เส้นสนกลรัก

ครูจันทรากับป้านิดออกมา โขงเดินเข้าไปไหว้ พูดหน้าเศร้า สิ้นหวังว่า

“ผมขอโทษครับครู ผมไม่ได้ตั้งใจ...ผมไม่ได้อยากทำแบบนี้ ผมพยายามแล้วแต่พอเห็นหน้าผู้ชายตัวโตๆทำร้ายผู้หญิงไม่มีทางสู้...ผมก็ควบคุมตัวเองไม่ได้ ไม่รู้ผีห่าอะไรมันเข้าสิง...หรือว่าที่จริงผม

ไม่ควรทำงานนี้ ผมไม่ควรเข้าไปรับรู้เรื่องความรุนแรงในครอบครัวใคร เรื่องแบบนี้มันหนักเกินไปสำหรับผม ผมรับเรื่องที่โหดร้ายไม่ได้อีกแล้ว ผมควรหางานอื่น... ที่ไม่ต้องเจอพวกคนมีปัญหา ผมควรจะทำงานอะไรที่เจอแต่คนที่มีความสุข เจอแต่สิ่งสวยงาม”

“ก็ได้...” ครูจันทราพูดนิ่งๆ “เอาสิ ไหนลองพูดมาสักงานสิที่เหมาะกับโขง งานอะไร...ที่จะเจอ

แต่คนที่มีแต่ความสุขสบายใจ เจอแต่สิ่งสวยงาม

ร้านขายขนมเค้กไหม หรือขายไอติมดี”

“ทำสวนสนุกสิคะ จะได้เจอแต่อะไรสนุกๆ” ป้านิดพูดยิ้มๆ

“ถ้าโขงอยากกลับไปเป็นเหมือนเดิม ก่อนที่เราจะได้รู้จักกัน โขงไม่ต้องต่อสู้ ไม่ต้องพยายามอะไรอีก ถ้าโขงยอมแพ้ ครูก็จะต้องยอมแพ้เหมือนกัน ไม่มีประโยชน์อะไรที่จะมานั่งให้กำลังใจกันไปวันๆ แล้วโขงก็ไม่ดีขึ้นเลย”

“ครู...” โขงอุทานเสียงสะท้าน...

ครูจันทรามองหน้าโขง นึกถึงโขงในอดีตเมื่อครั้งที่ครูให้เขียนเรียงความเรื่องฮีโร่ของผม เวลานั้นโขงถือเรียงความในมือนั่งกับพื้น เอ่ยกับครูและเพื่อนๆ ที่นั่งห้อมล้อม

โขงเอ่ยกับทุกคนว่าต่อไปนี้เป็นเรียงความเรื่องฮีโร่ของผม แล้วเริ่มอ่านอย่างตั้งใจ

“ฮีโร่ของผมคือคุณครูจันทรา วงศ์เรือง คุณครูเป็นคนที่ยอมเผชิญหน้ากับเรื่องราวยากๆ ความทุกข์  ความวุ่นวาย เช่น ไปให้การที่ศาลเยาวชน ไปประกันตัวเด็กๆ ที่สถานีตำรวจ เยี่ยมเด็กๆที่บาดเจ็บจากการทะเลาะวิวาทหรืออุบัติเหตุจากการแข่งมอเตอร์ไซค์บนถนนที่โรงพยาบาล พูดคุยทำความเข้าใจกับผู้ปกครองที่ไม่เข้าใจลูกๆ และอื่นๆอีกมากมายซึ่งไม่ใช่เรื่องของตัวเอง”

ครูจันทราหัวเราะขำๆเมื่อนึกไปอีกทางเหมือนโขงว่าตน “เผือก” โขงยังคงอ่านต่อไปอย่างภูมิใจ

“คุณครูต้องมารับรู้เรื่องราวชีวิตบัดซบ ต้องคลุกคลีกับผ้าขาวที่สกปรก ที่ไม่สวยงาม เพื่อช่วยเด็กๆได้มีชีวิตที่สวยงาม”

“สิ่งที่ผมเสียดายก็คือ...ผมคิดว่าถ้าพ่อแม่ของผมได้รู้จักกับครู หรือมีคนอย่างครูได้ไปให้คำปรึกษาหรือพูดคุยให้ความคิดดีๆกับพ่อแม่ผม เรื่องราวที่เกิดขึ้นกับพวกท่านคงไม่เกิดขึ้น ผมคงไม่ต้องมาเป็นแบบนี้ ดังนั้นผมตั้งใจว่าต่อไปนี้ผมอยากจะเป็นคนที่ทำหน้าที่นั้นเพื่อจะได้ช่วยระงับยับยั้งปัญหาครอบครัว สรุปว่าฮีโร่สำหรับผม ไม่ใช่นักรบ ไม่ใช่นางงาม ไม่ใช่ผู้ยิ่งใหญ่ที่ไหน แต่คือคนที่สามารถทำให้ความรุนแรงในครอบครัวไม่เกิดขึ้นอีก และทำให้เด็กๆทุกคนเติบโตขึ้นมาอย่างมีความสุข”

โขงยิ้มให้ทุกคน พยายามจะไม่ร้องไห้ เพื่อนๆ อึ้ง ซึ้ง และในที่สุดก็ปรบมือกันกราว...

ooooooo

โขงมองครูจันทราพูดอย่างละอายใจว่าตนไม่ดีเหมือนครู ไม่เข้มแข็งเหมือนครู ตนอ่อนแอ ขี้แพ้ ทำแต่เรื่องเดือดร้อน ครูจันทราถามว่าจริงหรือ ตั้งแต่มาทำงานแผนกพัฒนาครอบครัว เธอไม่มีผลงานที่ดีบ้างหรือ

“พี่โขง” เสียงก้อยแทรกเข้ามา โขง ครูจันทรา อิสระ และป้านิดหันมองก้อยที่ยืนอยู่ด้านหลังเตชัส