ลิขิตรัก
ตอนที่ 1
กำหนดการของเจ้าหญิงอลิซถูกยกเลิกและเปลี่ยนแผนหลอกทุกคนว่าราชนิกุลสาวจะเดินทางกลับฮรีสอซในวันถัดมา เภตรากำชับให้เจซีผู้ช่วยสาวพาตัวติช่าซึ่งปลอมตัวเป็นเจ้าหญิงอลิซกลับไปรายงานคิงเฮนรี่เกี่ยวกับเรื่องทั้งหมดโดยเร็วที่สุด ส่วนตัวเองจะอยู่เมืองไทยต่อเพื่อตามหาเจ้าหญิงตัวจริง
ศักดิ์ชายทนเก็บความสงสัยไม่ไหวตามไปคาดคั้นจากเภตราเกี่ยวกับกำหนดการของเจ้าหญิงอลิซ
“หัวหน้าองครักษ์เดินทางกลับก่อนเจ้าหญิง เมื่อคืนก็ไม่ได้อยู่ดูแลในงานเลี้ยง ผมว่ามันแปลกมาก เหมือนมีบางอย่างที่สำคัญมากกว่าเจ้าหญิง...มีอะไรหรือเปล่า”
“ขอบคุณท่านนายพลที่เป็นห่วงแต่การทำงานของพวกเราอาจจะไม่เหมือนกัน เราเป็นหัวหน้าองครักษ์ก็จริงแต่เจซีก็มีความสำคัญไม่น้อยไปกว่ากัน เราสองคนทำงานแทนกันได้ ท่านไม่ต้องห่วง ท่านนายพลรับทราบคำสั่งของเจ้าหญิงแล้วคงเบาใจ ปล่อยให้เราไปทำงานได้แล้วสินะ”
เภตราลอบถอนใจโล่งอกแล้วผละไป ทิ้งศักดิ์ชายให้มองตามเครียดๆก่อนจะเรียกสมาชิกดีทีมประชุม...
อลิซไม่ได้คิดถึงเรื่องวุ่นวายหลังการหายไปของตัวเองเลย มัวรับมือสถานการณ์เฉพาะหน้าถูกจับมัดโดยมีชายหนุ่มแปลกหน้าพยายามซักไซ้ความเป็นมาของเธอ
ดวินหงุดหงิดมากเพราะเพียรถามเท่าไหร่ หญิงสาวแปลกหน้าก็เอาแต่พยศไม่พูดไม่จา
“ในเมื่อถามอะไรก็ไม่ตอบ เอาเป็นว่าอยากจะพูดอะไรบ้างไหม...พูดออกมาเลย”
“ปล่อยเราเดี๋ยวนี้!”
“ผมจะแน่ใจได้ยังไงว่าถ้าปล่อยแล้วคุณจะไม่ทำร้ายผม”
“เราไม่เคยทำร้ายใครก่อน”
“แล้วที่ฟื้นมาตบผมโดยที่ผมยังไม่ได้ทำอะไร...คือ”
อลิซหน้าเจื่อนเล็กน้อยก่อนตอบเสียงเรียบ “เรามึน”
“แปลว่าถ้ามึนคุณก็ทำร้ายผมได้งั้นเหรอ ถ้าผมปล่อยแล้วคุณยังมึนอยู่ผมก็ต้องโดนทำร้ายอีก”
“ตกลงจะปล่อยหรือไม่ปล่อย”
“บอกมาก่อนว่าคุณเป็นใคร”
“เราเป็น...คนธรรมดา”
“ตอบแบบนี้ก็รู้แล้วว่าไม่ใช่คนธรรมดา ถ้าเป็นคนธรรมดาทำไมไม่บอกดีๆตั้งแต่แรก...บอกมาคุณเป็นใคร”
“โอเค...เราบอกความจริงก็ได้...เราเป็นเจ้าหญิง”
คำตอบของหญิงสาวแปลกหน้าทำให้ดวินชะงักก่อนส่ายหน้าไม่เชื่อ อลิซกลอกตาเซ็งๆ
“ไม่ว่าจะตอบอะไรนายก็ไม่เชื่อแล้วจะถามทำไม สรุป...อยากให้เราเป็นอะไรเราก็เป็นอันนั้น เอาที่นายสบายใจ ตกลงจะปล่อยเราได้หรือยัง”
“ตกลงจะไม่บอกใช่ไหมว่าเป็นใคร”
“ย้ำคิดย้ำทำ...โอเค...งั้นก็ไม่ต้องปล่อย อยู่มันแบบนี้ เราอยู่ได้ ไปเหอะ...นายจะไปทำอะไรก็ไป มัดเราไว้แบบนี้แหละ เราขี้เกียจต่อปากต่อคำ”
“รู้ไว้ด้วยว่าบนเกาะนี้มีแค่คุณกับผมสองคน ถ้าคุณไม่พูดความจริง งั้นก็ดูแลตัวเองด้วยแล้วกัน”
“ไม่ต้องห่วง เราจะไม่ทำให้นายลำบาก...ขอบใจ”
ดวินรู้สึกคุ้นตาท่าทางเย็นชานี้อย่างประหลาดแต่ไม่ทันถาม หญิงสาวแปลกหน้าจอมพยศที่เขายอมแก้มัดให้ก็เดินหายไปแล้ว นาวิกโยธินหนุ่มได้แต่มองตามนิ่งๆ รำพึงในใจ “ผู้หญิงคนนี้คือใคร!”
