ตอนที่ 11
บุษบาบรรณตามอังคณามานอนเป็นเพื่อนและเล่าเรื่องราวต่างๆที่เกิดขึ้นให้ฟังเพื่อขอความเห็นว่าตนเองควรทำยังไง อังคณาให้เพื่อนรักเลิกคิดว่าใครจะเดือดร้อน ความรักต้องใช้หัวใจไม่ใช่เหตุผล
“แต่ฉันเคยพลาดมาแล้วนะ ฉันกลัว ฉันไม่อยากพลาดอีก”
“ฉันรู้ ถ้าแกเลือกคุณภู แกจะมีชีวิตที่มั่นคง ปลอดภัยเหมือนทำงานอยู่ออฟฟิศในห้องแอร์ แต่แกก็จะขาดแคลนความรู้สึกตื่นเต้นผจญภัยเหมือนออกไปทำงานในไร่องุ่นกับนายดิน”
บุษบาบรรณเก็บคำพูดของเพื่อนรักมาครุ่นคิดและตัดสินใจได้ว่าเลือกดินแดนและจะนำสร้อยของหมั้นไปคืนภูวดลในวันพรุ่งนี้ แต่เวลาเดียวกันดินแดนกำลังปวดใจนอนคิดหนักหลังจากฟ้าใสมาบอกเรื่องหมั้น ระหว่างภูวดลกับบุษบาบรรณ
ฝ่ายสริยาที่เป็นห่วงภูวดลมาก หลังจากเธอพาพ่อเข้านอนก็แอบออกไปที่โรงพยาบาล นั่งเกาะข้างเตียงภาวนาให้เขาฟื้นเร็วๆ แล้วพาเธอไปเที่ยวน้ำตกอีก ภูวดลน้ำตาไหลเหมือนรับรู้และพยายามขยับนิ้วมือ สริยาเห็นดังนั้นดีใจมากรีบตามพยาบาลและหมอมาทันที
หลังจากนั้นไม่นานพวกเอกภพก็มาถึง ทุกคนดีใจมากที่ภูวดลฟื้นและพูดคุยได้ แต่ยังไงคนป่วยก็ต้องการการพักผ่อนมากๆ เอกภพจึงให้ทุกคนกลับ ยกเว้นสริยาที่อักษรฝากให้ดูแลภูวดลด้วย
พวกเอกภพลงลิฟต์ไปครู่เดียวดนัยก็ขึ้นมาด้วยลิฟต์อีกตัว เข้ามายืนมองภูวดลที่หลับสนิท ความรู้สึกสงสารลูก แล่นขึ้นมา แต่ครู่เดียวก็เปลี่ยนเป็นเคียดแค้นเอกภพกับดินแดนขึ้นมาอีก...
ดึกคืนนั้นบุษบาบรรณคิดถึงดินแดนจนต้องย่องออกจากบ้านตัวเองไปที่บ้านเขาโดยไม่ให้อังคณารู้ เข้ามานอนเกลือกกลิ้งบนเตียงเขาจนเคลิ้มหลับไป ส่วนอังคณาเกือบโชคร้ายมีชายลึกลับพรางหน้าบุกเข้ามาถึงในห้อง เธอตะโกนขอความช่วยเหลือดังลั่นมันจึงกระโดดหนีไป
ข่อยกับปูนมาถึงก็ซักอังคณาและถามหาบุษบาบรรณที่ไม่เห็นในบ้าน...เวลานั้นชายลึกลับซึ่งก็คือโภคินนั่นเอง เขาเข้าไปจับบุษบาบรรณปิดปากไม่ให้ร้องแล้วบอกว่าเขายิงดินแดนจริงแต่เพราะความจำเป็นโดนดนัยบังคับ
บุษบาบรรณกลัวมากไม่กล้าโวยวาย พอดีเสียงอังคณาโหวกเหวกมาแต่ไกล โภคินจึงรีบหนีไปทั้งที่ยังพูดธุระไม่จบ ข่อยกับปูนก็มาด้วย แต่เมื่อสอบถามบุษบาบรรณก็ปกปิดว่าไม่เห็นใคร ตนนอนหลับไม่รู้เรื่อง
ข่อยไม่เชื่อเพราะเห็นรอยเท้าที่ขอบหน้าต่างและที่พื้นเปื้อนดินแต่นิ่งไว้ เก็บความสงสัยนั้นโทร.ไปบอกดินแดนในเช้าวันถัดมา ซึ่งเป็นวันที่บุษบาบรรณตั้งใจไปเยี่ยมดินแดนเพื่อบอกว่าเธอเลือกเขาและจะนำสร้อยเพชรไปคืนภูวดลด้วย แต่ทว่าโดนสราญฉัตรชิงตัดหน้าเสียก่อน