สมิงจ้าวท่า

และแล้ววันสำคัญของดอนกับวดีก็มาถึง ดอนอยู่ในชุดทักซิโด้หล่อเนี้ยบ ใบหน้าแฝงความตื่นเต้นกังวล วดีแต่งตัวอยู่อีกห้องโดยมีเนตรดาวช่วยแต่งตัวให้

ปื๊ดลงมือวาดภาพบ่าวสาวในหลายอิริยาบถ ตกแต่งในงาน มิเชลรับหน้าที่จัดดอกไม้ทั่วงาน แม้แต่ใหญ่ กิม และเล้งก็ลงทุนแต่งสูทเดินเข้างานด้วยท่าทางขัดเขิน

วิชากับทีมมาร่วมงาน ทุกคนอยากเห็นเจ้าบ่าวเจ้าสาวว่าจะสวยหล่อขนาดไหน เพราะเห็นแต่แบบบทบู๊

พอถึงเวลาที่บ่าวสาวปรากฏตัว วิชาก็ร้องว้าว! ดอนกับวดีจูงมือกันขึ้นเวที

“ขอบคุณนะครับที่มาร่วมงานแต่งงานเล็กๆของพวกเรา พิธีอย่างเป็นทางการได้จัดแล้วตั้งแต่เมื่อเช้า ตอนนี้เราสองคนเป็นสามีภรรยากันแล้วครับ”

บรรดาแขกเฮลั่นกับคำพูดของดอน

“ค่ะ ไม่น่าเชื่อเลยนะคะว่าจะมีวันนี้ ทุกอย่างเริ่มต้นจากภารกิจที่เราต้องตามหากันและกัน แล้วในที่สุดเราก็ได้เจอกัน ไม่แต่ในภารกิจเท่านั้น แต่ในชีวิตคู่ของเราด้วย”

“เราเรียกสิ่งนี้ว่าความรัก”

“ใช่ค่ะ...ความรัก”

แขกในงานฟังอย่างซาบซึ้ง ทันใดเสียงฤทธิ์ณรงค์ดังขึ้น

“พอได้แล้ว พวกแกคงมีความสุขกันมากสินะ”

ดอนถามเขาว่าต้องการอะไร

“ต้องการมาแสดงความยินดียังไงล่ะวะ...ยิงพวกมัน!”

สิ้นคำสั่ง เก๋า ย้ง ต่อ และบรรดามือปืนก็กราดกระสุนใส่ทุกคนในงาน รวมทั้งวิชา เนตรดาว ปื๊ด มิเชลและพวกใหญ่ล้มลง ดอนกับวดียืนตะลึง ฤทธิ์ณรงค์หัวเราะร่ากับของขวัญชุดใหญ่ที่มอบให้ ก่อนจะหันมาทางทั้งสองคน ดอนรีบปราม

“เดี๋ยวสิ ก่อนที่พวกแกจะยิง ขอฉันพูดบ้าง แกมาร่วมงานนี้โดยไม่ได้รับบัตรเชิญ เพราะฉะนั้นฉันเลยมั่นใจว่ามีอย่างหนึ่งที่แกยังไม่รู้”

ฤทธิ์ณรงค์งงว่าอะไร ดอนขอให้คนที่คิดคอนเซปต์ช่วยตอบ เนตรดาวจึงลุกขึ้นมาบอกว่าคอนเซปต์ของงานคือสายลับ ฉะนั้นทุกคนจึงสวมเสื้อเกราะเพราะเป็นสายลับ

วิชากับทุกๆคนพากันลุกขึ้นยืน วิชาสั่งเจ้าหน้าที่จับทุกคน ฤทธิ์ณรงค์หน้าเสียหันหลังวิ่งหนี วดีขอดอนว่าตนจะไปจับเขาเอง ว่าแล้วก็วิ่งตามออกไป

วดีขอร้องให้ฤทธิ์ณรงค์มอบตัว แต่เขาไม่ยอม ถ้าต้องการจับก็ต้องยิงเขา ถ้าเธอไม่ยิง เขาจะเป็นคนยิงเธอเอง

ฤทธิ์ณรงค์เริ่มนับหนึ่งถึงสาม ทันใดเสียงปืนดังขึ้นหนึ่งนัด วดีสะดุ้งเฮือก แต่คนที่ล้มลงคือฤทธิ์ณรงค์ วดีตกใจถลาเข้าประคองเขา อลันก้าวเข้ามาพร้อมปืนในมือ

“ที่จริงเธอน่าจะขอบคุณฉันนะ ที่ช่วยสงเคราะห์ให้เรื่องระหว่างเธอกับมันจบๆไปซะที”

ฤทธิ์ณรงค์กัดฟันพูดกับวดี “ทำไมคุณถึงไม่ยิงล่ะ ผมอยากตายด้วยมือของคุณมากกว่า...วดี ทุกอย่างที่ผ่านมาคือความผิดพลาดที่ผมไม่มีทางเลือก แต่ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น ผมยังรักคุณเสมอ”

มือฤทธิ์ณรงค์คลายออกเห็นแม็กกาซีนปืนอยู่ในมือ วดีน้ำตาร่วงไม่คาดคิด

“ฤทธิ์! ทำไม ทำไมถึงได้ถอดแม็กกาซีนออกมา”

“ก็เพราะ...ผมไม่เคย...ไม่เคยคิดที่จะฆ่าคุณเลยนะ” พูดจบฤทธิ์ณรงค์ก็ขาดใจตาย