สมิงจ้าวท่า

อ่อนศรีเห็นหว่องหลีมองบัญชาเหมือนเขาเป็นเหยื่ออันโอชะ และกำลังนับหนึ่งถึงสามเพื่อจะยิงหัวเขา ในใจเธอว้าวุ่นจนทนไม่ได้ ระเบิดเสียงออกมาให้หยุดเดี๋ยวนี้ พร้อมเล็งปืนไปที่อดีตสามี  และปิดกล้องที่กำลังไลฟ์สด

ทุกคนที่กำลังดูภาพไลฟ์สดต่างตกใจเมื่อภาพดับวูบลง ไม่รู้ว่าบัญชาเป็นอย่างไรบ้าง ดอนซึ่งดูอยู่ที่กองบัญชาการ และสรเดชดูอยู่ที่หมู่บ้านชาวประมง ทั้งสองใจคอไม่ดีกลัวพ่อจะเป็นอะไรไป ด้านฤทธิ์ณรงค์เอะใจว่าต้องมีบางอย่างเกิดขึ้นแน่ รีบเดินไปที่ห้องคุมขังบัญชา

หว่องหลีไม่อยากเชื่อว่าอ่อนศรีจะกล้ายิงตน “ไม่เอาน่าอาเหว่ย ฉันรู้ว่าเธอก็เกลียดมันไม่แพ้ฉันเหมือนกัน”

“แต่ถึงยังไง ฉันก็ยอมให้คุณฆ่าเขาต่อหน้าต่อตาไม่ได้หรอก”

หว่องหลีบอกให้อ่อนศรีหลับตาเสีย แต่เธอทำไม่ได้ และสั่งให้เขาปล่อยตัวบัญชา หว่องหลีจึงรู้ว่าภรรยาตนรักบัญชา ยิ่งแค้นใจจะต้องยิงเขาให้ได้ อ่อนศรีตัดสินใจยิงที่มือหว่องหลีทำให้ปืนกระเด็นหล่นจากมือ ฤทธิ์ณรงค์เข้ามาเห็นตกใจมากที่แม่ทำร้ายพ่อ อ่อนศรีให้เขาอยู่เฉยๆไม่ต้องถามอะไรและให้ไขกุญแจโซ่ที่ล่ามขาบัญชา

อ่อนศรีประคองบัญชาพร้อมกับเล็งปืนไปทางหว่องหลีเพื่อไม่ให้ใครมาขวางทาง ฤทธิ์ณรงค์จะขอร้องอย่างไรเธอก็ไม่ฟัง...เมื่อขึ้นมาบนรถได้ บัญชาก็บอกอ่อนศรีว่าไม่น่าทำแบบนี้ เธอเองก็ไม่เข้าใจตัวเอง และด้วยความที่อ่อนศรีเป็นภรรยาหว่องหลี พวกการ์ดจึงปล่อยให้เธอขับรถออกไปได้ ฤทธิ์ณรงค์วิ่งตามมาถึงโวยวายพวกการ์ดที่ปล่อยแม่ออกไปอย่างโกรธแค้น

อ่อนศรีขับรถไปอย่างไม่มีเป้าหมาย บัญชาจึงเตือนสติว่าการหนีไม่ใช่ทางออก ทางที่ดีที่สุดคือการเผชิญหน้าแต่เราต้องมีตัวช่วย...การหนีของบัญชาอยู่ในสายตาชาง เขาขี่มอเตอร์ไซค์ตามอยู่ห่างๆ

ด้านดอนร้อนใจจะไปช่วยบัญชาจากบ้านหว่องหลี วิชาเป็นห่วงความปลอดภัย เพราะเสียมือดีไปหลายคนแล้ว มิเชลเดินเข้ามาบอกไม่จำเป็นต้องไป เพราะอ่อนศรีพาบัญชาหนี ชางกำลังตามไปอยู่ ทุกคนแปลกใจ ดอนยิ่งหวั่นใจว่าคนอื่นจะเจอตัวบัญชาก่อน

ทางสรเดชก็ร้อนใจจะไปช่วยบัญชา ลิลลี่อาสาไปแทนให้เขารออยู่ที่หมู่บ้านชาวประมง ในขณะที่หว่องหลีแค้นใจ สั่งบันลือฤทธิ์กับเก๋าตามล่าตัวบัญชากับอ่อนศรีให้ได้ แล้วฆ่าทิ้งเสีย ไม่สนใจความรู้สึกของฤทธิ์ณรงค์ แถมย้ำกฎของแก๊งจนผู้เป็นลูกพูดไม่ออก

“ไม่มีข้อยกเว้นสำหรับคนทรยศ แกเองก็เหมือนกัน วันใดก็ตามที่แกหักหลังฉัน ฉันก็จะลืมว่าแกเป็นลูก...จำไว้ คนที่จะยิ่งใหญ่ได้ ใจต้องเด็ด ห้ามอ่อนไหวกับอะไรทั้งนั้น”