ในคืนหนาว แสงดาวยังอุ่น

ลวิตาหรือหลิว นักแสดงและนางแบบสาวสวยวัย 25 ปี เข้าวงการตั้งแต่เด็ก ทำงานหาเลี้ยงครอบครัวมาตลอดชีวิต ภายนอกดูอ่อนแอแต่จิตใจเป็นคนเข้มแข็งไม่ชอบเห็นใครถูกเอาเปรียบ...ในคืนหนึ่งเธอยืนน้ำตาไหลอาบแก้มอยู่ริมระเบียงคอนโด

ก่อนหน้านี้เธอได้เขียนไดอารีประจำวันไว้ “เราสองคนเดินมาถึงจุดนี้ได้ยังไง จุดที่ฉันไม่หลงเหลือความไว้ใจให้เขาอีกแล้ว ฉันไม่ได้เป็นคนชอบจับผิด แต่ครั้งนี้ฉันจำเป็นต้องรู้ว่าเขาซ่อนใครไว้ ฉันต้องหาคำตอบให้ได้ ก่อนที่เราสองคนจะเดินไปไกลจนถึงจุดที่ถอยหลังกลับไม่ได้อีก” ลวิตาเหลือบมองกรอบรูปภาพคู่กับไตรภพแฟนหนุ่ม “ฉันเหนื่อยมาพอแล้ว ตอนนี้ฉันแค่อยากจบทุกอย่าง ฉันเดินมาไกลเกินไป ไกลจนหันหลังกลับไปแล้วไม่เห็นใครซักคน”

เพียงครู่...ร่างเธอก็ลอยละลิ่วลงสู่พื้นพร้อมเสียงที่ว่า “ฉันต้องจบเรื่องนี้ มันควรจบซักที” ร่างลวิตากระแทกเข้ากับหลังคาผ้าใบที่ยื่นออกมาสองสามชั้น ก่อนที่ร่างจะกระแทกลงบนฟูกที่คนงานกำลังยกออกมาหลุดจากมือตกลงพื้น คนงานต่างตกตะลึงร้องลั่นที่เห็น

คนนอนหมดสติ โฉมฉายเจ้าหน้าที่นิติบุคคลของคอนโดออกมาโวยวายแต่พอเห็นลวิตาก็ร้องลั่นว่าเธอตายแล้ว...

พนักงานโรงเรียนสอนเปียโน ยืนดูทีวีออกข่าวการฆ่าตัวตายของดาราสาวลวิตา แต่ดวงไม่ถึงที่ตายได้รับบาดเจ็บ...พนักงานสองสามคนนินทาตามกระแสข่าวว่าสาเหตุการตายของเธอน่าจะเกิดจากมือที่สาม

เข้าแทรกระหว่างลวิตากับไตรภพหรือมิคคู่หมั้นซึ่งเป็นดาราดัง แต่ก็เสียดายถ้าเธอตายขณะกำลังดัง ทันใดมีเสียงดังขึ้น

“เจ้าตัวยังไม่เสียดายชีวิต แล้วพวกคุณจะไปเสียดายแทนเขาทำไม”

 สามสาวหันมาเห็นว่าเป็นปวัตรเจ้านายก็ตกใจ ปวัตรเหน็บว่าถ้าว่างกันมากก็จะหางานให้ทำเพิ่ม ทุกคนรีบวิ่งไปประจำที่ ปวัตรมองข่าวอย่างเอือมๆ พอดีแม่ของเขาโทร.เข้ามา

“ครับแม่  ไม่ลืมครับ เดี๋ยวเย็นนี้ผมไปรับน้องเอง เจอกันที่ร้านอาหารนะครับ”

หน้าบริษัทเมจิกเฮ้าส์ นรีเสียบหูฟังและตั้งใจดูข่าวลวิตา พลันมีมือมาดึงหูฟังออก เธอหันขวับมาเจอปวัตรจึงต่อว่ามาแล้วทำไมไม่เรียก เขาโวยกลับว่าเรียกแล้วเธอไม่ได้ยิน นรีหน้าเจื่อนเพราะเธอสนใจแต่ข่าวจนไม่ทันฟังสิ่งรอบตัว ปวัตรเอือมระอาที่ใครๆก็สนใจแต่ข่าวนี้

“ก็เพราะว่าเขาคือหลิวลวิตาน่ะสิคะพี่วัตร เขาเป็นดารานิสัยดี”