ตอนที่ 15
เป็นจังหวะเดียวกันกับพยาบาลคนหนึ่งเดินเข้ามาถามว่าใครเป็นญาติคนไข้ที่ชื่อฤกษ์บ้าง จากนั้น ทั้งสี่คนไปพบกับหมอเจ้าของไข้ซึ่งแจ้งให้ทราบว่าการผ่าตัดผ่านไปได้ด้วยดี แต่เนื่องจากคนไข้ได้รับบาดเจ็บรุนแรงและเสียเลือดมากอาจมีอาการแทรกซ้อนอื่นๆ ขึ้นมาได้ จึงต้องเฝ้าดูอาการอย่างใกล้ชิด
ครู่ต่อมาเทวัตกับดาญ่าเข้าไปเยี่ยมฤกษ์ในห้องไอซียู เขาเห็นสภาพของพ่อที่ใส่ท่อช่วยหายใจ มีผ้าพันแผลทั่วตัวอีกทั้งยังมีสายน้ำเกลือและสายให้เลือดระโยงระยางเต็มไปหมด ถึงกับน้ำตาซึม พึมพำในใจ
“พ่อ...พ่อต้องทนไหวนะครับ พ่อสู้ได้อยู่แล้ว 28 ปีในคุก พ่อยังรอดมาได้ไม่มีอะไรมาขัดขวางพ่อได้อีกแล้ว ผมจะรอนะครับพ่อ รอพ่อฟื้นขึ้นมาพร้อมคุณตา เราจะได้กลับบ้านด้วยกัน”
ดาญ่าเห็นเทวัตซึมจับแขนไว้อย่างปลอบโยน ภาวนาให้ฤกษ์รีบฟื้น ลูกชายของท่านรออยู่
ooooooo
วัชรีลุกขึ้นแต่งตัวสวยแต่เช้าด้วยอารมณ์เบิกบานเป็นพิเศษ ฮัมเพลงไปแต่งหน้าไปด้วย
“แฮปปี้เบิร์ธเดย์...แฮปปี้เบิร์ธเดย์...แฮปปี้เบิร์ธเดย์ทูยูนะนังดาญ่า วันเกิดปีนี้จะเป็นวันหายนะของแก แต่เป็นวันประกาศชัยชนะของฉัน ถึงวันนี้สักที วันที่ทุกสิ่งทุกอย่างของวศวงศ์จะอยู่ในกำมือของวัชรี”
ว่าแล้ววัชรีหลับตาฝันหวานกับทรัพย์สินที่กำลังจะได้ครอบครอง ครั้นลืมตาขึ้นอีกครั้งต้องตกใจแทบช็อกเมื่อเห็นเงาสะท้อนของภิมุขที่กระจกโต๊ะเครื่องแป้งยืนมองอยู่ด้านหลัง หันขวับไปมองไม่เห็นใครก็โล่งใจ
“ไอ้บ้าเอ๊ย ถ้าสามารถศัลยกรรมเอาแกออกไปจากความคิดฉันได้ ฉันจะไปเอาออกให้หมดเลย”
จังหวะนั้นเหิมเคาะประตูถามว่าพร้อมหรือยัง วัชรีเดินไปเปิดประตูรับ เขาชมว่าวันนี้เธอสวยมาก แล้วกอดเอวไว้ เธอหัวเราะชอบใจ ในที่สุดถึงวันที่เราฝันจะมีร่วมกันแล้ว วันที่เราจะได้อยู่ด้วยกันสุขสบายไปตลอดชาติ
“ผมรอวันนี้มานานแล้ว ไม่ต้องรออีกต่อไป”...
อีกมุมหนึ่งบนเรือนเล็ก ดาญ่าเอาพวงมาลัยดอกไม้สดมาวางไว้หน้ารูปถ่ายคู่ของพ่อกับแม่แล้วพนมมือไหว้
“ที่ผ่านมา ดาญ่ายังไม่เคยได้ตอบแทนอะไรคุณพ่อกับคุณแม่เลยจนคุณพ่อคุณแม่มาจากดาญ่าไปแล้ว วันนี้ถึงมันจะสายเกินไป แต่ดาญ่าจะทำให้ดีที่สุด กระชากหน้ากากคนชั่วที่ทำกับคุณพ่อคุณแม่ออกมาให้ได้อวยพรวันเกิดให้ดาญ่าด้วยนะคะคุณพ่อคุณแม่ ขอกำลังใจให้ดาญ่าทำสำเร็จด้วย”
อธิษฐานจบดาญ่าก้มลงกราบ แล้วลุกขึ้นเดินหาคุณหนูเรือนเล็กไปทั่วบริเวณ
“คุณหนู ดาญ่าเข้าใจ คุณหนูคงออกมาหาดาญ่าไม่ได้ตอนนี้ แต่คุณหนูจะไม่ทิ้งดาญ่าใช่ไหม”