เกมเสน่หา
ตอนที่ 13
เหมือนชนกชะงัก เกือบได้ยิ้มกว้างถ้าจะไม่ได้ยินประโยคต่อมา
“เพราะถ้าคุณไม่สบายใจมันจะส่งผลเสียกับลูกของเรา”
พิมลแขเฝ้าสังเกตอาการของลัคนัยกับเหมือนชนกตลอด ความรู้สึกผิดจากเรื่องเก่าๆทำให้เธออยากไถ่โทษสักครั้ง และเช้าวันหนึ่งก็สบโอกาส...อดีตนางงามยกอาหารเช้าฝีมือลัคนัยไปให้เหมือนชนก
เหมือนชนกมองถาดอาหารอย่างเฉยเมย ไม่ยอมแตะเพราะน้อยใจคนทำ ที่เธอเข้าใจว่าตั้งใจทำให้ลูกมากกว่าเธอ พิมลแขส่ายหน้าอ่อนใจและแก้ต่างให้ลัคนัยอย่างใจเย็น
“เขาทำให้แม่ของลูกต่างหากล่ะคะ ดูเมนูก็รู้ว่าในถาดนั่นของบำรุงคุณทั้งนั้น ไหนจะงา ไหนจะเต้าหู้ ของพวกนี้มีแคลเซียมเยอะคุณจะได้ไม่เป็นตะคริวง่ายไง”
พิมลแขรู้ดีว่าคนท้องแก่ต้องทรมานแค่ไหนกับอาการตะคริว เหมือนชนกก็รู้ดีแต่ฟอร์มจัดไม่ยอมรับความเอาใจใส่ของสามี อดีตนางงามเห็นดังนั้นเลยอธิบายให้ลูกเลี้ยงสาวเข้าใจความรู้สึกของลัคนัยตอนนี้
“นัยเพิ่งผ่านเรื่องร้ายอาจยังทำใจไม่ได้ก็จริง แต่เขาไม่เคยไม่ห่วงคุณนะคะ เขาแสดงให้คุณเห็นผ่านการกระทำ แล้วคุณล่ะคะ...จะไม่ทำให้เขาเห็นบ้างเหรอว่าคุณเองก็ห่วงเขามากแค่ไหน”
คำพูดเตือนสติของพิมลแขทำให้เหมือนชนกคิดได้ ยอมกินอาหารเช้าจนหมดและออกไปหาลัคนัยที่บริษัทพร้อมข้าวของฝากติดมือมากมาย คุณหนูขี้วีนตั้งใจจะง้อสามี แต่กลับต้องเปลี่ยนใจเมื่อดันแอบได้ยินลัคนัยคุยกับนุชนารถเรื่องนิ่มนวลว่าคงลืมไม่ได้ง่ายๆ
เหมือนชนกเข้าใจผิดคิดว่าลัคนัยโกรธมากและไม่มีวันอภัยเธอเรื่องนิ่มนวล นับจากวันนั้นเธอจึงเปลี่ยนท่าทีเป็นเย็นชาและหมางเมินจนลัคนัยน้อยใจเพราะคิดว่าเธอคงทรมานใจที่ตั้งท้องลูกของเขา
ลัคนัยพยายามไม่ถือสาและเอาใจใส่เธอทุกอย่างเหมือนเดิมแต่เหมือนชนกก็ปฏิเสธและทำร้ายจิตใจเขาทุกทางจนไพพรรณทนไม่ไหวต้องดุเตือนสติ
“ที่ไม่ให้คุณนัยดูแลเพราะโทษตัวเองใช่ไหมคะ”
“นกทำให้แม่กับลูกเขาต้องพรากจากกัน แล้วยังจะมีหน้าทำตัวเป็นภาระให้เขาอีกเหรอคะ”
“โธ่เอ๊ย...อย่าคิดแบบนั้นค่ะ ไม่เอาค่ะคุณนก... แม่คุณนัยเพิ่งเสียก็ต้องให้เวลาเธอทำใจหน่อยนะคะ”
“แค่เขาเข้าข้างพิมลแขนกยัง...แล้วเรื่องแม่เขามันหนักยิ่งกว่า ฮือ...เขาจะมีวันให้อภัยนกได้เหรอ”
“คุณนก...เชื่อไพนะคะ คุณนัยน่ะรักคุณ เธอต้องให้อภัยคุณได้แค่ต้องให้เวลาเธอ แล้วอะไรๆมันจะดีขึ้น ...เลิกคิดแบบนั้นนะคะคุณนก...เชื่อไพนะคะ”
ooooooo
พิมลแขคลอดลูกสาวไม่นานหลังจากนั้น เหมือนชนกไม่ยอมไปเยี่ยมเพราะยังทิฐิ ทุกคนในบ้านเลยยกโขยงไปกันเอง แม้แต่มาลินีก็ขอตามไปด้วยแถมถือวิสาสะตั้งชื่อให้ทารกหญิงตัวน้อย
“ตอนยัยนกคลอดออกมาหน้าเหมือนพ่อไม่มีผิด ฉันเลยตั้งชื่อว่าเหมือนชนก แต่เด็กคนนี้กลับ...เหมือนพี่สาวไม่มีผิด...ตั้งชื่อว่าเหมือนขนิษฐ์เป็นไง”
นอกจากชื่อจริง มาลินียังตั้งชื่อเล่นให้เหมือนขนิษฐ์ว่าหนูนิด ทุกคนในบ้านโดยเฉพาะธวัชกับพิมลแข
ซาบซึ้งใจมากที่มาลินีละทิฐิและเมตตาตั้งชื่อให้ลูกสาว ลัคนัยก็อยากเห็นหน้าหลานเลยชวนเหมือนชนกมาด้วยกัน คุณหนูขี้วีนยังทำใจไม่ได้และขอให้พากลับบ้าน
“คุณจะไม่ไปยินดีกับคุณพ่อคุณหน่อยเหรอ”
“ไม่ไป! ไม่มีอะไรต้องยินดี”
ลัคนัยจะค้านแต่เหมือนชนกไม่ฟังแหวลั่น
