เส้นสนกลรัก

เหมียวถามว่าตัวจริงของเด็กกะโหลกกะลาที่ไม่สำคัญสำหรับใครเลยเนี่ยหรือ โขงบอกทันทีว่า

“มณเหมียวคือที่หนึ่ง คือที่สุด คือทุกสิ่งของโขงเลยล่ะ...มณเหมียวคือที่ชาร์จแบตใจของผม”

“คุณโขงดูนี่ดีกว่า รับรองว่าใจเต็มเร็วกว่าฉันเติมให้แน่ๆ” เหมียวเอาโทรศัพท์เปิดคลิปส่งให้โขงดูบอกว่าเจียรไนยฝากมาเป็นคลิปที่ยายแจ๊วได้เจอกับน้อยหน่าที่สุรารักษ์จูงมือเข้ามา ยายแจ๊วโผกอดน้อยหน่า น้อยหน่าขอโทษยาย แต่ยายแจ๊วบอกว่าไม่ต้องขอโทษ ยายผิดเองที่ใจร้ายกับน้อยหน่าหลายอย่าง แต่จริงๆแล้วยายรักน้อยหน่ามากกว่ารักลูกตัวเองหลายเท่า ยายแจ๊วขอบคุณโขงที่ทำตาม สัญญาพาหลานตนกลับมา น้อยหน่าก็ขอบคุณโขง ตำหนิตัวเองว่าน่าจะฟังพี่แต่แรก

ยายแจ๊วดึงน้อยหน่าเข้าไปกอดบอกว่าไม่ต้องคิดแล้ว อดีตช่างมัน ล้างให้หมดแล้วเรามาเริ่มต้นกันใหม่ น้อยหน่าร้องไห้หันมากอดยาย สองยายหลานกอดกันแน่นด้วยความรัก

แล้วก็ถึงคราว “แบตใจ” ของโขง โขงมองเหมียวนิ่งแต่หวานไม่ออก เหมียวจึงเป็นฝ่ายเริ่ม

เหมียวกุมมือโขงขอบคุณที่เข้ามายุ่งกับชีวิตตนซ้ำไล่เท่าไหร่ก็ไม่ยอมไป ถ้าเขาถอดใจตั้งแต่วันที่ตนปาข้าวหลามใส่ป่านนี้ตนอาจตกเป็นเมียของชัยไปแล้ว ขอบคุณ...ขอบคุณจริงๆ โขงเองก็ยอมรับว่าตั้งแต่วันแรกที่ถูกเหมียวเอาข้าวหลามปาก็ใจแป้วคิดว่ามาเจอผู้หญิงที่น่ารักมากแต่เขามีผัวแล้ว ได้แต่บอกตัวเองให้หยุด มันผิด มันไม่ควร เหมียวถามว่าโรคจิตหรือเปล่าเพราะตอนนั้นตนหน้าเยินมาก

 “นั่นสิ หน้าก็เยิน ปากก็ร้าย นิสัยก็ไม่ดี แต่ทำไม...ถึงเป็นอะไรที่มาหลอนเราอยู่ตลอด อยากไปเจอหน้า อยากไปหาทุกวัน พอรู้ว่าคุณไม่ได้มีอะไรกับนายชัยก็ดีใจที่สุดเลยรู้ไหม”

เหมียวถามว่าแล้วคุณทิชาล่ะ โขงบอกว่าเมื่อเห็นคนสวยน่ารักดีพร้อมอย่างคุณทิชาก็รู้สึกปิ๊ง ปลื้มอยากจีบเป็นธรรมดา แต่การได้เห็นหน้าคนที่แปลกและแสนร้ายกับเรา พูดกันยังไงก็ไม่รู้เรื่อง ทำไมทำให้เราคิดถึงหน้าเขาตลอดเวลา นี่สิน่าคิด แล้วรวบรัดเลยว่า

“สรุปว่าชอบของจริง สัญชาตญาณ จิตใต้สำนึกมันรู้ของมันมาก่อนแล้ว ก่อนที่สมองจะประเมินเหตุผลได้ แต่ความรู้สึกมันรู้ตัวก่อนแล้วว่าคนนี้สิของจริงคนนี้สิคนของเรา”

เหมียวอึ้งพูดไม่ออก โขงดึงเข้าไปกอดแนบแน่น

วันนี้ที่ตลาดหนองตาคำมี “งานประกาศเกียรติคุณคนดีที่หนองตาคำ” คนแรกคือผู้กองกำชัย ตำรวจน้ำดีที่ไม่เคยก้มหัวให้เงินตราและอิทธิพล เป็นกำลังสำคัญที่ทำให้หนองตาคำรอดจากการค้ามนุษย์ครั้งใหญ่ ผู้กองขอบคุณ บอกว่ารางวัลนี้เป็นของตำรวจสถานีหนองตาคำทุกคน