ดวงใจขบถ

การยิงปะทะกันภายในคุ้มจันทรามีผู้บาดเจ็บล้มตายทั้งสองฝ่าย ผู้คนวิ่งหนีอลหม่านโดยเฉพาะพวกลุมพูและนางกำนัลทั้งหลาย เจ้าหลวงเป็นห่วงมหาเทวีกับเจ้าจ้อยที่ออกไปหาเจ้าอุ่นคำกับเจ้าขุนแสงเรือง พสุเชื่อว่าเหตุการณ์ครั้งนี้ไม่ใช่เรื่องบังเอิญที่สองแม่ลูกนั่นกลับมาวันเดียวกับเจ้ากุมปาย “หมวดหมายถึงพวกมันร่วมม...

เจ้าขุนแสงเรืองสติแตกขับรถหนีมาอย่างเร็วตามเส้นทางสายเปลี่ยว แล้วเลี้ยวฉวัดเฉวียนจากถนนใหญ่ลงข้างทางสู่ถนนเล็กที่ขนาบด้วยที่รกร้างปลอดสายตาคน เตลิดเปิดเปิงไปอย่างไร้จุดหมายปลายทาง “เราจะไปไหนดีท่านแม่ ตอนนี้ตำรวจคงตามล่าเราไปทั่วแล้ว” เจ้าอุ่นคำก็สติแตกไม่แพ้กัน นั่งลนลานคิดอะไรไม่ออก “ท่านแม่! ไม่ไ...

พสุมาถึงบริเวณผาน้ำตกด้วยความร้อนใจ ตะโกนเรียกเจ้าจ้อยลั่นไปแต่ไม่มีเสียงตอบรับหรือความเคลื่อนไหวใดๆ สงสัยว่าเจ้าขุนแสงเรืองพาเธอไปไหนกันแน่ ขณะที่พสุวิ่งพล่านไปถึงริมน้ำตก เสียงยุพราชดังขึ้นจากด้านหลัง “มองหาใครอยู่เหรอเพื่อน ไม่สิ ฉันพูดผิดไป จริงๆฉันต้องถามแกว่ามองหาใครอยู่เหรอ...อดีตเพื่อน” “ยุพ...

เช้าวันถัดมาอาการมหาเทวียิ่งแย่ไปกันใหญ่ บ่นร้อนรุ่มเหมือนโดนไฟเผาทั้งที่เนื้อตัวไม่ได้ร้อนสักนิด เอาแต่ร่ำร้องคิดถึงลูกและอยากกลับบ้าน เจ้าหลวง กับอกานซิงห์หนักใจมาก พยายามช่วยกันปลอบและให้กำลังใจจนที่สุดมหาเทวีก็สงบลงได้บ้าง แต่คนที่วางยาไม่ได้อนาทรร้อนใจ กลับนั่งนับเวลา รอคอยให้ครบ 7 วัน พูดรำพึง...

คืนนี้เจ้าอุ่นคำไม่หลับไม่นอน มุ่งมั่นปรุงยาเพื่อจะนำไปให้มหาเทวีที่กำลังอ่อนแอเต็มทีทั้งร่างกายและจิตใจ ขณะที่เจ้าขุนแสงเรืองก็เอาแต่บ่นเรื่องเจ้าจ้อยหายไป “ถ้าเกิดไอ้พสุมันช่วยน้องจ้อยกลับมาได้ มันจะต้องเป็นวีรบุรุษในสายตาเจ้าหลวงกับมหาเทวีแน่ๆ” “แม่จะไม่ยอมให้ไอ้ทหารไทยนั่นแย่งสิ่งที่ควรจะเป็นของ...