ลิขิตรัก
ตอนที่ 2
ดวินยังไม่รู้เรื่องเจ้าหญิงอลิซ วุ่นวายกับหญิงสาวแปลกหน้าที่สวมชุดทหารของเขาแทนชุดราตรีที่เขาตัดเองกับมือ อลิซมีสีหน้าประหม่าแต่เพียงแวบเดียวก็เปลี่ยนเป็นเย็นชาและทำท่าจะไปพักหน้าถ้ำหากจะไม่ถูกเขาดักคอ
“คืนนี้คุณเข้าไปนอนด้านใน ผมจะนอนด้านนอกถ้ำเอง...ถึงผู้หญิงจะไม่อ่อนแอแต่ผมไม่อยากเสี่ยง ถ้าพวกมันย้อนกลับมาคุณไม่รอดแน่ ทางที่ดี...เข้าไปนอนข้างใน...ไม่ต้องอวดเก่ง!”
อลิซไม่มีทางเลือกต้องทำตามเขาบอกแต่ก็ไม่วายหาเรื่องประชดด้วยการมอบต่างหูทำจากทองคำแท้ให้เขา
“เราให้นายตอบแทนที่ช่วยเราไว้หลายครั้ง”
“ผมไม่เอา ผมไม่ต้องการ”
“ของจริงนะ เอาไปขายได้เงินเยอะพอสมควรหรือนายจะเก็บไว้ให้คนรัก ให้ภรรยาของนายก็ได้”
“ผมไม่ต้องการเงินและผมก็ไม่มีคนรัก เพราะฉะนั้นผมไม่รับ”
“รับไปเถอะ จะเอาไปทำอะไรก็ได้”
“ผมว่า...แทนที่คุณจะเอาตุ้มหูเพชรให้ผม คุณช่วยลดกำแพงของคุณลงแล้วทำตัวให้มันเป็นธรรมชาติ เป็นคนธรรมดาแบบที่คุณบอกว่าคุณเป็น ไม่ต้องปั้นหน้าวางท่าเหมือนแบกอะไรไว้มากมายบนบ่า”
ราชนิกุลสาวถึงกับจุกเพราะคำพูดแทงใจดำของเขา แต่กระนั้นดวินก็ยังไม่พอใจ
“ถ้าคุณลดมันลงได้เมื่อไหร่ มันจะทำให้ผมสบายใจมากขึ้นและความสบายใจมันมีค่ามากกว่าตุ้มหูเพชรของคุณ...เพราะตอนนี้คือช่วงพักร้อนของผม ผมมาพักและผมต้องการความสบายใจ”
อลิซจะเถียงแต่ก็ถูกเขาตัดบทดื้อๆ “อ้อ...ถึงคุณจะไม่อยากรู้แต่ผมขอแนะนำในฐานะที่เป็นเพื่อนร่วมทาง...ผมนาวาตรีดวิน สมุทรยากร คุณจะเรียกผมว่าวินหรือดวินก็ได้...ยินดีที่ได้รู้จัก”
ooooooo
ติช่าหรือเจ้าหญิงอลิซตัวปลอมถูกพากลับฮรีสอซในวันต่อมาโดยมีเจซีประกบเพื่อตบตาใครต่อใคร แต่กระนั้นการมาถึงเมืองไทยแบบลับๆของคิงเฮนรี่ก็ทำให้หลายคนกังขาว่าอาจมีเงื่อนงำบางอย่างปิดบัง
เจ้าหญิงโมนามาถึงเมืองไทยพร้อมเจ้าชายอลัน สวนกับเจ้าหญิงอลิซที่กลับฮรีสอซทันทีที่จบงานเลี้ยงต้อนรับ เจ้าฟ้าชายอังเดรยินดีมากที่ลูกทั้งสองมาสมทบแต่ก็แอบลำเอียงเพราะรักลูกชายคนเล็กมากกว่า
เจ้าชายอลันไม่ได้ยี่หระเรื่องเจ้าหญิงอลิซมากนัก อยากปาร์ตี้มากกว่าตามประสาหนุ่มเจ้าสำราญ เจ้าหญิงเคธอดติงไม่ได้เพราะเห็นว่าเป็นเรื่องไม่สมควร
“ตามใจจนเคยตัว วันๆเลยทำอะไรไม่เป็น เอาแต่เที่ยวเล่น หายใจเข้าออกเป็นปาร์ตี้!”
“ท่านพ่อดูพี่เคธ อารมณ์เสียอะไรมาก็ไม่รู้ บ่นผมมาตลอดทางเลย”
“เคธไม่ได้บ่นนะคะแต่พูดความจริง”
เจ้าฟ้าชายอังเดรส่ายหน้ายกมือห้ามไม่ให้ลูกสาวพูด
“ถึงจะเป็นความจริงแต่ก็ไม่ใช่ความผิดของน้อง คนเราก็ต้องหาความสุขใส่ตัวกันทั้งนั้น เราอย่าทำตัวเป็นอลิซไปหน่อยเลย เห็นทุกคนเป็นศัตรูไปหมด จำไว้นะ... อลันทำอะไรก็ไม่ผิด!”
