เส้นสนกลรัก
ตอนที่ 7
“เอ้า ไอโขง เข้ามา” เตชัสเรียกโขงมาเป็นคู่ซ้อมของเหมียว พอซ้อมได้ครบทุกจุดเหมียวหยุดดูผลงาน โขงบอกว่าไม่ต้องหยุดดูผลงาน วิ่ง...สุดท้ายต้องวิ่งหนีให้เร็วที่สุด ไกลที่สุด แล้วคุยว่า
“นี่ผมออมมือให้ ไม่ได้ทำจริง แต่พวกนั้นจะเต็มที่กับคุณแน่ๆ”
“นี่ฉันก็ออมมือให้ ไม่ทำจริง ถ้าทำจริงคุณเป็นหมันไปแล้ว” เหมียวคุยบ้างเพื่อให้โขงมั่นใจ แล้วพูดจริงจังว่า “ฉันสัญญานะคุณโขง ฉันจะดูแลตัวเองให้ดีที่สุด”
ฝึกซ้อมจนมั่นใจแล้ว คืนนี้เหมียวไปยืนที่หน้าผับ เห็นรถตู้คันหนึ่งจอดอยู่ เหมียวนึกภาพภายในรถตู้...
ภายในรถตู้มีการดัดแปลงมีจอรับสัญญาณ โขง เหมียว กำชัย และทิมนั่งอยู่ในรถ
โขงติดเข็มกลัดที่เป็นกล้องแอบถ่ายให้เหมียวแถวป้ายชื่อพนักงาน ทิมกำชับว่า
“พยายามคุยกับผู้หญิงที่ทำงานในนั้น ดูว่าใครเป็นเหยื่อที่ถูกหลอกมาบ้าง”
“ถ้าคุณมีโอกาสเข้าไปในห้องทำงานของนายพีระ ลองดูพวกแฟ้มเอกสาร อาจเป็นบัญชีรายรับรายจ่าย รายชื่อ หรือพวกใบเสร็จ เช่นค่าน้ำมันลงใต้” กำชัยเสริม โขงเอาแหวนวงหนึ่งสวมให้พูดเชิงแซวว่า
“มันคงโรแมนติกกว่านี้นะ ถ้ามันเป็นแหวนจริงๆ
ไม่ใช่เครื่องส่งสัญญาณ GPS จำไว้ว่าผมอยู่กับคุณตลอดเวลา ผมจะเห็นแล้วก็ได้ยินทุกอย่างเหมือนกับคุณ ถ้าเห็นท่าไม่ดี รีบเผ่นเลยนะ”
“เห็นท่าอะไรไม่ดี ท่าเรือหรือท่ารถ” เหมียวทำซ่าตบแขนโขงแมนๆ “อ่า...ล้อเล่นน่ะ ไม่มีอะไรหรอกน่าคุณโขง เดี๋ยวฉันก็กลับแล้ว”
เหมียวดูรถนึกถึงเหตุการณ์ในรถก่อนหน้านี้ แม้จะตื่นเต้น แต่เหมียวก็ยิ้มอย่างมั่นใจ สูดลมหายใจลึกๆ ปลุกใจตัวเองก่อนก้าวเข้าไปในผับว่า
“แค่เข้าไปแล้วออกมา มันยากอะไรนะ”
ooooooo
เมื่อไปในผับแล้ว เหมียวมองไปบนเวทีเห็นแสนกำลังเตรียมร้องเพลง แสนแอบพยักหน้าให้เหมียว เหมียวนึกถึงที่กำชัยบอกว่า นอกจากแสนแล้วข้างในมีตำรวจนอกเครื่องแบบสองคนจะคอยช่วยอยู่ห่างๆ
เหมียวยังไม่ทันเชื่อมต่อกับตำรวจนอกเครื่องแบบ โตก็เข้ามาถามว่า มาทำไมอีก เหมียวอ้อนวอนขอความเห็นใจว่าที่ตนขาดงานไปสองสามวันเพราะแม่กำลังป่วยตนต้องคอยดูแลแม่ โตจับเท็จว่าป่วยอะไร เมื่อวาน
ยังเห็นเดินปร๋อที่ตลาด
เหมียวบอกว่าแม่ป่วยแต่ไม่ยอมพัก พอกลับไปอาการก็กำเริบตนเลยมาทำงานไม่ได้
โตลากเหมียวออกไป แสนสังเกตอยู่บนเวที
นึกหนักใจว่าจะไม่ผ่านตั้งแต่ด่านแรกเลยเหรอ?
ขณะโตลากเหมียวไป เจอลูกค้าที่เหมียวเคยต้อนรับวันก่อน เหมียวฉวยโอกาสเข้าเกาะแขนทักทายลูกค้าบอกว่าไปฝึกควงทุกวันแต่น้องแคทตี้ไม่อยู่หลายวันตนเลยไม่รู้จะไปควงกับใคร เหมียวได้โอกาสชวนไปควงกันให้มันหยดเลย
โตเจอไม้นี้ของเหมียวก็ไม่รู้จะทำยังไง เลยโทร.หาพร้อม อึดใจต่อมาโตก็เข้าไปบอกเหมียวว่าคุณพีระเรียก แล้วพาเหมียวไปหาพีระ เขาบอกว่าเธอหายไปหลายวัน หายไปพร้อมกับที่โขงโดนไล่ออก น่าสงสัย...
เหมียวอ้างแม่ป่วย อ้อนวอนว่าตนไม่มีที่ไป ถ้าที่นี่ไม่รับทำงานตนจะเอาเงินที่ไหนมาเลี้ยงดูแม่ เมตตาตนด้วยเถอะ
พีระอ้างว่าแต่แฟนเธอทำร้ายร่างกายตน เหมียวทำท่าตกใจถามว่าหมายถึงโขงหรือ แล้วใส่ไฟว่าโขงมาตามตื๊อตน จนขนาดไม่มีอะไรเลย ใครเอาเป็นแฟนก็ลำบากตาย แถมกลิ่นเต่าแรงมาก แร้เปียกตลอด แล้วทำเสียงแหวะอย่างรังเกียจ
