ลิขิตรัก
ตอนที่ 9
กำหนดแต่งตั้งถูกดำเนินการอย่างรวดเร็ว อังเดรที่ล้มป่วยเพราะคิดมากเรื่องความขัดแย้งในราชวงศ์ยินดีกับลูกชายจากใจจริง ต่างจากโมนาที่ดวงตาเป็นประกายด้วยความหวังสู่บัลลังก์ที่เฝ้ารอ
“ในที่สุดท่านพ่อก็ยอมรับว่าอลิซคนเดียวไม่สามารถค้ำบัลลังก์เอาไว้ได้”
อลันที่เพิ่งรู้ตัวประกาศกร้าว “ไม่! ผมไม่รับตำแหน่ง”
“ต้องรับ...ตำแหน่งนี้ใครๆก็อยากได้ เราจะปฏิเสธไม่ได้”
“ทำไมไม่ได้ครับ ในเมื่อผมไม่ได้อยากเป็นรัชทายาท”
“เราจะอยากหรือไม่อยากก็ต้องเป็น”
“แต่ผมไม่ต้องการเป็นหมากของเกมอำนาจ ทุกคนแย่งตำแหน่งนี้แทบคลั่ง ผมไม่อยากลงสนามแข่งด้วย”
“เราไม่อยากแข่งก็อยู่เฉยๆสิ เราไปแข่งอะไรที่ไหน นั่งอยู่เฉยๆตำแหน่งมันก็ลอยมา เราแค่คว้ามันไว้แค่นั้นเอง”
โมนาพูดอย่างไม่ยี่หระ อลันจะค้าน อังเดรต้องยกมือห้าม
“แม่เขาพูดถูกแล้ว”
อลันส่ายหน้าไม่เข้าใจ “ผมก็ไม่ได้บอกว่าแม่พูดผิด แต่ผมไม่อยากรับตำแหน่ง ผมไม่เข้าใจทำไมท่านปู่ถึงได้มอบตำแหน่งนี้ให้ผม ใครๆก็รู้ว่าผมไม่สมควรจะได้ คนที่ควรจะได้คือท่านพ่อไม่ใช่ผม”
อังเดรถอนใจหนักหน่วง หงุดหงิดแต่พยายามอธิบาย “เห็นแก่พ่อนะ...รับตำแหน่ง ไม่ต้องคิดว่าเหมาะหรือไม่เหมาะและไม่ต้องเกรงใจพ่อ ทุกอย่างมันเป็นอย่างที่มันเป็น พ่อเข้าใจและยอมรับทุกอย่าง”
“แต่ผมไม่เข้าใจและรับไม่ได้ ทำไมท่านปู่ตัดสินใจแบบนี้ ท่านปู่ใจร้าย ทำทั้งๆที่รู้ว่าท่านพ่อจะต้องเจ็บปวด”
“อลันอย่าพูดถึงท่านปู่แบบนั้น”
“ผมอาจจะพูดไม่ดีแต่ผมไม่เข้าใจจริงๆ”
อลันผละไปอย่างหัวเสีย พยายามโทร.หาแพนเพื่อระบายความอึดอัดใจแต่อีกฝ่ายก็ปิดเครื่องเพราะอยู่ในระหว่างเตรียมแผนร่วมกับดวินเพื่อชิงตัวเสาวณีคืนจากเฮเดส
กรรณกับหินช่วยหาข้อมูลของเฮเดสแต่ไม่ทันเริ่มค้นประวัติ อลิซซึ่งเพิ่งเคลียร์กับคิงเฮนรี่ว่าจะอยู่เมืองไทยต่อก็โผล่มาเซอร์ไพรส์พร้อมประกาศกร้าวจะช่วยดวินจัดการกับเฮเดส
ดวินไม่เห็นด้วยและขอคุยกับเธอตามลำพัง อลิซเดาว่าเขาจะปฏิเสธจึงดักคอ
“ท่านนายพลเล่าให้เราฟังหมดแล้ว เฮเดสจับตัวแม่นายไปเป็นตัวประกันเพื่อแลกกับตัวเรา เราขอท่านปู่ยกเลิกการเดินทางกลับเพื่ออยู่ช่วยแม่นาย ท่านปู่อนุญาตนายไม่มีสิทธิ์ห้าม”
“แต่...มันอันตรายมากนะพระเจ้าค่ะ”
“ที่ผ่านมานายก็เสี่ยงอันตรายช่วยเรามาหลายครั้ง พ่อของนายก็ต้องสละชีวิตปกป้องท่านปู่ มันถึงเวลาที่เราจะช่วยนายและครอบครัวของนายบ้าง ลองคิดดู ...ถ้าเราสลับฐานะกัน ท่านปู่ของเราโดนจับเป็นตัวประกันเพื่อแลกกับตัวนาย นายจะนิ่งเฉยไม่ทำอะไรแล้วก็หันหลังกลับบ้านไปอย่างนั้นเหรอ”
“แต่ชีวิตของกระหม่อมกับชีวิตของพระองค์เอามาเทียบกันไม่ได้นะพระเจ้าค่ะ”
“ทำไมจะเทียบไม่ได้ ในเมื่อเราก็เป็นคน นายก็เป็นคนเหมือนกัน เราแค่เกิดมาพร้อมกับตำแหน่งหน้าที่ที่เราเองก็ไม่ได้อยากได้ ถ้าถอดมงกุฎถอดยศออกเราก็คือคน...คนเหมือนกับนาย!”
