ลิขิตรัก
ตอนที่ 2
เคธอดถามไม่ได้ “ถ้าเป็นตัวปลอม เราจะทำยังไงต่อ”
อังเดรแสยะยิ้มก่อนตอบ “บีบให้ท่านพ่อยอมรับและถ้าอลิซตัวจริงไม่ปรากฏตัวก็แปลว่าอลิซอาจไม่อยู่บนโลกนี้แล้ว...ต้องสถาปนารัชทายาทองค์ใหม่”
อลันได้ยินแล้วส่ายหน้าหน่ายๆ “รัชทายาท...บอกตามตรงนะ ผมเบื่อคำนี้เต็มที ใครอยากจะได้อยากจะเป็นก็เอาไปเลย ผมไม่ขอเข้าไปยุ่ง...ผมขออยู่ประเทศไทยต่อนะครับ”
“อยู่คนเดียวเนี่ยนะ”
“ใครบอกคนเดียว ผมมีเพื่อนเยอะ ผมไม่ใช่พี่นะที่อยู่ตัวคนเดียว เพื่อนก็ไม่มี แฟนก็ไม่ปรากฏ...ชีวิตน่าเบื่อ!”
“ก็ดีกว่าปาร์ตี้เมาไปวันๆ สักวันติดโรคขึ้นมาจะสมน้ำหน้า”
เคธอดกระแนะกระแหนไม่ได้ อังเดรไม่ชอบใจสั่งให้เธอขอโทษน้องชายต่างมารดา เคธยอมแบบเสียไม่ได้ สีหน้าเก็บกดแต่ไม่มีใครสังเกตเห็น โดยเฉพาะอังเดรที่หมกมุ่นแต่เรื่องเจ้าหญิงอลิซ
“ใครจะอยู่ก็อยู่ ใครจะกลับก็กลับ แยกย้ายกันไปเก็บของได้แล้ว พ่ออยากรู้เหมือนกัน ตกลง...อลิซที่มีลมหายใจเป็นตัวจริงหรือตัวปลอมกันแน่...”
ooooooo
เจ้าหญิงอลิซตัวจริงถูกกักตัวในเซฟเฮาส์ของทางการไทยภายใต้การคุ้มกันของศักดิ์ชาย ราชนิกุลสาวอึดอัดใจอย่างบอกไม่ถูก สุดท้ายจึงตัดสินใจเรียกตัวดวินมาพบเพื่อมอบเหรียญกล้าหาญตอบแทนที่ช่วยเธอ
ดวินบ่ายเบี่ยงไม่ไปพบ หลบหน้าหลบตาโดยอ้างว่าป่วยแต่อลิซไม่เชื่อ
“คนอย่างนายนั่นไม่ปล่อยให้ตัวเองป่วยหนัก เราว่าเขาไม่อยากมาเจอเรามากกว่า”
“ทำไมผู้พันดวินต้องไม่อยากเจอเจ้าหญิงด้วยล่ะคะ” เภตรานิ่วหน้าไม่เข้าใจ
“คงเสียหน้ามั้งที่ดูไม่ออกว่าเราเป็นเจ้าหญิง ทั้งๆที่เราบอกไปแล้วแต่ก็ยังไม่เชื่อ คนมั่นใจในตัวเองแบบนั้นคงรับไม่ได้ที่พลาด...เดี๋ยวก็รู้ว่าป่วยจริงหรือเปล่า...”
เจ้าหญิงอลิซบุกหาดวินถึงสนามม้าและท้าให้เขาควบแข่งกับเธอ หากเขาชนะเธอจะเลิกเซ้าซี้แต่หากเธอชนะเขาต้องยอมให้เธอติดเหรียญกล้าหาญ
ดวินจะค้านเพราะม้าที่อลิซขี่มีสภาพไม่สมบูรณ์และอาจพยศแต่ราชนิกุลสาวไม่สนใจเพราะอยากเอาชนะ แล้วก็เป็นเรื่องจนได้เมื่อม้าของอลิซดันพยศ ดวินช่วยเธอทันอย่างฉิวเฉียด อลิซตกใจแต่ก็อบอุ่นใจอย่างบอกไม่ถูกเมื่อเห็นแววตาห่วงใยจากใจจริงของเขา
“เราไม่เป็นไร...ขอบใจที่ช่วยเราไว้ แต่ไม่เกี่ยวกับที่เราแข่งกันนะ”
“กระหม่อมไม่ได้คิดจะแข่ง ที่ขี่ม้าตามมาเพราะเห็นว่าม้าของพระองค์กำลังจะพยศ”
“นายรู้ได้ยังไง ไม่ใช่ว่าแพ้แล้วมาหาข้ออ้าง”
“ม้าสองตัวนี้เป็นม้าที่ปลดระวางมาจากสนามแข่ง ม้าพวกนี้ถูกโด๊ปยามาและยังไม่ผ่านการโทนดาวน์ยา ม้าจะตื่นง่าย ยิ่งเจ้าหญิงทรงเร่งขี่แบบเมื่อกี้มันก็ควบไม่คิดชีวิตและมันก็ไม่หยุดเมื่อเจ้าหญิงต้องการ...เจ้าหญิงทรงมีทักษะการขี่ม้า ข้อมูลพื้นฐานแบบนี้คงรู้ดีว่ากระหม่อมไม่ได้ยกมาเป็นข้ออ้าง”
“ไม่ว่ายังไง...เราถือว่าม้าเราเข้าเส้นชัยก่อน เราชนะและนายต้องยอมให้เราติดเหรียญกล้าหาญแต่โดยดี”
เหรียญกล้าหาญที่ถูกอลิซคว้ามาติดให้ทันทีที่จบการแข่งควบม้า ดวินหัวเสียมากแทบจะถอดทิ้งแต่ต้องยั้งใจไว้เพราะเป็นการไม่สมควร อลิซสาแก่ใจมากที่ดึงดันเอาชนะความหยิ่งของนาวิกโยธินได้ แต่ไม่นานก็ต้องเปลี่ยนอารมณ์เป็นเคร่งเครียดเมื่อเจซีโทร.รายงานเรื่องสำคัญ...
ooooooo
