เล่ห์รักบุษบา
ตอนที่ 12
อักษรและสริยาพาภูวดลกลับมาถึงบ้านเจอดินแดนกำลังจะกลับออกไปพอดี เมื่อรู้ว่าเอกภพใจอ่อนไฟเขียวเรื่องความรักของดินแดนกับบุษบาบรรณแล้ว ทุกคนแสดงความยินดีกันใหญ่
“แม่ดีใจด้วยนะดิน หลังจากนี้แม่ว่าดินต้องเคลียร์เรื่องอื่นๆกับหนูบุษบาได้แล้วนะ”
ดินแดนมองหน้าแม่อย่างรู้กันว่าเรื่องอะไร ก่อนหันไปพูดกับภูวดลอย่างนึกได้ “ผมมีเรื่องคุยกับพี่ภู”
สองพี่น้องนั่งคุยกันตามลำพัง ดินแดนดูเหมือนลังเลจนภูวดลพูดดักคอว่า
“ถ้านายจะขอบคุณเรื่องที่เกิดขึ้น ก็ไม่ต้องนะ มันเป็นหน้าที่ของฉันที่จะต้องปกป้องนาย”
“ผมรู้...เพราะถ้าเป็นผม ผมก็จะทำอย่างเดียวกับพี่ภูนั่นแหละ”
“นายมีอะไร อ้ำอึ้งอยู่ได้”
“พี่รู้ไหมว่าเรื่องทั้งหมดพ่อเลี้ยงดนัยคือคนบงการ”
ภูวดลชะงักเล็กน้อย ไม่ได้ตกใจแต่ละอายใจมากกว่า พูดเสียงแผ่วว่า “พี่ก็คิดเหมือนกันกับนาย”
“ผมควรทำยังไง”
“ทำตามสิ่งที่นายคิดว่าถูกต้อง พี่พยายามปกป้องแม่มาตลอด พยายามทำทุกอย่างไม่ให้พ่อมาทำร้ายแม่ได้ แต่เหมือนยิ่งทำก็เหมือนยิ่งยุให้พ่อโกรธแม่มากยิ่งขึ้น พี่แปลกใจเสมอว่าคนที่ครั้งหนึ่งเคยแต่งงานกัน เคยอยู่ด้วยกันจนกระทั่งมีลูก มันไม่มีความหมายอะไรเลยหรือ ทำไมถึงมีแต่ความเกลียดชัง ตอนนี้พี่รู้แล้วว่าแม่คงอดทนอดกลั้นจนถึงที่สุดถึงได้หันหลังจากมาอย่างไม่มีเยื่อใยแบบนั้น...ทำในสิ่งที่นายคิดว่าถูกต้องเพื่อปกป้องไร่ภูผา พี่เชื่อว่านายทำได้”
“ขอบคุณมากพี่ภู ผมจะบอกตำรวจให้เขาจัดการตามกฎหมาย”
“ดี พี่เห็นด้วย ทุกคนต้องเคารพกฎหมาย ไม่มีใคร ควรได้รับการยกเว้น”
“ครับพี่ภู...พี่รู้ไหมตั้งแต่ผมจำความได้พี่คือพี่ชายคนเดียวของผม และเป็นพี่ชายที่ผมรักมากที่สุด”
“ขอบใจมากดิน...น้องชายของพี่” สองพี่น้องสวมกอดกัน อักษรมองอยู่ห่างๆ ตื้นตันใจจนน้ำตารื้น
ooooooo
วันเดียวกันนี้สราญฉัตรรวบรวมความกล้าไปพบดนัยที่บ้านเพื่อทวงเงินค่าจ้างที่เธอให้ความร่วมมือกับเขาหักหลังโภคิน ดนัยคิดไม่ถึงแต่ก็ยอมให้เงินก้อนหนึ่งพร้อมกุญแจรถของโภคิน และมีข้อแม้ว่าเธอต้องทำงานให้เขาอีกอย่างหนึ่ง แต่ยังไม่บอกว่างานอะไร
“แต่ฉันไม่อยากอยู่ที่ไร่ภูผาอีกแล้ว มีแต่คนจับตามอง ไม่รู้ว่าจะพลาดเมื่อไหร่”
“ตามใจ...ไม่อยากได้เงินที่เหลือก็ตามใจ”
“แล้วโภคินล่ะ”
“อยากไปหามันหรือเปล่าล่ะ...ถ้าเธอทำสำเร็จ ฉันสัญญาว่าเธอจะปลอดภัยและสุขสบายแน่นอน”
