สมิงจ้าวท่า

“ท่าเรือของผมไม่ได้ใหญ่ขนาดนั้น”

“ผมเข้าใจว่าคุณอยากสร้างท่าเรือเพิ่ม ถ้าคุณไม่รังเกียจ ผมขอเป็นพันธมิตรด้วยสักแสนสองแสนหุ้น” หว่องหลีหยอด

ฤทธิ์ณรงค์ยิ้มย่องบอกไม่มีใครรังเกียจเงิน ทั้งสองตกลงเป็นพันธมิตรกัน...

ดอนเข้ามาในห้องพัก เดินสำรวจภายในห้อง พบกล่องไม้วางอยู่หัวเตียง เปิดดูเป็นปืนวอลเธอร์ขนาดกะทัดรัดแต่อานุภาพสูง และมีการ์ดเล็กๆ เขาเสียบเข้าโทรศัพท์มือถือ แล้วเสียบหูฟัง เสียงวิชาบอกว่าเขาคงชอบของขวัญ วอลเธอร์รุ่นนี้เล็กพริกขี้หนู แล้วร่ายเรื่องงาน

“งานของคุณคือเข้าไปสืบว่านายบัญชากำลังร่วมมือกับใครทำอะไร จะมีสายลับคนหนึ่งทำงานร่วมกับคุณ แต่ตอนนี้เราไม่รู้ว่าเขาเป็นใคร รู้แต่ว่าเขาใช้รหัสว่า สมิง ส่วนรหัสของคุณคือ จ้าวท่า คนคนนี้จะร่วมงานกับคุณจนกว่าภารกิจจะสำเร็จ ขอให้โชคดี”

ดอนบ่นพึมพำว่า สมิงหน้าตาเป็นอย่างไร  จะหาเจอไหม...ค่ำวันนั้น ฤทธิ์ณรงค์มาหาวดีที่คอนโด เธอรีบเอาใจชงกาแฟให้ดื่ม พอเขาบอกว่าพรุ่งนี้จะคุยกับออร์กาไนซ์จัดงาน หญิงสาวอ้อมแอ้มว่าพรุ่งนี้มีงานด่วนต้องไปทำต่างจังหวัดสองสามวัน อ้อนไม่ให้เขาโกรธ  เขาย้ำว่าอย่าผิดสัญญา เธอยิ้มรับ ชายหนุ่มดึงเธอเข้าไปกอด

ooooooo

เช้าวันใหม่ดอนขี่มอเตอร์ไซค์เลียบชายทะเลสำรวจเส้นทาง แล้วมาหยุดที่จุดชมวิว มีชายคนหนึ่งแอบถ่ายรูปเขา ดอนเอะใจยิ้มให้เพราะคิดว่าเขาอาจเป็นสมิง แต่พอได้เจอกันจะจะก็รู้ว่าเขาออกจะตุ้งติ้ง เป็นโมเดลลิ่งที่อยากได้ตนเข้าสังกัด ดอนต้องเลี่ยงหนี

โทนี่หานักเลงมือดีมาเป็นลูกน้องเพิ่ม เพียงแค่เงินถึงก็ได้มือดีอย่าง เก๋า บ่อนไก่  และใหญ่ คลองเตยมาเป็นพวก หว่องหลีพอใจ บอกเขาจะได้ส่วนแบ่งเหมือนเดิม โทนี่รายงานอีกเรื่องว่า อลันกับบัญชากำลังเดินทางมาร่วมงานสัมมนานักลงทุนในไทย หว่องหลียิ้มย่อง งานนี้ตนต้องไป

ดอนได้รับคำสั่งจากวิชาว่า ถ้ายังหาตัวสมิงไม่เจอ งานนี้เขาต้องลุยเดี่ยว หาทางเข้าใกล้ตัวบัญชาให้มากที่สุด เอมี่แต่งตัวเป็นพนักงานเข้ามาเสิร์ฟเครื่องดื่มดอน แล้วแอบยื่นการ์ดข้อมูลของบัญชาให้ ดอนรับมาเสียบโทรศัพท์ดู เห็นภาพครอบครัวบัญชา และธุรกิจท่าเรือของเขา...

เนตรดาวเป็นลูกสาวของบัญชากับอ่อนศรี ชีวิตเอาแต่เที่ยว ใช้ชีวิตไปวันๆ โวยวายวางอำนาจกับสาวใช้ อ่อนศรีต้องดึงตัวมาคุยในห้องลำพัง ตำหนิที่เอาแต่เที่ยวเตร่ไม่ทำตัวให้แม่พึ่งพาได้เสียที เนตรดาวโบ้ยให้ไปพึ่งสรเดชพี่ชาย อ่อนศรีถอนใจดึงลูกสาวมากอดบอกว่าอยากให้ลูกเรียนรู้งานบริหารกิจการบริษัทเอาไว้ หญิงสาวแปลกใจที่แม่พูดเหมือนพ่อกับพี่จะไม่อยู่แล้ว

“ชีวิตคนเรามันไม่แน่นอนหรอก ขอให้ดาวเชื่อแม่ ทำตามที่แม่บอกก็พอ”

“ก็ได้ค่ะ แต่จะเป็นผู้บริหารมันต้องใช้เงินเยอะ งั้นดาวขอเพิ่มวงเงินบัตรเครดิตนะคะ”