เล่ห์รักบุษบา
ตอนที่ 11
“อะไรนะคะ ดินจะเดือดร้อนเรื่องอะไร”
“ในเมื่อคุณเอกภพเขาต้องการให้นายดินแต่งงานกับคุณ นายดินเองก็แอบชอบคุณอยู่ ถ้าฉันยังขวางระหว่างคุณสองคน นายดินจะต้องเดือดร้อน ฉันก็เลย...”
“ตัดสินใจหมั้นกับพี่ภูงั้นหรือ”
“ค่ะ คุณภูบอกว่าเป็นทางเดียวที่จะทำให้ทุกอย่างชัดเจน”
ฟ้าใสเดินมาถึงหน้าห้องที่ประตูแง้มอยู่ แอบฟังและแอบดูจนกระทั่งเห็นสร้อยเพชรที่บุษบาบรรณ
เอาให้สริยาดูว่าเป็นของหมั้นที่ภูวดลให้ ฟ้าใสจำสร้อยเส้นนี้ได้แม่น หันกลับออกไปด้วยความหงุดหงิด โกรธบุษบาบรรณที่ทำเป็นจี๋จ๋ากับพี่ดินแต่ไปรับหมั้นพี่ภู กล่าวหาว่าตีสองหน้าจับปลาสองมือ
บุษบาบรรณกับสริยายังคุยกันในห้อง “ครั้งแรกที่ฉันมาทำงานที่นี่ ฉันเข้าใจไม่ผิดใช่ไหมคะที่คิดว่าคุณชอบนายดิน”
“ไม่ผิดหรอกค่ะ”
“ถ้างั้นการแต่งงานของคุณกับนายดินก็น่าจะเป็นสิ่งที่คุณพอใจด้วยน่ะสิคะ”
“หมายความว่ายังไงคะ”
“ฉันคิดว่า...ถ้าทุกอย่างเป็นไปตามนี้ คุณกับนายดินก็จะได้ทำตามคำสัญญาของผู้ใหญ่ คุณเองก็ได้แต่งงานกับคนที่คุณรัก นายดินเองก็น่าจะมีความสุขที่ได้แต่งงานกับผู้หญิงที่ทั้งสวยและดีอย่างคุณ ทุกคนจบอย่างมีความสุขกันเลย”
“คุณบุษคิดอย่างนั้นหรือคะ เก็บสร้อยสองเส้นนี้ไว้นะคะ ถ้าคุณตัดสินใจได้ว่าจะเลือกเก็บสร้อยเส้นไหนไว้ค่อยเอาเส้นที่คุณไม่ต้องการคืนเจ้าของไป”
สริยาทิ้งท้ายแล้วกลับออกไป บุษบาบรรณมองสร้อยสองเส้นแล้วถอนหายใจหนักหน่วง
ooooooo
ฟ้าใสกลับเข้าบ้านไม่เจอทั้งพ่อและแม่ ถามขมิ้นรู้ว่าพ่อไปงาน ส่วนแม่ไปธุระแต่ไม่ได้บอกว่าที่ไหนและจะกลับเมื่อไหร่
อักษรนัดพบดนัยโดยไม่บอกให้ใครรู้แม้แต่เอกภพที่เธอไม่เคยมีความลับกับเขา แต่เพราะเชื่อว่าเรื่องนี้เกี่ยวข้องกับดนัยโดยตรงจึงต้องมาด้วยตัวเอง
“คุณอยู่เบื้องหลังเรื่องนี้ใช่ไหม”
“เรื่องอะไร อ๋อ...ผมเข้าใจแล้ว คุณมาเพื่อต่อว่าผมเรื่องไอ้ดินแดนมันใกล้ตายใช่ไหม”
“เป็นคุณจริงๆ”
“ถ้าคุณเป็นผม คุณจะทำไหมล่ะในเมื่อไอ้ดินแดนมันเป็นคนสลับป้ายทำให้ไร่ของผมพินาศฉิบหาย มันสมควรโดนแล้ว”
“ดนัย คุณนี่เลวจริงๆ ฉันคิดว่าเวลาผ่านไปคุณจะสำนึกตัวได้ แต่คุณ...”
“ถ้าจะมาเพื่อด่า แล้วคิดว่าผมจะสำนึกตัว เสียเวลาเปล่าอักษร คุณไม่ได้มีความหมายขนาดนั้น”
