ตอนที่ 14
วดีมองหาว่าลิลลี่อยู่ที่ไหน ดอนสบตาวดีอย่างกังวลใจเล็กน้อย เพราะคิดว่าสรเดชหลอก แต่ก็ไม่อยากประมาท สรเดชยิ่งขู่ว่าลิลลี่ไม่ไว้ชีวิตพวกเขาแน่ และแล้วลิลลี่ผู้จงรักภักดีก็มาถึง ดวงตาเธอที่มองไปยังบ้าน ราวทหารพร้อมพลีชีพ...ใหญ่หวาดกลัวสติจะแตก มิเชลให้รอสักพักค่อยออกไป เพราะรู้ว่าชางกำลังตามมา
ขณะที่ลิลลี่ตั้งปืนรอพร้อมยิง ชางก็เข้ามาด้านหลังจ่อปืนและบอกให้เธอวางปืน ลิลลี่ทำทียอมแต่แล้วก็ตวัดเท้าใส่ชาง ช่วงเวลานั้นฤทธิ์ยาที่ชางโดนฉีดให้มีพลังเริ่มหมดฤทธิ์ จึงสู้เธอไม่ได้ มิเชลออกมาช่วยลิลลี่เห็นสรเดชถูกดอนกับวดีคุมตัวก็สู้ยิบตา แต่ไม่อาจเข้าไปชิงตัวนายน้อยของเธอได้ กลับถูกมิเชลยิงใส่ล้มลง
ดอนดันสรเดชเข้าไปในรถ สั่งใหญ่ให้คุมตัวไว้
มิเชลประคองชางให้ลุกขึ้น จังหวะนั้นลิลลี่ลุกขึ้นมา เธอไม่เป็นอะไรเพราะใส่เสื้อเกราะ และยิงใส่มิเชล ชางหมุนตัวรับกระสุนแทนและจะยิงซ้ำ ดอนกับวดีจึงยิงลิลลี่พร้อมกัน ทำให้เธอเซเพราะแรงกระสุน ต้องหลบไปขึ้นมอเตอร์ไซค์หนี ดอนให้ปล่อยไปก่อน ต้องช่วยชาง
มิเชลน้ำตาคลอบอกให้ชางทำใจดีๆไว้ แต่ชางกลับพยายามพูดขอโทษที่เกือบฆ่าเธอ ให้ถือว่าครั้งนี้เป็นการชดใช้ มิเชลบอกไม่เคยคิดแค้นเขาเลย ชางดีใจยิ้มนิดๆก่อนจะสิ้นใจ ดอนกับวดีเศร้าใจไปด้วย พอกลับมาที่รถพบว่าสรเดชหายไปและใหญ่ถูกมัดไว้แทน
พอแก้มัด ใหญ่ก็บอกว่าบัญชาเป็นคนช่วยสรเดช
ooooooo
สรเดชนั่งคู่เบาะหลังมากับบัญชา เขาดีใจที่พ่อมาช่วย แต่บัญชากลับบอกว่านี่จะเป็นครั้งสุดท้ายที่จะช่วย ถ้าเขายังทำอะไรโง่ๆแล้วพลาดแบบนี้อีก อย่าหวังว่าตนจะสนใจ สรเดชเสนอ
“ที่จริงเราน่าจะถือโอกาสเก็บพวกมันให้เกลี้ยง”
“ไม่! ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น ฉันจะปล่อยให้แกกับดอนฆ่ากันเองไม่ได้”
“ตกลงผมกับมันเป็นพี่น้องกันจริงๆเหรอพ่อ”
บัญชารับว่าใช่ สรเดชผิดหวัง บัญชาให้สัญญาว่าจะไม่ทำอะไรดอน เขารับคำแต่มีข้อแม้ถ้าไม่มีทางเลือกจริงๆ บัญชาหน่ายใจกับลูกคนนี้อย่างมาก
ด้วยความแค้น อลันยอมทุ่มเงินจ้างมือดีมาจัดการสรเดช บัญชาและพวกดอน...ด้านวิชาเสียดายที่จับใครไม่ได้อีกตามเคย แต่แปลกใจว่าบัญชารู้เรื่องนี้ได้อย่างไร ดอนชักเอะใจ ถอดสร้อยพร้อมจี้รูปม้าน้ำที่บัญชาให้ คิดว่ามีเครื่องติดตามตัว ดอนเจ็บใจที่หลงกล ต้องไปเจอเขาให้ได้ วดีเป็นห่วงขอไปด้วย
ดอนยืนรอบัญชาอยู่บนสะพานกับวดี มองสร้อยคอเป็นครั้งสุดท้ายแล้วจะขว้างทิ้งลงแม่น้ำ บัญชาเดินเข้ามาถามขึ้นว่า ไม่เสียดายของที่เป็นตัวแทนของแม่หรือ ดอนหันมองเคืองๆ
“ผมคิดไม่ผิดจริงๆ คุณแอบซ่อนเครื่องติดตามตัวไว้ในจี้นี้”
“ฉันก็แค่อยากรู้ความเป็นไปของลูกชายบ้าง มันผิดด้วยเหรอ”
“ผิดสิ ผิดมากด้วย ผมไม่น่าหลงเชื่อจิ้งจอกอย่างคุณเลย ไม่อย่างนั้นป่านนี้ สรเดชคงถูกส่งเข้าคุกไปแล้ว”