ลิขิตรัก

“ท่านปู่ลำเอียง ไม่ยุติธรรม มีลูกชายสองคน ท่านพ่อเป็นลูกคนโต ท่านต้องได้ขึ้นครองราชย์แทนและผมจะต้องเป็นคนได้ขึ้นนั่งบัลลังก์ต่อจากท่านพ่ออีกที พี่เป็นแค่ลูกของท่านอาที่ตายไปตั้งนานแล้ว”

“อย่าพูดลามปามถึงท่านพ่อของพี่”

“จะพูดทำไม พูดถึงแม่ด้วยก็ยังได้ สาวชาวบ้านธรรมดาๆ...ท่านอาไปคว้าจากไหนก็ไม่รู้ โชคดีของประเทศที่อยู่ได้ไม่นาน พอคลอดพี่เสร็จก็เซย์กู๊ดบาย...ถามจริงพี่รู้สึกยังไงที่เป็นต้นเหตุทำให้แม่ตัวเองต้องตาย”

ขาดคำอลิซก็ตวัดมือฟาดหน้าญาติหนุ่มเต็มแรง

“ตบครั้งที่หนึ่งเพื่อดึงสติ...ถ้าสติยังไม่กลับมาอยู่กับตัว ครั้งที่สองจะหนักกว่านี้!”

อลันโกรธมากปาแก้วแชมเปญในมือแตกกระจาย ตั้งท่าจะเอาคืนแต่ถูกญาติสาวตอกเสียก่อน

“ว่าแต่แม่คนอื่น แม่ตัวเองดีนักหรือไง แต่งงานกับท่านพ่อพี่ไม่นานก็แอบคบชู้กับท่านลุงจนพ่อพี่ตรอมใจ พี่ก็อยากรู้เหมือนกัน...เธอรู้สึกยังไงที่แม่ตัวเองเป็นต้นเหตุทำให้พ่อคนอื่นต้องตาย”

ถึงคราวอลันจุกบ้าง อลิซได้จังหวะอธิบายอย่างใจเย็น

“พูดไม่ออกก็ตั้งใจฟัง พี่ไม่เคยอยากได้ตำแหน่งอะไรทั้งนั้น ทุกอย่างเป็นการตัดสินใจของท่านปู่...

ถ้าเลือกได้พี่ไม่อยากเป็นอะไรทั้งนั้นนอกจากเป็นหลานท่านปู่ เป็นน้องของพี่เคธและเป็นพี่สาวของเธอ ถึงเราจะไม่ใช่พี่น้องกันจริงๆแต่เราก็เล่นกันมาตั้งแต่เด็ก...เรามีกันอยู่แค่สามคน”

“ถ้าคิดแบบนั้นจริงๆคืนตำแหน่งให้ท่านปู่ไปเลย สละตำแหน่งรัชทายาทให้ท่านพ่อ ถ้าพี่ทำไม่ได้ก็เตรียมตัวอยู่อย่างหวาดระแวงและโดดเดี่ยวไปคนเดียวก็แล้วกัน!”

อลันสวนแล้วหุนหันจากไป ทิ้งอลิซให้มองตามน้ำตาคลอ ปวดใจเหลือเกินที่ถูกญาติรังเกียจ ไหนจะคำพูดแทงใจดำของอีกฝ่ายเรื่องความตายของแม่ที่ทำให้เธอช้ำใจมาก...

ooooooo

ดวินเดินทางไปเคารพหลุมศพของพ่อที่ประเทศฮรีสอซ เขาไม่เคยรู้เหตุผลแท้จริงว่าเดชาพ่อแท้ๆ ของเขาไปปฏิบัติภารกิจอะไรในประเทศเล็กๆนี้ แต่ความทรงจำตั้งแต่เด็กก็ทำให้เขาเคารพนับถืออีกฝ่ายมาตลอด ถือเป็นแบบอย่างและตัดสินใจเป็นทหารเหมือนกัน

ความตายของเดชานอกประเทศบ้านเกิดเป็นเรื่องที่ไม่มีใครรู้ ดวินสืบถามทุกทางแต่ไม่มีใครตอบได้แม้แต่คุณหญิงเสาวนีแม่แท้ๆของเขา การเดินทางมาประเทศฮรีสอซครั้งนี้ก็เพื่อเยี่ยมเยียนหลุมศพของเดชาตามปกติ โดยคิดไม่ถึงเลยว่าโชคชะตากำลังเล่นตลกกับเขา...

เจ้าหญิงอลิซแวะมาเยี่ยมหลุมศพของแม่แท้ๆ เช่นเดียวกัน คำพูดแทงใจดำของอลันญาติหนุ่มทำร้ายจิตใจเธอมาก กระทั่งใกล้วันพิธีสถาปนาองค์รัชทายาท ราชนิกุลสาวยิ่งเครียดจนต้องแวะเยี่ยมหลุมศพมารดาเพื่อขอกำลังใจ

“ท่านแม่คะ...พรุ่งนี้ลูกต้องรับตำแหน่งแล้วลูกรู้แล้วว่าทำไมแม่ถึงอยากกลับเป็นคนธรรมดาและขอให้ท่านพ่อฝังท่านแม่ไว้เหมือนคนธรรมดา ท่านแม่คะ... ลูกจะต้องอยู่อย่างโดดเดี่ยวจริงๆเหรอคะ...แต่ถึงไม่มีใครอยู่ข้างๆ ลิซก็รู้ว่าท่านพ่อกับท่านแม่ไม่เคยอยู่ห่างจากลูก...ลูกรักท่านแม่นะคะ”