ลิขิตรัก

“ทำไมแม่ต้องทำแบบนั้น มันอาจเป็นฝีมือใครสักคนที่เกลียดนังอลิซเข้าไส้ งานนี้คงตามหาต้นตอกันยากอยู่หรอก มีคนเกลียดออกเต็มบ้านเต็มเมืองขนาดนั้น”

“และหนึ่งในนั้นก็คือท่านแม่!”

“หยุดใส่ความแม่นะอลัน”

“งั้นท่านแม่ก็บอกผมสิครับว่าไม่ได้ทำ”

“แม่ไม่จำเป็นต้องบอก ถ้าไม่มีหลักฐานก็อย่ามาปรักปรำแม่ อลิซอาจจะผิดจริงก็ได้”

เคธทนฟังผ่านลำโพงมือถือต่อไปไม่ไหวโพล่งแทรก ว่าไม่มีทางเชื่อเรื่องอลิซคิดร้ายต่อราชวงศ์ โมนาโต้ตอบอย่างเจ็บแสบแถมโยนความผิดทุกอย่างให้ผู้ไม่หวังดีคนอื่นว่าอาจไม่พอใจการรับตำแหน่งของอลิซ เคธแสร้งตีหน้าเศร้าบีบน้ำตาทำเสียงสั่นเครือเพราะมั่นใจว่ากรรณเหยื่อในเกมลวงของเธอต้องได้ยิน!

กรรณแอบได้ยินทุกบทสนทนาของสามแม่ลูกจริงๆ เมื่อเคธเดินร้องไห้ออกจากห้องก็อดห่วงไม่ได้ และเมื่อเธอร้องขอให้พาไปสงบสติอารมณ์ที่อื่นก็รับคำสั่งด้วยความเต็มใจ ใจแกร่งอ่อนยวบเพราะน้ำตาของเธอ แต่คำว่าหน้าที่ค้ำคอทำให้ต้องข่มใจไม่ให้บอกความลับเรื่องดวินกับอลิซ

ooooooo

อาการกระสับกระส่ายและว้าวุ่นใจเรื่องดวินทำให้อลิซต้องคุยกับตัวเองจริงๆจังๆ แต่ไม่ทันค้นพบความหมายในหัวใจ นาวิกโยธินหนุ่มต้นเหตุปัญหาก็เดินมาหาพร้อมชาสมุนไพรในมือ

“คิดมากเรื่องโดนใส่ร้ายอีกแล้วเหรอ”

“เปล่า...เรื่องเราเลิกพูดเถอะ เอาเรื่องนายดีกว่า ถามหน่อยสินายมีแฟนไหม”

 เมื่อทนไม่ไหวอลิซก็เปิดฉากถาม ดวินแปลกใจแต่ก็ยอมตอบง่ายๆ

“ไม่มีแฟน...แต่มีคนที่อยู่ในใจ”

“แล้ว...อยู่มานานหรือยัง”

“นานไหมไม่สำคัญหรอก จริงๆผมกับเขาไม่น่าเจอกันได้เลย เราต่างกันมาก โตมาคนละที่ ใช้ชีวิตไม่เหมือนกันสักนิด แต่คงเพราะอะไรบางอย่างทำให้ได้รู้จักกัน...ได้อยู่ด้วยกัน”

คำตอบของดวินทำให้อลิซคิดว่าผู้หญิงคนนั้นคือมัดหมี่ น้ำเสียงเศร้าจนเขาสัมผัสได้

“อีกไม่นาน...นายกับเขาคงได้อยู่ด้วยกันตลอดไป”

“ผมก็หวังว่ามันจะเป็นแบบนั้น”

“เราดีใจด้วยนะ...ขอให้นายโชคดี”

ท่าทางแปลกๆของอลิซคาใจดวินมาก เช้าต่อมาเมื่อกำหนดการแข่งขันยิงธนูประจำปีของหมู่บ้านมาถึง นาวิกโยธินหนุ่มจึงไม่รั้งรอจะทดสอบบางอย่าง แกล้งบอกว่าเจ็บมือและให้นารีแข่งแทน

อลิซถูกมัดมือชกต้องยอมแข่งแบบไม่เต็มใจนัก มัดหมี่ไม่คิดมากแต่เมื่อเห็นฝีมือของนารีก็อดทึ่งแกมหวั่นไม่ได้ อลิซเห็นท่าทีเป็นกังวลของมัดหมี่ที่ต้องแบกความหวังของพวกชาวบ้านในฐานะลูกสาวของแสงผู้นำหมู่บ้านเลยตัดสินใจแกล้งแพ้ ดวินเห็นเหตุการณ์ตลอดและตัดสินใจตามไปเคลียร์กับอลิซ

“เก่งนะคุณ แกล้งแพ้ก็เป็นด้วย...ทำไมถึงแกล้งแพ้”