มธุรสโลกันตร์
ตอนที่ 16
เสร็จเรื่องของผู้ใหญ่ ภูผาหรือคิรีกับเพชรน้ำผึ้งแยกตัวไปคุยกันตามลำพัง สองคนหยอกเย้ากอดหอมกัน แต่เสียงกระแอมของพสุทำให้เธอกับเขาต้องผละจากกันอย่างเขินๆ
“ใจเย็นๆพี่ชาย อย่าเพิ่งใจร้อน รอผมก่อน” พสุแซว
“รอ? อ๋อ...เออใช่ เกือบลืมไปเลย”
“ลืมอะไรเหรอจ๊ะพี่ผา”
“ก็งานแต่งงานกับสถาปนาพสุขึ้นเป็นเจ้าชายเมืองจายไง”
“อ๋อ เรื่องนั้นเอง พี่ผาไม่ได้ลืมหรอกค่ะคุณพสุ พี่ผาแค่แกล้งเล่น ความจริงน่ะตื่นเต้นจะตายที่มีน้องชายได้แต่งงานกับเจ้าหญิงแล้วยังได้เป็นถึงเจ้าชาย”
“โธ่น้ำผึ้ง...ไปบอกมันทำไม”
“เล่นซะเนียนเลยนะพี่ชาย ถ้าไม่ลืมก็ดี เจ้าจ้อยอยากเจอทุกคนด้วย”
“ไม่ต้องห่วง งานนี้ไม่พลาดควงว่าที่ศรีภรรยาไปเปิดตัวที่เมืองจายแน่นอนไอ้น้องชาย”
ถัดมาไม่กี่วัน...ครอบครัวพสุเดินทางไปเมืองจายเพื่อร่วมงานแต่งงานและสถาปนาพสุเป็นเจ้าชายเมืองจาย เจ้าจ้อยต้อนรับเพชรน้ำผึ้งด้วยไมตรี สองคนพูดคุยสนิทสนมกันเร็วมาก มีช่วงหนึ่งที่พสุกับภูผารวมหัวกันแกล้งสองสาวเพื่อลองใจว่าจะแยกถูกไหมว่าคนไหนคือพสุและคนไหนคือภูผา ซึ่งเพชรน้ำผึ้งมั่นใจว่าไม่ผิดตัวแน่ แล้วนับหนึ่งถึงสามก่อนที่เธอกับเจ้าจ้อยจะปรี่เข้าไปดึงติ่งหูคนรักของตนได้อย่างถูกต้อง
“นี่แน่ะ คิดเหรอว่าจะหลอกเราได้”
“โอ๊ยๆๆ บอกแล้วไอ้น้องชายว่าหลอกไม่สำเร็จ”
“ตามสบายเลยนะคะคุณน้ำผึ้ง เจ้าชายของเฮา เฮาจัดการเองได้ค่ะ”
เจ้าจ้อยดึงพสุออกไป เพชรน้ำผึ้งยิ้มเจ้าเล่ห์ ดึงหูภูผาออกมาอยู่ท่ามกลางสวนดอกไม้สวยงาม
“มานี่เลย...คิดจะแกล้งเหรอ นี่แน่ะ” เธอบิดหูเขาจนร้องลั่น
“โอ๊ย!! แค่แกล้งเล่นนิดเดียว ดุอย่างกับแม่เสือเลย”
“ก็พี่สอนให้ฉันเป็นแม่เสือเองไม่ใช่เหรออย่าบ่น”
“แต่ดุแล้วก็ต้องน่ารักด้วยนะ น่ารักแบบนี้ไง” ภูผารวบเธอมากอดและหอมแก้มฟอดใหญ่ “มาฮันนีมูนถึงเมืองจายกันทั้งที งานนี้ต้องไม่พลาด”
“พลาดอะไร พูดดีๆนะพี่ผา”
“ไม่พลาดที่จะมีลูกแฝดไง”
“พี่ผา! ใครบอกพี่ว่าฉันจะมีลูกแฝดให้พี่”
“ไม่ต้องมีใครบอกหรอก เชื้อแฝดฉันมันแรง รับรองทั้งเจ้าจ้อยกับเธอต้องแข่งกันมีลูกแฝดแน่ๆ จะเอาแฝดสามหรือแฝดสี่ หรือแฝดหกดีนะ”
“บ้าเหรอพี่ผา คนนะไม่ใช่แม่หนูตะเภา ลำพังแค่คู่แฝดคู่นี้ก็ปวดหัวจะแย่แล้ว ไม่เอาด้วยหรอก ฉันขอผ่าน”
“แต่ฉันไม่ให้ผ่าน เพราะเธอแต่งงานกับฉันแล้ว สายไปที่จะเปลี่ยนใจ”
ภูผาอุ้มเพชรน้ำผึ้งตัวลอย เธอตกใจถามเสียงหลงว่าจะปล้ำตนหรือ
“อย่าลืมสิว่าฉันเป็นโจรมาเกือบทั้งชีวิต ของแบบนี้ฉันถนัด”
“พี่ผา...ทะลึ่งใหญ่แล้ว”
“แล้วจะขัดขืนไหมล่ะ”
“ยังจะมาถามอีก เคยขัดขืนโจรได้ไหมล่ะ สุดท้ายก็เสร็จโจรอีกตามเคย” เพชรน้ำผึ้งตอบอย่างเอียงอาย ภูผาชอบใจหอมแก้มเธออีกฟอดใหญ่แล้วส่งเสียงหัวเราะหยอกล้อกันต่อไปอย่างมีความสุข
ooooooo
–อวสาน–
