เส้นสนกลรัก
ตอนที่ 8
วันนี้โขงกำลังจะไปทำงานเหลือบเห็นกระดาษแผ่นหนึ่งวางอยู่ที่โต๊ะสงสัยว่ากระดาษอะไรเดินไปหยิบอ่าน ข้อความว่า “เหมียวมีอะไรจะให้ มาเจอกันที่ท้ายหาดนะคะ”
โขงสงสัยว่าทำไมต้องเป็นจดหมายเพราะโทรศัพท์ก็มี ไลน์ก็มี สงสัยว่าเหมียวมีอะไรจะให้ วางกระดาษไว้ที่เดิม หยิบกระเป๋าเป้รีบออกไป
พอออกมาก็เจอรถสองแถวของลุงไสวพอดีโขงโบกแล้วบอกว่าไปท้ายหาด ลุงไสวถามว่าจะไปทำไมที่นั่นเปลี่ยวจะตาย แซวว่าหรือจะไปกุ๊กกิ๊กกับใคร
เวลาเดียวกันเหมียวเดินนำเปิ้ลเข้ามาในบ้านโขงพร้อมปิ่นโต เห็นบ้านเงียบเหมียวว่าคงไปทำงานแล้ว เปิ้ลถามว่าทำไมไม่โทร.มาก่อน
เปิ้ลมองไปรอบๆ เห็นกระดาษวางอยู่เดินไปหยิบอ่านพอเห็นข้อความก็แปลกใจเดินมาให้เหมียวดูถามว่า
“เหมียว...แกเขียนเมื่อไหร่วะ ลายมือไม่เหมือนแกเลย”
“เฮ้ย ฉันไม่ได้เขียน”
“ลงชื่อว่าเหมียว ถ้าไม่ใช่เหมียวนี่แล้วเหมียวไหนวะที่นัดคุณโขงออกไป”
สองคนมองตากันมองกันด้วยความสงสัย เหมียวบอกว่าชักไม่ดีแล้ว กดโทร.ไปหาโขง เสียงเรียกดังขึ้น ปรากฏว่าโขงไม่ได้เอาโทรศัพท์ไปวางชาร์จแบตอยู่ที่บ้าน เปิ้ลถามว่าเอาไงดี
พอดีพัสกรโทร.เข้ามือถือโขง เหมียวตัดสินใจกดรับ
โขงไปถึงท้ายหาดตามนัด แต่ไม่เห็นใครเลย คิดว่าเหมียวยังไม่มาทั้งที่เลยเวลาแล้ว จะโทร.หาจึงรู้ว่าลืมโทรศัพท์ไว้ที่บ้านเลยเดินคอยแถวชายหาดไปเรื่อยๆ
เหมียวซ้อนมอเตอร์ไซค์เปิ้ลออกไปทันที ใจร้อนจนเร่งเปิ้ลให้เร็วกว่านี้ ตนใจคอไม่ดีเลย
เวลาเดียวกันโขงเดินคอยเหมียวไปก็อดบ่นไม่ได้
“หนองตาคำก็มีหาดเดียว นี่ก็ท้ายหาดจนไม่รู้จะท้ายยังไง คุณอยู่ไหนเนี่ยมณเหมียว”
ที่หลังต้นไม้ ชัยซ่อนตัวอยู่ พอเห็นโขงก็ยกปืนเล็งทันที
ooooooo
เหมียวกับเปิ้ลมาถึงเห็นไสวจอดรถอยู่ริมหาดวิ่งเข้าไปถามว่าเห็นคุณโขงไหม ไสวกำลังกินน้ำเลยชี้ไปที่หาด นึกในใจว่ามีเรื่องอะไรกันอีกแล้ว พอวางกระติกน้ำไสวก็วิ่งตามไป
ที่ท้ายหาดโขงเดินหาเดินรอเหมียวอดเฉลียวใจไม่ได้ว่าเหมียวไม่เคยเรียกตัวเองว่าเหมียว แต่ที่หลังต้นไม้ที่ชัยซุ่มอยู่กระบอกปืนเล็งมาที่โขงที่หยุดยืน
“เสร็จกู” ชัยแสยะยิ้ม
“คุณโขง” เหมียววิ่งมาถึงตะโกนเรียก เปิ้ลกับไสววิ่งตามมาติดๆ
ที่ฝั่งตรงข้ามกับชัย ปืนอีกกระบอกหนึ่งโผล่
ออกมา เสียงปืนคำรามขึ้นขณะเหมียววิ่งไปหาโขงเหมียวหวีดร้องก้มหลบโดยสัญชาตญาณ เห็นโขงยืนนิ่งมองเหมียวแล้วก็ทรุดฮวบลง
ชัยตกใจยกปืนขึ้นดูเพราะตนยังไม่ได้ยิง โผล่ออกมาจากหลังต้นไม้ ไสวเห็นพอดีร้องบอก
“เฮ้ย นั่น มือปืน...มือปืน!!”
ชัยวิ่งหนีทันที ไสววิ่งตาม เหมียวกับเปิ้ลยังตะลึงกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น พอได้สติเปิ้ลก็รีบโทร.แจ้ง 1669 ว่าเพื่อนตนถูกยิง ขณะเดียวกันเหมียวก็พยายามประคองโขงขึ้นมา เห็นเลือดทะลักแดงชุ่มที่หน้าอกและแผ่นหลัง
เมื่อนำโขงไปโรงพยาบาลแล้ว เหมียว เปิ้ล และไสววิ่งตามเตียงเข็นไป จังหวะนั้นรถพัสกรก็พุ่งเข้ามาจอด เห็นเตียงโขงถูกเข็นผ่านไป โขงเลือดชุ่ม พัสกรตกใจ วิ่งตามไปถามเหมียวว่าเกิดอะไรขึ้น ใครทำ พอเหมียวเล่าให้ฟังเขาถามว่าใคร เห็นตัวมือปืนหรือเปล่า ไสวบอกว่าตนเห็น ตนวิ่งตามไปแต่ไม่ทัน
พัสกรโทรศัพท์บอกครูจันทรา บอกว่าไม่ต้องห่วงคนดีพระคุ้มครอง คืบหน้ายังไงจะโทร.มาเป็นระยะ พอวางสายจากครูพัสกรก็โทร.หาเบน เบนบอกว่ากำลังคุยกับผู้กองกำชัยพอดี ผู้กองมีข้อสันนิษฐานน่าสนใจมาก
