มัจจุราชสีน้ำผึ้ง

ปัทม์ตกใจที่เห็นรจนาไฉนเก็บของลงกระเป๋าเหมือนเตรียมตัวเดินทาง เธอปลอบเขาให้อุ่นใจว่า จัดให้อุรารัตน์ พ่อเลี้ยงหนุ่มโล่งใจ แต่ไม่วายสงสัยว่าทำไมเมียต้องทำดีกับอุรารัตน์ทั้งที่รู้แก่ใจว่าตั้งใจมาสร้างความร้าวฉาน “เด็กคลอดออกมาก็พิสูจน์ได้นี่คะว่าลูกใคร ถ้าเป็นลูกคุณจริงฉันจะรับดูแลเหมือนลูกและเรายังรั...

ปวุฒิพารจนาไฉนไปหลบฝนในกระท่อมร้างระหว่างทาง มอบมงกุฎดอกไม้ที่เตรียมมาและขอโอกาสเป็นคนรักอีกครั้ง รจนาไฉนเบี่ยงตัวถอยออกมาพร้อมยืนยันความรู้สึกตัวเอง “อย่าพูดถึงมันอีกเลยค่ะ อะไรที่ผ่านไปแล้วก็ขอให้ลืมมัน” “จะให้ลืมคนที่ผมรัก ผมทำไม่ได้...หรือคุณลืมไปแล้วว่าคุณเคยรักผม” “ฉันไม่เคยลืมค่ะ ยังจดจำความร...

เมื่อแผนยุปัทม์ให้เข้าใจผิดรจนาไฉนกับพูนทวีไม่ได้ผล โลมฤทัยจึงเบนเข็มไปที่ปวุฒิ หญิงสาวไปรอเขาถึงบ้านและชงกาแฟให้ตัวเองอย่างใจเย็น  สารวัตรหนุ่มถึงกับพูดไม่ออก เข้าใจว่าเธอคงมาหาด้วยเหตุผลเดิมๆ “คุณไม่น่าเสียเวลามาตื๊อผมอีก” “เลิกพูดเรื่องไร้สาระได้แล้วค่ะ ฉันมาเจรจาผลประโยชน์ร่วมกัน” “ผมไม่มีควา...

นพรัตน์ไม่อยากเชื่อสายตาเมื่อเห็นเมียรักยืนตรงหน้าถือจานผล ไม้มาป้อนถึงปาก ตัดสินใจถาม ตรงๆถึงจุดประสงค์แท้จริงที่มาที่นี่ ลำเพาแสยะยิ้มอย่างมีเลศนัยพร้อมประชดประชันเสียงหวาน “คำถามไม่สร้างสรรค์เลยนะคะ มาอยู่กับลูกเลี้ยงไม่ทันข้ามวันเห็นฉันเป็นคนอื่นไปซะแล้ว” นพรัตน์เบี่ยงหน้าหนีไม่ยอมทานผลไม้ ลำเพ...

นพรัตน์ดีใจที่ลูกสาวมาเยี่ยมแถมส่งเงินให้รักษาตัวทุกเดือน รจนาไฉนไม่รู้เรื่อง นึกสงสัยว่าปัทม์เป็นต้นคิดทั้งหมด สองพ่อลูกหันไปมองพร้อมกันจนพ่อเลี้ยงหนุ่มต้องเข้ามาหา นพรัตน์ไม่รอช้าขอบคุณลูกเขยที่ช่วยเหลือทุกอย่าง “อย่าขอบคุณผมเลยครับ มันคือหน้าที่และการชดเชยความผิดที่ผมเคยหยามเกียรติและศักดิ์ศรีคุณ...