เกมเสน่หา

คำพูดเตือนสติของพิมลแขทำให้เหมือนชนกคิดได้ไปอ้อนวอนขอพ่อแม่ให้ช่วยกล่อมลัคนัย “คุณพ่อคุณแม่คะ...นกขอโทษนะคะที่ทำให้ต้องเป็นทุกข์กันเพราะนก พอมีลูกแล้วนกถึงได้รู้ว่ารักของพ่อกับแม่มันยิ่งใหญ่แค่ไหน...รักลูกมันรักเหมือนว่าเขาเป็นทุกสิ่งทุกอย่าง มันรักมากซะจนอธิบายยังไงก็ไม่หมด ที่ผ่านมานกไม่เคยเข้าใจ ...

นิ่มนวลจากทุกคนไปหลังจากนั้น งานศพของเธอถูกจัดอย่างเรียบง่ายเหมือนนิสัยของเธอ มาลินีมาร่วมงานด้วยหัวใจปวดร้าว นั่งมองภาพถ่ายของนิ่มนวลหน้าโลงศพ...ภาพสุดท้ายที่เธอยอมเก็บไว้ ลัคนัยยืนมองภาพแม่ทั้งน้ำตา มาลินีทนรู้สึกผิดไม่ไหวต้องระบายความอึดอัดใจ “ตอนแม่เธอหนีไปฉันทิ้งทุกอย่างที่เป็นของเขา มีแต่รูปนี...

ลัคนัยอารมณ์ค้างตั้งแต่กลางวัน จนเมื่อมาส่งธวัชกับพิมลแขที่บ้านก็ทนไม่ไหวระบายเรื่องเหมือน-ชนกอย่างเหลืออด พิมลแขส่ายหน้าอ่อนใจก่อนเอ่ยเสียงเรียบ “คุณนกกลับไปนอนเรือนเล็กตั้งแต่เมื่อคืนแล้วนะ” “เธอกลับไปงั้นเหรอ” “อือ...ทำไมนัยไม่รู้ล่ะ” “เมื่อคืนผมไม่ได้กลับบ้านน่ะ รอคำตอบลูกค้าจนดึกเลยนอนออฟฟิศ” “...

ลัคนัยดีใจมากที่เหมือนชนกพยายามง้อและมีความสุขกับเซอร์ไพรส์ครบรอบแต่งงานจากเขา และนั่นทำให้เขาใจกล้าพอจะเผยความในใจที่เก็บงำมานาน “คุณนกครับ...สำหรับคุณครอบครัวหมายถึงอะไร” “ถามทำไม” “ผมอยากรู้ บอกผมหน่อย” “ก็ต้องหมายถึงคนที่มีสายเลือดร่วมกัน รักแล้วก็ผูกพันกัน...มั้ง” “คุณบอกว่าผมเป็นครอบครัวของคุณ...

นิ่มนวลตัดสินใจเด็ดขาดหนีลัคนัยอีกครั้ง เธอเขียนจดหมายทิ้งไว้ให้ลูกชายคนเดียวและไปกราบลามาลินีที่วัด แต่อีกฝ่ายกลับถดเท้าหนีอย่างไม่ไยดี “ต่อให้แกกราบฉันอีกกี่ร้อยกี่พันครั้งฉันก็ไม่มีวันอภัยให้แก” “นิ่มไม่หวังให้คุณท่านให้อภัยในสิ่งที่นิ่มกับลูกทำ แต่นิ่มแค่อยากมากราบคุณท่านสักครั้งก่อนที่จะไม่มีโอ...