มาตุภูมิแห่งหัวใจ

อวัศยาจะชี้แจงเหตุที่เบนต้องใกล้ชิดกับมาดามแต่นึกขึ้นได้ว่าเป็นความลับจึงเงียบ ขอโทษแม่บอกว่าตนบอกไม่ได้จริงๆ แล้วไปหยิบกระเป๋าสะกิดถูกแก้วน้ำหล่นแตกเป็นลางไม่ดี เธอช็อก ยิ่งเป็นห่วงเบน

ในป่า เบนประคองมิตรวิ่งหนีมาอย่างยากลำบาก มิตรบอกให้เบนหนีไปไม่ต้องเป็นห่วงตน

“ฉันจะไม่ทิ้งนายเอาตัวรอดคนเดียว เราต้องรอดไปด้วยกัน...อย่าเพิ่งยอมแพ้ เราจะต้องรอด เราต้องกลับไปหาคนที่รักเรา เขารอเราอยู่ เราต้องไม่ทำให้พวกเขาเสียใจ”

มิตรอ่อนล้ามากบอกว่าตนไม่ไหวแล้ว ไม่ต้องห่วง ยังไงตนก็เป็นคนแสนปุระ ตนไม่ตายหรอก เบนลากมิตรไปบอกว่าจะปกป้องเขาด้วยชีวิตของตน เบนพูดไม่ทันขาดคำก็มีคนแสนปุระถือปืนถือมีดเข้ามาดักหน้า สั่งให้ทิ้งอาวุธ มิตรคุกเข่าอ้อนวอนอย่ายิงตน คนแสนปุระบอกว่าเสียใจด้วย จ่อปืนเตรียมลั่นไก ทันใดก็มีเสียงปืนรัว ปัง ปัง ปัง!!!

ooooooo

อติศักดิ์ถูกทหารแสนปุระจับตัวไปที่เซฟเฮาส์ในป่า ทหารรายงานเจ้าแก้วอินที่เดินเข้ามาว่า ค้นตัวแล้วไม่พบโทรศัพท์มือถือหรือเอกสารใดๆ หยิบแท่งลิปมันออกมาบอกว่า เจอแต่นี่ครับ

เจ้าแก้วอินรับไปดูบอกว่าข้างนอกเหมือนลิปสติกแต่ข้างในไม่ใช่ อติศักดิ์รีบผสมโรงว่าเหมือนตนที่ดูคล้ายทหารแต่จริงๆไม่ใช่ เจ้าแก้วอินสวนไปว่า เหมือนเขาที่ดูคล้ายนักธุรกิจแต่จริงๆแล้วไม่ใช่ ตะคอกถาม

“ใครส่งแกมา!! มีสายกี่คนในแสนปุระ”

อติศักดิ์ถามว่าสายอะไร เจ้าแก้วอินบอกว่าสายที่ถูกส่งมาหาพิกัดจุดผลิตกับจุดพักยา อติศักดิ์โวยว่ายาเสพติดหรือ ตนไม่รู้เรื่องเลย

“แต่ตอนนี้แกรู้แล้ว เพราะฉะนั้น ถึงแกจะเป็นนักธุรกิจธรรมดาๆฉันก็ปล่อยแกไม่ได้อยู่ดี” แล้วสั่งทหาร “ขังมันไว้ ไม่ต้องให้ข้าวให้น้ำมันกิน จนกว่ามันจะยอมบอกความจริง หรือไม่ก็ตาย”

เจ้าแก้วอินเดินออกไปแต่เพราะไข้สูงทำให้เซ ทหารตกใจถามว่าเจ้าเป็นอะไร อติศักดิ์เห็นอาการเหมือนเป็นไข้ป่าก็กังวลกับอาการป่วยของเจ้าแก้วอิน

นิลาแอบดูอติศักดิ์จากรอยแตกของแผ่นไม้ เห็นเขาถูกขังอยู่ก็กังวลและรู้สึกผิดที่เขาต้องมารับเคราะห์แทนตน คิดอยากช่วยเหลือ จึงไปบอกผิ่วว่าพ่ออย่าให้คนไทยคนนั้นถูกฆ่านะ เขาถูกจับเพราะช่วยชีวิตตน ผิ่วด่าว่าบ้าหรือเปล่าเพราะเราไม่รู้ว่ามันรู้พิกัดโรงงานผลิตยาหรือจุดพักยาตรงไหนบ้าง นิลาบอกว่าเขาไม่รู้หรอก คนที่รู้คือตนนี่แหละ ตนอยากรู้เลยตามทหารเข้าไปในป่าจึงรู้และทำมานานแล้ว ตนรู้ทั้งหมด

“เอ็งคิดจะทำบ้าอะไรนังนิลา เอ็งอยากตายใช่ไหม”

“ปล่อยเขาไปเถอะนะพ่อ แล้วฉันจะไม่บอกใคร”

“เอ็งไม่ต้องมาขู่ ข้าไม่มีอำนาจตัดสินใจ และถ้าเอ็งกล้าเอาความลับประเทศไปบอกคนนอก เอ็งมันก็คือคนเนรคุณ! คนเนรคุณแผ่นดิน ข้าไม่นับว่าเป็นลูก!!”