สมิงจ้าวท่า

อลันรับคำและกำชับให้เก็บหลักฐานมายืนยันด้วยว่า เป็นคนฆ่าสรเดชด้วยมือตัวเอง สีหน้าเขาเยาะหยันมองไปที่อ่อนศรีซึ่งถูกมัดอยู่ไม่ห่าง พอวางสายก็บอกเธอว่า ลูกชายเธอคงไม่ทำให้ผิดหวัง เพราะไม่อย่างนั้น...

“ไม่อย่างนั้นคุณจะทำไมเหรอ จะฆ่าฉันหรือไง”

“ที่จริงสวยๆอย่างคุณฆ่าไปก็น่าเสียดาย แต่คนเราจะยิ่งใหญ่ได้พูดคำไหนมันต้องคำนั้น”

“เหรอ แต่การฆ่าผู้หญิงที่ไม่มีทางสู้ ไม่มีใครเขาชื่นชมกันหรอกนะ” อ่อนศรียิ้มเยาะ

“ผู้หญิงทั่วๆไปอาจใช่อย่างที่คุณบอก แต่อสรพิษอย่างคุณ ความตายเป็นสิ่งที่สมควรอย่างยิ่ง เรามาลุ้นกันดีกว่า ว่าลูกชายคุณจะฆ่าสรเดชสำเร็จหรือเปล่า” อลันพูดด้วยความสะใจ

ในขณะที่ดอนเดินเข้ามาหาสรเดชที่ผาริมทะเล และบอกให้เขาปล่อยวดี ปื๊ดและเนตรดาวแลกกับชีวิตตน สรเดชสั่งลูกน้องจับดอน เขามองหยั่งเชิงพร้อมบอกว่าต้องปล่อยทั้งสามคนก่อน แต่สรเดชก็พลิกลิ้นไม่ปล่อย ดอนจึงสู้ไม่ยอมให้จับง่ายๆ ใหญ่กับพวกซุ่มดูไม่รู้ว่าควรออกไปช่วยดีหรือไม่...เมื่อสรเดชเห็นว่าคนของตนสู้ดอนไม่ได้ จึงเล็งปืนไปที่วดีเพื่อให้เขาหยุด

 ดอนพยายามเกลี้ยกล่อมให้สรเดชเห็นถึงความเป็นพี่น้อง แต่เขากลับยิ่งโกรธหาว่าดอนทำลายทุกอย่างในชีวิตเขา ดอนจำยอมให้จับแต่โดยดี แล้วสรเดชก็ให้ลูกน้องเอาน้ำมันราดใส่ทุกคน ยกเว้นเนตรดาว พร้อมกับเยาะว่า

“อย่ามองอย่างนั้นสิ สัญญาแล้วไงว่าจะไม่ยิง แต่ไม่ได้บอกว่าจะไม่เผานี่นา จริงไหม”

“แกมันเลวจริงๆ” ดอนเข่นเขี้ยวใส่

สรเดชหยิบไฟแช็กออกมาเตรียมจุด ทันใดนั้นก็มีเสียงให้หยุด! ดังขึ้น...

ooooooo