ลิขิตรัก
ตอนที่ 1
เภตราหัวหน้าองครักษ์ของเจ้าหญิงอลิซจัดการตามแผนสำรองคือให้ติช่าสาวใช้คนสนิทของอลิซสวมรอยเป็นราชนิกุลสาวเข้าไปในงานฉลองต้อนรับ ส่วนตัวเองไปสืบร่องรอยคนร้ายจากกล้องวงจรปิดของโรงแรมจนสะดุดตาเศษกระดุมเสื้อของชุดที่อลิซสวมไปงานเลี้ยง
การหายตัวไปอย่างลึกลับของเจ้าหญิงอลิซทำให้เหล่าองครักษ์และผู้ติดตามร้อนรนแต่กลับทำให้กลุ่มผู้ไม่หวังดีอย่างเจ้าฟ้าชายอังเดรและเจ้าฟ้าหญิงโมนาแปลกใจมากถึงแผนการที่ล่มไม่เป็นท่า!
อลิซถูกพวกผู้ร้ายวางยาและพาลงเรือเตรียมโยนลงทะเลตามแผนแต่ราชนิกุลสาวดันฟื้นเสียก่อน
“หยุดก่อน...ฉันรู้ว่าเราไม่ได้เป็นศัตรูกัน พวกแกทำแบบนี้เพราะมีคนจ้างมาใช่ไหม”
“ไม่ต้องถามมาก ที่นี่มีแต่กระสุน ไม่มีคำตอบ!”
“บอกมาพวกนั้นจ้างแกเท่าไหร่ ฉันยินดีจ่ายให้สองเท่า ปล่อยฉันออกไป”
“แค่สองเท่า เปลี่ยนใจเราไม่ได้”
ท่าทางมีเลศนัยของหัวหน้าคนร้ายทำให้อลิซต้องคิดแผนฉุกเฉิน แสร้งส่งสายตายั่วยวนพร้อมข้อเสนอเป็นเงินค่าจ้างอีกสามเท่าตัว หัวหน้าคนร้ายหรี่ตาก่อนแสยะยิ้มร้าย
“ได้! ฉันต้องการสิ่งที่มันมากกว่าเงิน แต่ก่อนจะปล่อย...”
อลิซฉวยจังหวะที่อีกฝ่ายขยับมาใกล้ถีบจนหน้าหงายแล้ววิ่งหนีไปกระโดดลงทะเลจากหัวเรือ!
พวกคนร้ายสบถเสียงดังแล้วกราดกระสุนไปในน้ำ อลิซว่ายหนีไม่คิดชีวิตแต่ต้องอ่อนแรงเมื่อสัมผัสได้ถึงกระสุนเฉี่ยวที่แขน กระแสน้ำพัดร่างหมดสติของราชนิกุลสาวลอยถึงเกาะแห่งหนึ่งกลางทะเล...
ดวินนาวิกโยธินหนุ่มหล่อเพลิดเพลินกับทิวทัศน์บนเกาะยามเช้า นานแล้วที่เขาไม่ได้พักหรือใช้เวลาเงียบๆกับตัวเองหลังรับหน้าที่ในดีทีม พลันโลกอันสงบสุขของเขาก็หายวับเมื่อว่ายน้ำไปเจอร่างไร้สติของหญิงสาวแปลกหน้า!
อลิซไม่รู้ตัวเลยว่าถูกลากเข้าฝั่ง สัมผัสหยาบกระด้างเพราะพื้นทรายทำให้สติคืนกลับ แต่ใบหน้าหล่อเหลาของชายแปลกหน้าที่ชะโงกมาใกล้ก็ทำให้ตื่นตัวตวัดมือตบหน้าเขาเต็มแรง!
ดวินตาลุกวาวด้วยความโกรธจัด ไม่อยากเชื่อว่าจะถูกหญิงสาวที่เพิ่งช่วยชีวิตตบแบบนี้ แต่พยายามยื้อยุดเท่าไหร่หญิงสาวก็ไม่หยุดอาละวาดจนเขาต้องใช้ชั้นเชิงที่มากกว่าจับมัดไว้
“มามัดเราทำไม ปล่อย...เราบอกให้ปล่อย”
“จะคุยกันดีๆได้หรือยัง”
อลิซไม่ตอบแต่ยกขาที่ถูกมัดรวบกันไว้ถีบ โชคดีที่ดวินหลบทัน
“แสดงว่าตอนนี้ยังคุยกันดีๆไม่ได้...งั้นไประงับสติอารมณ์ก่อนแล้วกัน”
พูดจบดวินก็อุ้มหญิงสาวพาดบ่าไปทางที่พักของเขา เจ้าหญิงอลิซเบิกตาโพลงด้วยความหวาดหวั่น พยายามดิ้นรนขัดขืนแต่สู้แรงอีกฝ่ายไม่ได้...
ooooooo
