เส้นสนกลรัก

โขงไปร้องเรียกเหมียวอยู่นาน บ้านเงียบจนนึกว่าไม่มีใครอยู่ แต่แว่วเสียงเพลงเรียกเข้าจากโทรศัพท์จึงย่องไปดูที่หน้าต่าง ค่อยๆยื่นหน้าเข้าไปดู พลันก็ผงะเมื่อมีหญิงสาวผมยาวหวีลงมาปิดหน้าข้างหนึ่งโผล่มา โขงถอยกรูดชนลังเปล่าที่วางเกะกะแทบหงายหลัง

โขงยังตั้งตัวไม่ติดก็มีกระบอกข้าวหลามขว้างมาถูกหัวจังๆ โขงหันไปมองว่าใครขว้าง ก็มีอีกกระบอกหนึ่งลอยมา โขงมือไวคว้าไว้ทัน มองไปเห็นเหมียวกำลังจะขว้างกระบอกที่สามมา รีบร้อง

“เฮ้ยๆคุณ กระบอกเดียวก็อิ่มแล้ว จะให้มาทำไมเยอะแยะ”

เหมียวถามว่าแกต้องการอะไร บ้านนี้ไม่มีอะไรให้ขโมยหรอก โขงกวนไปตามประสาว่าไม่ใช่ข้าวหลามก็แล้วกัน เห็นหน้าเหมียวมีผ้าก๊อซปิดอยู่แว้บๆเลยถามว่าคุณมณฑาใช่ไหม เหมียวถามว่ารู้จักตนได้ไง หรือจะมาขายประกัน แล้วตั้งหน้าตั้งตาไล่ไปให้พ้น ไม่ว่าขายอะไรตนก็ไม่ซื้อทั้งนั้นอย่ามายุ่ง ใช้กระบอกข้าวหลามในมือดันโขงออกไป

“ฟัง!!! ผมมาจากหน่วยงานสวัสดิการสังคมและสังคมสงเคราะห์ สุรารักษ์บอกว่านัดคุณไว้แล้ว”

เหมียวชะงักแต่ก็จะไม่ยอมคุยเพราะคนที่นัดไว้เป็นผู้หญิงทำไมกลายเป็นผู้ชาย ไล่กลับไป แล้วไม่ต้องมาอีก

เสียงเอะอะได้ยินไปถึงยายหวานข้างบ้าน ยายหวานรีบโผล่มาดูอย่างอยากรู้อยากเห็น โขงกับเหมียวโต้เถียงกัน เหมียวไล่อย่างไรโขงก็ไม่ยอมไป  เหมียวเลยจะเข้าบ้าน โขงวิ่งไปดัก ขณะเผชิญหน้ากัน โขงเห็นดวงตาเหมียวสวยและมีพลังมาก เหมียวก็เห็นแววตาโขงที่มองตนอย่างพิศวงสงสัย ต่างจ้องกันอึ้งอยู่ครู่หนึ่ง ชัยก็ออกมาถามเสียงดุดัน

“มีเรื่องอะไรกันวะ”

“ศึกชิงนางเว้ยเฮ้ย” ยายหวานคันปากแทรกขึ้น เป็นเรื่องทันที ชัยตวาดโขงว่ามายุ่งอะไรกับเมียตน เหมียวสวนไปว่า “จะมาจับมึงเข้าคุกไงไอ้ชั่วชัย”

“นี่แหละไอ้ชัย ที่สาดน้ำกรดใส่หน้านังเหมียวมัน” ยายหวานทำตัวเป็นผู้สื่อข่าวรายงานจ้อยๆ

ชัยขอโทษเหมียวสารภาพว่าตนผิดไปแล้ว ถูกเหมียวไล่ให้ไปไกลๆเลยถ้าไม่อยากติดคุก ชัยจับมือเหมียว บอกไม่ยอมไปไหน โขงจึงเข้าไปดึงชัยออกมาแนะนำเหมียวว่า

“คุณมีสิทธิ์ขอคำสั่งศาลไม่ให้สามีเข้าใกล้คุณได้นะคุณมณฑา”

ถูกเหมียวแว้ดใส่ว่าไม่รู้แล้วอย่ามั่ว ชัยได้ทีตะคอกโขงว่า

“เฮ้ยๆ มึงมายุ่งไรด้วยเนี่ย หน้าไม่คุ้น ไม่ใช่คนแถวนี้ล่ะสิ เออ ถึงไม่รู้ว่ากูเป็นใคร นี่ชัย หนองตาคำ นะเว้ย มึงอยากลองสักหน่อยไหมล่ะ”

เหมียวผสมโรงไล่โขง ด่าว่าแส่ไม่เข้าเรื่อง แล้วหันไปชี้หน้าชัยด่าต่อ

“มึงก็เหมือนกัน ถ้าไม่หยุด ถ้ากูไม่ตาย มึงก็ตาย!!!”

ชัยหันมาไล่โขงว่าคนที่ไม่ได้ขอให้มาช่วยแล้วมา เขาเรียกว่า...

“แส่...” ยายหวานสอดขึ้นมา เลยถูกชัยด่าว่า นี่ก็อีกคน แล้วหันอ้อนเหมียวอีก ยายหวานบอกโขงว่า

“ปล่อยให้คนในครอบครัวเดียวกันเขาเคลียร์กันเองดีกว่าค่ะ สมาคมคนเผือกๆอย่างเราไปหาที่คุยกันสนุกๆดีกว่านะคะคุณ”

โขงเหล่มองยายหวาน แกยักคิ้วแผล็บๆอย่างวัยรุ่น ยายหวานเล่าว่าชัยกับเหมียวตบตีกันเป็นประจำเสียงดังเอะอะกลางคืนตนแทบไม่ได้นอน โขงถามว่าแล้วได้ช่วยอะไรเขาหรือเปล่า

“ลิ้นกับฟันมันกระทบกัน ลูกกระเดือกจะไปเสือกทำไม”