คุณหนูเรือนเล็ก

ดาญ่าวิ่งปรู๊ดไปที่เรือนเล็กทันที เทวัตกับอารยะตามไปติดๆ ผู้กองกมลสั่งให้ลูกน้องโทร.เรียกรถดับเพลิงมาด่วน แล้ววิ่งตามไปอีกทอดหนึ่ง อุ่นกับอำไพขอเผือกด้วยคนจะลุกตามแต่ตำรวจไม่ให้ไป...

เมื่อมาถึงหน้าเรือนเล็กเห็นควันโขมงแทบมองไม่เห็นอะไร ดาญ่าจะวิ่งเข้าไปข้างในแต่เทวัตที่ตามมาด้านหลังคว้าแขนเอาไว้ห้ามไม่ให้เข้า ข้างในอันตรายเกินไป เธอจะเข้าไปดับไฟ ข้าวของของพ่อกับแม่อยู่ในนั้นรวมทั้งคุณหนูด้วย เขาไม่ยอมปล่อยมือขอร้องเธอให้รอรถดับเพลิงก่อน ทันใดนั้นมีเสียงนันทิยาร้องขอความช่วยเหลือดังขึ้น ดาญ่าเป็นห่วงความปลอดภัยของอีกฝ่าย สะบัดมือหลุดจากมือเทวัตวิ่งฝ่าควันจะเข้าบ้าน

คุณหนูเรือนเล็กปรากฏตัวขึ้นขวางทางไว้สั่งห้ามเข้าไปเด็ดขาด ราวกับมีพลังมหาศาลผลักเธอลอยละลิ่วหงายหลังล้มก้นจ้ำเบ้า ขณะที่เทวัต อารยะกับพวกตำรวจพากันหยุดนิ่งราวกับถูกมนต์สะกด ดาญ่ายันตัวลุกขึ้นดีใจที่เห็นคุณหนูกลับมา แต่ไม่เข้าใจจะมาขวางตนไว้ทำไม

“เค้ากำลังช่วยตัวเองไง นี่จะเป็นครั้งสุดท้ายแล้วนะ ที่เค้าจะช่วยตัวเองเพราะชีวิตต่อจากนี้ตัวเองจะหมดจากเคราะห์กรรมทุกอย่างแล้วดาญ่า อย่าไปยุ่งกับคนเลวที่กำลังเผาเรือนเราเลย”

ดาญ่าทำอย่างนั้นไม่ได้ ขอร้องคุณหนูช่วยนันทิยาด้วย เธอไม่อยากเห็นใครต้องตายต่อหน้า คุณหนูช่วยคน มาเยอะแล้วช่วยนันทิยาเอาบุญอีกสักครั้งได้ไหม ถ้าเธอมีบุญที่สั่งสมมาขอให้บุญนั้นไถ่ชีวิตนันทิยาด้วย คุณหนูใจอ่อนในที่สุด หากดาญ่าอยากจะเข้าไปช่วยนันทิยาก็เชิญตามสบาย ตนจะไม่ห้ามอีกแล้ว ดาญ่ารีบวิ่งเข้าบ้าน คุณหนูเห็นเธอไปผิดทาง ร้องบอกว่านันทิยาอยู่ที่ครัว

ครั้นดาญ่ามาถึงครัวพบว่าไฟลุกไหม้เกือบหมด นันทิยานอนหายใจพะงาบๆ ใบหน้ากับเนื้อตัวซีกหนึ่งถูกไฟลวกแดงเถือก เธอคว้าผ้าใกล้มือชุบน้ำเอามาปิดจมูกตัวเองแล้ววิ่งฝ่าเปลวเพลิงเข้าไปช่วยนันทิยาที่หมดสติพอดี หันรีหันขวางไม่รู้จะออกไปได้อย่างไร จังหวะนั้นคุณหนูปรากฏตัวขึ้นช่วยกันไฟให้เธอพานันทิยาออกไปจนได้ พอเธอเดินพ้นประตูเรือนเล็ก เทวัต อารยะกับพวกตำรวจเหมือนถูกถอนจากมนตร์สะกดพากันรู้สึกตัว เทวัตตกใจ

“ดาญ่า นี่คุณฝ่าไฟเข้าไปช่วยคุณนันออกมาเหรอ”

“ฉันไม่เป็นไรค่ะ ช่วยคุณนันก่อน เขาหมดสติแล้วโดนไฟลวก”

เทวัตปลื้มใจกับความดีของเธอแม้นันทิยาจะร้ายกับเธอแค่ไหนแต่เธอไม่คิดเล็กคิดน้อยด้วย ยอมเข้าไปช่วยนันทิยาออกมาจนได้แล้วเช็ดแก้มที่เปื้อนเขม่าควันไฟให้ คุณหนูเรือนเล็กมองเรือนที่ไฟไหม้สีหน้าเศร้าสร้อย

“ดาญ่า เรือนเล็กของเราถูกไฟไหม้แล้ว ทีนี้เค้าจะอยู่อย่างไร”