ตอนที่ 12
หลังจากปรับความเข้าใจกันได้ด้วยดี ดินแดนขับรถมาส่งบุษบาบรรณหน้าบ้านและบอกว่าช่วงนี้เขามีเรื่องต้องไปจัดการ ขอให้เธอรอเขาอยู่ที่นี่ ซึ่งบุษบาบรรณรับปากโดยไม่ซักถามอะไรสักคำ
ดินแดนเข้าไปที่บ้านใหญ่เพื่อพบพ่อและเป็นโอกาสเหมาะที่แม่ไม่อยู่พาภูวดลไปโรงพยาบาลพร้อมสริยา อักษรขอบใจสริยาที่อยู่เคียงข้างและดูแลภูวดลอย่างดี ย้ำว่าเธอคือกำลังใจสำคัญของเขา ส่วนชาญชัยจะว่าอย่างไรนั้นที่สองคนคบกัน ไว้มีโอกาสตนจะพูดกับพ่อของเธอเอง ส่วนภูวดลพอมีคนดูแลใกล้ชิดก็ยิ่งอ้อนให้เอาอกเอาใจจนสริยาเขินอายที่เขาทำแบบนี้ต่อหน้าอักษร
ดินแดนได้คุยส่วนตัวกับพ่อ บอกให้รู้เรื่องดนัยบงการยิงตนแต่พลาดโดนภูวดลซึ่งรู้มาจากบุษบาบรรณ
“แล้วแกแน่ใจได้ยังไงว่าบุษบาคนนี้เชื่อถือได้”
“ผมเชื่อครับ บุษบาไม่โกหกผมแน่นอน”
“นี่แกกับบุษบา...”
“ใช่ครับ”
“แกมั่นใจว่าเขารักแกเพราะแกเป็นดินแดนหัวหน้าคนงานเนี่ยนะ”
“ครับพ่อ” ดินแดนตอบอย่างมั่นใจมาก
“ดิน...พ่อขอพูดตรงๆนะ พ่อไม่อยากเห็นแกต้องมีความทุกข์แบบที่พ่อเคยเห็น พ่อก็เลยคิดว่าพ่อได้เลือกคนที่ดีที่สุดไว้ให้กับแก...และพ่อก็คิดว่าหนูริยาน่าจะเป็นผู้หญิงที่เหมาะสมกับแกที่สุด”
“แต่พ่อครับ”
“ฟังฉันพูดให้จบก่อนสิเจ้าดิน...ไอ้เรื่องคำสัญญานั่นก็ส่วนหนึ่ง แต่จริงๆแล้วเหตุผลสำคัญที่สุดของคนเป็นพ่อก็คือความสุขของลูกนั่นแหละ แกอาจจะคิดว่าพ่อไม่เข้าใจแก แต่แกก็ควรคิดในมุมของคนเป็นพ่อบ้าง แต่ก็นั่นล่ะนะ แกก็โตจนป่านนี้แล้วถ้าอยากเจ็บอีกก็เรื่องของแกแล้วเว้ย”
“หมายความว่า...พ่อโอเคงั้นหรือ”
“ฉันไม่โอเคแม่แกคงมาฉีกอกฉันแน่”
“ขอบคุณครับพ่อ”
“อย่าเพิ่งขอบคุณ ฉันอยากรู้จักแม่หนูบุษบานั่นให้มากกว่านี้...เข้าใจไหม”
“ได้เลยครับ เรียกเขามาทำงานในบ้านเราดีไหมครับ หรือให้เขามาคอยนวดปรนนิบัติพัดวีพ่อแบบนี้” เขาไม่พูดเปล่า แต่เข้ามานวดแข้งขาให้พ่อด้วย
“เฮ้ย! ไม่ต้อง ไปเลยเดี๋ยวฉันดีดกระเด็น”
“แหมพ่อ...ว่าแต่ว่าเมื่อกี้พ่อพูดมาเกือบซึ้งแล้วนะ แต่จบไม่สวยน่ะ”
“ไม่สวยอะไรวะ”
“ก็ที่บอกว่าถ้าอยากเจ็บอีกก็เรื่องของแกเว้ย...มันกระชากอารมณ์ไปหน่อย ต้องใช้น้ำเสียงประมาณนี้นะพ่อ” ดินแดนดัดจริตจีบปากหยอกล้อพ่อเล่นอย่างมีความสุข
ooooooo