วิหคหลงลม
ตอนที่ 15
ภุมวารีโมโหหึงจนหน้ามืดตามัวตามไปอาละวาดคว้าถ้วยแกงสาดใส่ขวัญเรือนขณะนั่งกินข้าวกับภาสกรภายในห้องอาหารของโรงพยาบาล แล้วระเบิดอารมณ์ด่าทั้งสองคน
“หิวมากนักใช่ไหม ถึงได้มาลักกินขโมยกินสามีฉัน คุณภาสก็เหมือนกัน ที่ไม่ยอมกลับบ้านกลับช่องอ้างว่าเป็นห่วงน้อง แต่ที่แท้ก็เพราะจะได้มีเวลาอี๋อ๋อกับมัน...ผัวฉันไม่ใช่คนป่วย ไม่ต้องการพยาบาลอย่างแก ไปให้พ้น ถ้าไม่อยากจะโดนซ้ำสอง”
“พอได้แล้ว อย่าให้ผมหมดความอดทนนะคุณนวล”
“แล้วคุณจะทำอะไร จะตบฉันต่อหน้ามันอย่างนั้นเหรอ”
ภาสกรจ้องภุมวารีอย่างเดือดดาล แต่ไม่ทันทำอะไรเพื่อนพยาบาลของขวัญเรือนวิ่งเข้ามาบอกว่ามีคนพบภานุโรจน์แล้ว ทั้งสามคนรีบไปดูภานุโรจน์ที่ห้องผู้ป่วยหนักซึ่งมีคนพบเขาในศาลาริมทางแถววังอภัยรัตน์และเห็นชื่อโรงพยาบาลที่เสื้อเลยพามาส่ง
ภานุโรจน์อาการหนักเพราะตากฝนจนปอดติดเชื้อ ภาสกรห่วงน้องมากรีบกลับมาเก็บเสื้อผ้าเพื่อไปเฝ้า แต่เกิดทะเลาะกับภุมวารีอย่างรุนแรงเมื่อรู้ว่าเธอคือต้นเหตุให้คนป่วยถ่อสังขารไปขอเงินญาติ
“ผึ้งคิดว่าเขาจะหาทางติดต่อญาติคุณทางโทรศัพท์หรือทางไหนก็ได้ ไม่ได้คิดว่าคุณโรจน์จะบ้าบิ่นขนาดซมซานออกไปทั้งที่ร่างกายเป็นแบบนั้น”
“ก็เพราะเขายังเด็ก เขาจะมีสมองคิดอะไรถ้วนถี่ได้ยังไง คุณไม่ควรจะมาก้าวก่ายเรื่องของพวกเราตั้งแต่แรก”
“เรื่องของเราเหรอคะ แล้วผึ้งเป็นใคร ผึ้งไม่ใช่เมียคุณหรือไง จะต้องให้ผึ้งอธิบายอีกกี่ร้อยครั้งว่าที่ทำทุกอย่างลงไปก็เพื่อคุณทั้งนั้น”
“งั้นต่อไปนี้ไม่ต้องทำอะไรเพื่อผมทั้งนั้น เพราะคุณมีแต่จะทำให้มันแย่ลง” ภาสกรคว้ากระเป๋าผลุนผลันออกจากบ้าน ทิ้งให้ภุมวารียืนน้ำตาไหลนองหน้า น้อยใจที่เขาไม่เคยเห็นความดี
ภาสกรไม่โผล่กลับมาบ้านแถมยังไม่รับโทรศัพท์ ทำให้ภุมวารีเดือดดาลพาลคิดว่าเขาไปอยู่กับขวัญเรือน จึงบุกไปดักขณะอีกฝ่ายออกเวรในตอนค่ำ คาดคั้นว่าเอาผัวของตนไปซุกไว้ที่ไหน ทั้งที่น้องชายเขานอนพะงาบๆ จะตายมิตายแหล่ ยังมีหน้าเอาพี่ชายเขาไปกกไว้
“คุณภาสกรไม่ได้อยู่กับฉัน เธออยู่เฝ้าน้องชายตลอดเวลานั่นแหละ แต่คงไม่อยากพบคุณถึงให้ที่ตึกโกหกแบบนั้น ไม่เกี่ยวอะไรกับฉันเลย”
“ฉันไม่เชื่อ”
“นั่นมันปัญหาของคุณ” ขวัญเรือนเดินหนีแต่ภุมวารีตามไปกระชากกลับ
“แน่จริงแกก็ไปกับฉันสิ ไปเรียกคุณภาสให้ออกมาพบฉัน”
“ไม่ใช่ธุระกงการอะไรของฉัน แล้วคุณเองก็ไม่อยากให้ฉันยุ่งเรื่องในครอบครัวคุณอยู่แล้วไม่ใช่หรือ...ปล่อยฉัน”
“ทีอย่างนี้แกทำเป็นเล่นลิ้น ฉันชักจะสงสัยแกมากกว่าเดิมแล้ว ไปกับฉันเดี๋ยวนี้”
ขวัญเรือนปัดป้องไม่ไป พอดีภาสกรมาเห็นจึงพยายามกันขวัญเรือนออกห่าง ทำให้ภุมวารีของขึ้นด่าเขาอย่างหยาบคาย
“ยอมโผล่หน้าออกมาแล้วหรือคะคุณภาส ถ้าฉันไม่มาเล่นงานมัน คุณก็คงหลบอยู่ใต้กระโปรงมันจนลืมเมียลืมบ้านต่อไป”
ภาสกรเลือดขึ้นหน้า รู้สึกถูกหยามอย่างแรง สวนทันควันว่าตนไม่ได้ซุกอยู่ใต้กระโปรงของใคร แต่อยู่กับน้องชายตลอดเวลา
“แล้วทำไมไม่รับโทรศัพท์ฉัน”
“เพราะผมไม่มีอะไรจะคุย แล้วไม่อยากฟังเรื่องไม่เป็นเรื่องแบบนี้ไงล่ะ ชีวิตผมตอนนี้มีแต่นายโรจน์คนเดียว ไม่มีใครเอาเวลาแบบนี้ไปคิดทำเรื่องสกปรกอย่างที่คุณคิดหรอก”
“คุณพูดแบบนี้กับฉันไม่ได้นะคะคุณภาส”
“ผมจะพูด ถ้าคุณยังไม่เลิกสร้างความเดือดร้อนให้คนอื่นที่เขาไม่รู้อีโหน่อีเหน่ด้วย กลับบ้านไปซะ ถ้าคุณไม่สนใจความเป็นตายร้ายดีของน้องชายผม ก็อย่ามาที่นี่อีก” ภาสกรพูดจบก็ประคองขวัญเรือนเดินจากไปโดยไม่สนใจภุมวารีว่าจะกรีดร้องและตีอกชกตัวสักแค่ไหน
ooooooo
