มาตุภูมิแห่งหัวใจ

เมื่อออกมาคุยกับทุนอู นุนุบอกให้เขารีบสั่งการให้คนของเราย้ายของและเครื่องมือผลิตทุกอย่างให้หมด ก่อนที่ทหารไทยจะบุกทลายทุกจุดจนเราไม่เหลืออะไรเลย บอกทุนอูว่า

“ฉันจะให้คนไปเช็กยา จุดพักใหญ่ยังปลอดภัย น่าจะมีของพอที่จะส่งได้”

“เธออยากทำอะไรก็ทำ แต่ฉันจะไม่ยอมให้มันมาขัดแข้งขัดขาฉันอีก ไอ้อิสริยะ ภักดีณรงค์”

ส่วนผิ่วก็สงสัยว่าจะเป็นฝีมือของนิลา ถามว่ารู้ไหมว่าการกระทำนี้ผลจะเป็นยังไง นิลาบอกว่าตนไม่กลัว บอกผิ่วว่าประเทศไทยคือมิตร ไม่มีมิตรที่ไหนทำกันอย่างที่แสนปุระทำ ผิ่วบอกว่าเราไม่มีทางเลือก

“เรามีทางเลือก! เราเลือกทางที่ดีกว่านี้ได้ ถ้าเราคิดจะเลือก” นิลาขอร้องพ่อให้ไปอยู่ที่อื่นเถอะ หนีไปขอลี้ภัยที่ประเทศไทยพวกเขาอาจใจดีให้เราอยู่ชั่วคราวก็ได้ ขณะผิ่วสับสนก็ได้ยินเสียงของหล่นดังจากอีกด้าน นิลาหันขวับเห็นหลังชาวบ้านกำลังวิ่งหนี ผิ่ววิ่งไปดัก ชาวบ้านด่าว่าสองพ่อลูกทรยศแสนปุระ จะไปฟ้องเจ้าแก้วอิน จับไปให้ชาวบ้านปาด้วยก้อนหินจนตาย

ทันใดนั้นเอง ชาวบ้านคนนั้นก็ถูกลูกศรยิงเข้าที่ต้นขา เขาร้องตะโกน “ช่วยด้วย...ช่วยด้วย ไอ้ผิ่วกับนังนิลาเป็นคนทรยศ” พวกชาวบ้านได้ยินวิ่งมาตะโกนกันโหวกเหวกลั่นป่าอย่างโกรธแค้น นิลารีบดึงผิ่ววิ่งหนีไป

ooooooo

อวัศยาทำแผลให้เบนถามว่าถ้าพวกมันไม่มียาก็ไม่มีเงินซื้ออาวุธ การกู้ชาติก็ล้มเหลวใช่ไหม

เบนบอกว่าแต่ไม่ได้แปลว่าเราจะปลอดภัย เราต้องหาทางส่งข่าวให้คนมาช่วย อวัศยาบอกว่าหรือไม่ก็หนี เวลานี้พวกมันกำลังวุ่นวาย ถ้าเราหนีตอนนี้น่าจะมีสิทธิ์ เบนว่ามันเสี่ยงเกินไป ตนจะให้เธอมาเสี่ยงด้วยไม่ได้

“หมอกไม่กลัว หมอกทราบตั้งแต่ตอนวิ่งหนีกระสุนในป่าแล้วค่ะ หมอกกลัวตาย กลัวพี่จะตาย แต่ตอนนี้หมอกได้อยู่กับพี่ ไม่มีอะไรต้องกลัวอีกแล้ว เพราะถ้าได้ตายข้างพี่ ก็โอเคค่ะ”

“จะรีบตายไปไหนอวัศยา” เสียงเมย์ทูเอถามขึ้น อวัศยาหันมองเห็นเมย์ทูเอยืนจ้องตนอย่างหมั่นไส้

จากการบุกทลายแหล่งพักยาของทหารครั้งนี้ สร้างความปั่นป่วนขัดแย้งระหว่างทุนอูกับนุนุและเจ้าแก้วอิน ต่างระแวงและโทษว่าเป็นความผิดของอีกฝ่าย โดยเฉพาะเจ้าแก้วอินระแวงและไม่เชื่อถือทุนอูถึงกับข้ามชายแดนไปดักรอรถของทุนอู พูดอย่างหมดความเชื่อถือว่า

“สิ่งที่เกิดขึ้นครั้งนี้ มันชัดเจนว่าท่านเก่งแต่ปาก ไม่เคยช่วยแสนปุระได้จริง ตั้งแต่นี้ไปเราจะทำเอง”

ทุนอูโมโหพุ่งเข้ากระชากเจ้าแก้วอินเหวี่ยงไปตะคอกว่าที่ทหารไทยรู้พิกัดจุดพักยาก็เพราะพวกเจ้านั่นแหละ ข่าวหลุดไปเพราะพวกของเจ้า ด่าทั้งนุนุและเจ้าแก้วอินว่า

“ทั้งเธอและพี่ชายโยนความผิดมาให้ฉัน...ฉันผิดจริงหรือ มันเป็นเพราะพวกเธอไม่เคยลืมเรื่องในอดีต” ทุนอูคว้าปืนโยนให้นุนุ ท้าให้ยิงตนเสียเอาให้มันจบๆไปเลย ความแค้นที่พวกเธอมีจะได้จบไปด้วย เจ้าแก้วอินคว้าปืนพูดสวนไปว่า อย่าคิดว่าฉันไม่กล้า

นุนุรีบห้ามเจ้าแก้วอิน เจ้าแก้วอินบอกให้น้องสาวหลบไป ประกาศว่าต่อไปตนจะติดต่อดีนเอง จะได้แก้แค้นให้กับท่านพ่อท่านแม่และพี่น้องแสนปุระ นุนุบอกว่าดีนไว้ใจไม่ได้ มันสามารถหักหลังเราได้ตลอดเวลา