ลิขิตรัก
ตอนที่ 9
แววตาลึกซึ้งแต่จริงใจของดวินทำให้อลิซสะท้านในอก ก่อนหัวใจเต้นแรงเมื่อเขาสารภาพความในใจ
“นารี...นับจากคืนนี้เราคงไม่ได้เจอกันอีก ผมรู้
ที่ผ่านมาผมอาจเป็นสามีที่ไม่ค่อยดีเท่าไหร่ จัดงานแต่งงานให้คุณก็เกือบจะพัง แล้วก็ไม่เคยให้อะไรคุณเลย ก่อนจากกันผมอยากทำหน้าที่สามีที่น่ารักกับเขาบ้าง”
พูดจบดวินก็ควักเหรียญกล้าหาญของเขายื่นให้ “พ่อเคยมีเหรียญนี่และมอบให้ผม พ่อบอกว่าพ่อรักผมมากและพ่ออยากให้ผมทำหน้าที่ของตัวเองให้ดีที่สุดเหมือนที่พ่อทำ เมื่อผมโตขึ้นผมเดินตามรอยของพ่อมาตลอด และเมื่อวันหนึ่งที่ผมได้เหรียญกล้าหาญเป็นของตัวเองผมจึงคิดว่าผมจะขอมอบให้กับคุณ...ผมไม่รู้ว่าคุณจะชอบมันหรือเปล่า”
อลิซซึ้งใจมากรีบรับไว้ “ชอบสิ...ของที่วินให้ไม่ว่ามันจะเป็นอะไรฉันก็ชอบทั้งนั้น”
สรรพนามที่เปลี่ยนไปทำให้หัวใจแห้งผากของดวินชุ่มชื้นและอบอุ่น
“กระหม่อมทราบว่าพระองค์มีเครื่องประดับล้ำค่ามากมาย สิ่งที่กระหม่อมให้มันอาจจะไม่สมพระ...”
ไม่ทันจบประโยคอลิซก็ยกนิ้วแตะริมฝีปากเขา “ตอนนี้ฉันเป็นนารีอยู่นะ...อย่าลืมสิ”
อลิซยิ้มกว้างโผกอดเขาด้วยความรักเต็มหัวใจ
“วิน ขอบคุณมากนะ...นารีจะเก็บของชิ้นนี้ไว้ให้ดีที่สุด”
ดวินอุ่นวาบไปทั้งหัวใจยกมือโอบตอบ ลูบผมเบาๆด้วยความทะนุถนอม...อย่างน้อยคืนสุดท้ายเขากับเธอก็ได้ถ่ายทอดความรู้สึกดีๆให้กันและกัน...และมันจะเป็นความทรงจำแสนหวานตลอดไป
ooooooo
หลังสะระตะทุกอย่างเคธก็ตัดสินใจกลับฮรีสอซเพราะไม่เห็นประโยชน์จะอยู่เมืองไทยต่อ ราชนิกุลสาวไปบอกลาอังเดรโดยมีโมนาตามประกบ ทั้งริษยาและรำคาญลูกเลี้ยงสาว
อังเดรมองลูกสาวคนโตด้วยแววตาที่เปลี่ยนไป หลายสิ่งหลายเหตุการณ์ที่ผ่านมาทำให้เขาละเลยลูกสาวจากชายาเก่าแต่เขาไม่เคยไม่รักเธอ
“พ่ออยากบอกว่าพ่อรักลูกนะ พ่อไม่เคยลืมว่าลูกมีค่าแค่ไหน ลูกมีใบหน้าเหมือนแม่ของลูก มีแววตาเหมือนคุณย่า ทุกครั้งที่มองหน้าลูกเหมือนพ่อได้เห็นผู้หญิงที่พ่อรักทั้งสองคน”
เคธอึ้งมาก ไม่คิดมาก่อนว่าพ่อจะบอกรัก โมนามองมาด้วยความอิจฉาแต่เคธไม่สนใจ นาทีแห่งความรักความห่วงใยของพ่อสำคัญต่อหัวใจเธอที่สุด
“เคธก็รักท่านพ่อนะคะ รักและเป็นห่วงเสมอ ท่านพ่อรักษาสุขภาพนะคะ ท่านพ่อต้องหายกลับมาแข็งแรงเหมือนเดิม เคธจะทำทุกอย่างเพื่อทำให้ท่านพ่อสบายใจ เคธจะเป็นลูกที่พ่อภูมิใจที่สุด”
สองพ่อลูกร่ำลากันครู่ใหญ่จึงผละจากกัน โมนาอดรนทนไม่ไหวตามไปแขวะลูกเลี้ยงสาว
“อย่าให้ฉันรู้นะว่าเธอไปเป่าหูท่านพ่อ ถ้าฉันต้องเดือดร้อนเพราะเธอ ฉันไม่ยอม!”
“ถ้าน้าโมนาไม่ได้ทำอะไรผิดก็ไม่เห็นต้องกลัวนี่คะ”
“เธอคิดว่าตัวเองรู้ทุกอย่างหรือไง เธอคิดว่าเจ้าหญิงที่ไม่มีตัวตนอย่างเธอจะทำอะไรฉันได้”
โมนาโมโหดึงข้อมือลูกเลี้ยงสาวแน่น แต่เคธก็สะบัดออกง่ายๆแถมพลิกมือจิกข้อมือแม่เลี้ยงแน่น
“โอ๊ย...ฉันเจ็บนะนังเด็กบ้า”
