

“งั้นเดี๋ยวพ่อขอตัวนะ” พ่อรีบขึ้นบ้านไปดูแม่ ส่วนรินเดินไปหาปาลที่ซ่อมหน้าต่างเสร็จพอดี รู้สึกเกรงใจเขามากแทนที่จะมาพักผ่อนกลับโดนพ่อของเธอใช้งาน

“โหคุณ...ซ่อมแค่นี้ออกกองเหนื่อยกว่านี้เยอะ” ปาลหันไปเห็นรินหน้าเครียดแกล้งกระเซ้า “เดี๋ยวๆ แค่ผมพูดคำว่าออกกอง นี่ก็เครียดขึ้นมาเลยเหรอ หลอนงานไปไหมคุณอ่ะ”

“ออกไปเดินเล่นกันไหม” รินช่วยปาลเก็บอุปกรณ์ซ่อมบ้าน จากนั้นทั้งคู่พากันไปเดินเล่นริมหาด ปาลดักคอว่าเธอเครียดเรื่องบริษัทที่พี่ณุยกให้ใช่ไหม เธอพยักหน้ารับคำ ไม่รู้จะเอาอย่างไรดี

“จำได้ไหมคุณเคยบอกผมว่าอยากรู้ว่าตัวเองจะทำอะไรยิ่งใหญ่ไปได้ไกลแค่ไหน อยากทำอะไรยากๆ”

“ใช่ ฉันอาจเคยคิดแบบนั้น งานคือที่หนึ่งในชีวิต พี่ณุคือที่สอง แต่พอพี่ณุตัดสินใจทิ้งทุกอย่าง อยู่ๆก็เหมือนฉันตื่นขึ้นมาแล้วได้แต่ถามตัวเองว่า

ที่ผ่านมาทุกสิ่งที่ฉันทำมันเพื่ออะไร และเพื่อใครกันแน่ คุณ...ถ้าฉันไม่ไหวจริงๆพี่ณุจะโกรธฉันไหม” รินแค่อยากปลดปล่อยตัวเองจากความรักที่เคยมีให้วิษณุ

“การที่พี่ณุยกบริษัทให้คุณ เขาก็แค่อยากตอบแทนความทุ่มเทของคุณ แต่ถ้าคุณจะไม่รับไว้ก็ไม่มีใครตำหนิอะไรคุณได้เลยริน ที่ผ่านมาคุณทำดีที่สุดทุกอย่างแล้ว”

รินเป็นห่วงบอลกับพวกน้องๆที่บริษัท ไม่รู้จะทำอย่างไรดี ปาลบอกว่าไม่ต้องเป็นห่วงเขาให้บอลมาช่วยตัดต่อรายการให้เขาได้ ส่วนคนอื่นๆเขาถามพวกเฮาส์อื่นๆไว้บ้างแล้ว รินทึ่งนี่เขาเตรียมทุกทางไว้ให้เธอเดินเลยหรือ เขายอมรับว่าใช่ ไม่ว่าทางไหนที่เธอเลือก เขาจะเดินไปบนทางนั้นกับเธอ ถ้าเธอยอมให้เขาไปด้วย

“ต่อให้ฉันไม่ยอม คุณก็ทำแบบนั้นทุกครั้งอยู่แล้วนี่”

“และผมก็จะทำแบบนั้นตลอดไป” ปาลน้ำเสียงหนักแน่น

ooooooo