มธุรสโลกันตร์

ภูผากับเผ่าเทพร่วมมือกันสกัดขบวนรถขนเฮโรอีนได้สำเร็จและเกือบเล่นงานพวกผจงได้อยู่หมัดถ้าผจงไม่ไหวตัวแล้วใช้อาคมต่อสู้เอาตัวรอด แต่พอรู้ว่าคุณชายกับคุณหญิงที่จับมาเป็นตัวประกันหนีไปตอนชุลมุนกัน ผจงรีบสั่งไอ้พร้าวตามจับตัวมาให้ได้

แต่เพราะสองสามีภรรยาได้เสือผาเข้ามาช่วยจึงรอดพ้นเงื้อมมือพวกโจร แต่พวกเขากลับคิดว่าเสือผาคือพสุลูกชายของดนูกับวราพร

“คุณคะ นั่นใช่พสุรึเปล่า”

“ผมไม่รู้ ผมงงไปหมดแล้วเหมือนกัน ก็ไอ้โจรพวกนั้นมันเรียกกันว่าไอ้ผา ก็น่าจะหมายถึงเสือผาที่ลักพาตัวลูกเราไป”

ภูผารีบดึงผ้าคาดหน้าขึ้นมาพรางใบหน้าตามเดิมหลังจากฆ่าไอ้พร้าวตายคาที่แล้วเดินเข้าไปหาสองสามีภรรยา แต่พวกเขามีท่าทีหวาดระแวงเพราะไม่แน่ใจ

“ไม่ต้องกลัว ตอนนี้พวกคุณปลอดภัยแล้ว ตามผมมา ผมจะให้เผ่าเทพพาพวกคุณกลับ”

“เดี๋ยว...แกคือไอ้เสือผาที่ลักพาตัวแล้วก็ข่มเหงน้ำผึ้งลูกสาวฉันใช่มั้ย”

“ใช่ ผมคือเสือผา”

“แก!! ไอ้สารเลว!! แกทำร้ายลูกฉัน ลูกฉันไปทำอะไรให้แก แกถึงทำกับลูกฉันแบบนั้น”

ภูผายกมือไหว้พร้อมอธิบาย “ผมต้องกราบขอโทษคุณหญิงกับคุณชายด้วย ผมไม่เคยคิดจะล่วงเกินลูกสาวของพวกคุณเลย แต่เพราะสถานการณ์หลายอย่างบังคับให้ผมต้องทำเพื่อรักษาชีวิตของน้ำผึ้งเอาไว้ ถ้าจะให้ผมอธิบายความจริงตอนนี้ คำพูดของโจรก็คงฟังไม่ขึ้น พวกคุณควรไปฟังความจริงจากน้ำผึ้งเอาเอง เพราะทุกคำพูดของน้ำผึ้งคือเรื่องจริงที่เกิดขึ้นระหว่างเรา”

“แต่ลูกสาวฉันบอกว่ารักแก แกไม่ได้ล่อลวงให้ลูกสาวฉันคิดแบบนั้นใช่มั้ย”

“ผู้หญิงดีๆอย่างน้ำผึ้ง ถ้าผมคิดเห็นแก่ตัวคงไม่พากลับไปหาพวกคุณหรอก” ภูผาพูดแค่นั้นก็เดินนำออกไป ทิ้งให้คุณหญิงกับคุณชายยืนอึ้งมองหน้ากัน

เผ่าเทพกับจ่าเศกต่อสู้กับผจงและไอ้เข้มอยู่อีกทาง ผจงเพิ่งรู้ว่าเผ่าเทพก็มีวิชาอาคมเหมือนกัน แล้วเผ่าเทพก็งงเป็นไก่ตาแตกเมื่อได้ยินผจงเรียกเสือผาที่เดินเข้ามาทั้งที่ใบหน้าเสือผาคือพสุชัดๆ แต่เพราะกำลังหน้าสิ่วหน้าขวานจึงไม่มีใครอธิบายอะไร สองฝ่ายต่อสู้กันจนกระทั่งไอ้พร้าวโดนฆ่าตาย ผจงแทง ไหล่เผ่าเทพบาดเจ็บ แต่สักครู่เขาก็โดนภูผาสยบแล้วให้โอกาสมอบตัว

“ถุย! นี่เหรอวะคำพูดจากปากโจร มึงด่าว่ากูชั่ว แต่มึงก็ไม่ต่างกันหรอก ในเมื่อมึงก็ทรยศหักหลังพวกเดียวกันเองเหมือนกัน”

“ที่ฉันร่วมมือกับตำรวจเพราะมันคือสิ่งที่ฉันต้องทำเพื่อครูลอย เพื่อพ่อแม่ของฉันที่เสือผันพรากฉันมาจากเขา”

ภูผาไม่รอช้าอีกแล้ว ใช้เชิงมวยเล่นงานผจงที่สู้ได้ด้วยมือข้างเดียว ไม่นานผจงก็โดนภูผาซัดสะบักสะบอม แต่ผจงก็ยังไม่ยอมโดนเผด็จศึก แอบใช้มีดพกจะเอาคืนภูผาแต่เผ่าเทพเห็นเสียก่อนจึงดึงมีดที่ไหล่ตัวเองโยนให้ภูผารับไปแทงกลางลำตัวผจงจนทรุด

“ฉันให้โอกาสพี่แล้ว แต่พี่ไม่ยอมรับเอง”

ผจงกัดฟันเจ็บใจ ผลักภูผาออกจากตัวพร้อมมีดที่ถอนออกจากท้องจนเลือดสดๆไหลเป็นทาง