บุพเพสันนิวาส

เกศสุรางค์ถามถึงอาการประชวรของขุนหลวง พระศรีวิสารสุนทรหนักใจรู้ว่าอาการท่านหนัก ไม่ยอมให้ใครเยี่ยมนอกจากพระปีย์กับเจ้าพระยาวิไชยเยนทร์ เกศสุรางค์นำเรื่องจดบันทึกลงสมุดและไตร่ตรอง “ยังไงพระปีย์ เจ้าฟ้าน้อย เจ้าฟ้าอภัยทศ ก็ต้องตายด้วยฝีมือพระเพทราชา และคนที่จะหยุดออกญาวิไชยเยนทร์มีคนเดียวคือ พระเพทราช...

เกศสุรางค์อ่านเรื่องที่ฝรั่งเศส เพียรถามว่าคนไทยเป็นคริสตังหมดหรือยัง ถ้าจะให้พระเจ้าหลุยส์มีไมตรีถาวรกับพระนคร ควรให้ขุนหลวงบำรุงบำเรอศาสนาคริสตังในกรุงศรีให้เจริญ รวมทั้งปกป้องคนไทยที่เปลี่ยนเป็นคริสตังด้วย...อ่านแล้วให้ข้องใจ เมื่อพระศรีวิสารสุนทรกลับมาก็อดซักถามไม่ได้ว่า พระยาโกษาธิบดีตอบว่าอย่า...

เกศสุรางค์เข้ามาในหอสมุดเรือนออกญาโหราธิบดี หยิบจับหนังสือมาอ่านอย่างสบายใจจนจบ พอนำกลับไปวาง เห็นบนตู้หนังสือมีพานสีทองวางอยู่ บนพานมีสมุดข่อยพับหนึ่ง “หลงหูหลงตาได้ไงเนี่ย อยู่เสียสูงเชียว” พูดจบก็เอื้อมสุดแขนไปแตะส่วนฐานของพาน แล้วเลื่อนมือขึ้นแตะสมุดข่อย ทันใดก็รู้สึกสะท้านไปทั้งตัว พลันความรู้ส...

ขุนศรีวิสารวาจานั่งอยู่บนเตียงในห้อง มือลูบไล้หมอนของการะเกด ยิ้มแลหัวเราะเบาๆราวเสียจริต ก่อนจะนำขึ้นมาสูดดมความหอมเจือจางในเนื้อหมอน ด้วยความวาบหวามใจ เช้ามืด เกศสุรางค์ตื่นขึ้นมีอาการคอเคล็ดเพราะไม่มีหมอนหนุนนอน ผินกับแย้มแปลกใจหมอนหายไปไหน ในขณะที่ขุนศรีวิสารวาจาแต่งตัวเดินทางยืนอยู่ที่หอกลาง กอ...

เกศสุรางค์นั่งหน้านิ่วคิ้วขมวด ครุ่นคิดรื้อฟื้นความจำเหตุการณ์ในประวัติศาสตร์ พอได้ยินพระวิสุทธสุนทรพูดเรื่องพระปีย์ว่าคงเข้ารีตไปแล้ว ก็โพล่งขึ้นมาอย่างไม่ตั้งใจว่า “พระปีย์...รู้ตัวไหมคะว่าตัวเองเป็นโอรสของขุนหลวง” “เรื่องนี้มิใช่ความลับ แต่มิมีผู้ใดพูดให้กระจ่างแจ้ง คงเป็นเรื่องที่พูดกันแบบกระซิบ...