ใต้ปีกปักษา

ริศากับอคินมาอยู่ในบรรยากาศสงคราม ริศาถามว่าที่นี่ที่ไหน อคินถามว่าพาพวกตนมารบกับใคร

“นี่แหละ...ที่ที่ฉันเอาชีวิตมาเสี่ยงทุกวัน”

พริบตานั้น บรรยากาศก็ตกอยู่ในภาวะสงคราม สันติกับอัศนีออกปฏิบัติภารกิจด้วยกัน เจอขบวนขนอาวุธ สันติบอกให้อัศนีกลับเข้าประจำหมู่เดี๋ยวนี้ แต่อัศนีปฏิเสธ

“อัศนี นายกำลังปฏิบัติการนอกเหนือคำสั่ง กลับเข้าประจำหมู่เดี๋ยวนี้ เราต้องกลับฐานแล้ว”

“เชิญ...ขอฉันจัดการไอ้ขบวนนี้ก่อน”

 อัศนีตอบอย่างมุ่งมั่น ตาจ้องผ่านระบบเล็งเป้ายิง เห็นขบวนรถก็กดปุ่มยิงจรวดใส่ทันที

“อัศนี...กลับเข้าประจำหมู่ เรากำลังจะกลับฐาน”

“รับทราบ”

เครื่องบินของอัศนีบินวนกลับเข้าประจำหมู่ เครื่องบินสองลำบินเคียงคู่กันไปบนท้องฟ้า ผ่านควันระเบิดที่ลอยอยู่บนพื้นข้างล่าง...

ooooooo

การปฏิบัติการนอกเหนือคำสั่งของอัศนีด้วยข้ออ้างว่าระเบิดมันเหลือ สันติถามว่าแล้วถ้าข้างล่างมันมีปืนต่อสู้อากาศยานยิงสวนขึ้นมาจะทำยังไง คิดถึงอนงค์บ้างหรือเปล่า

สันติตำหนิว่าอัศนีทำนอกเหนือคำสั่งถ้าพลาดขึ้นมาจะทำยังไง อัศนีตะแบงว่า “กูก็ตาย แค่นั้น”

สันติถามว่าเขาคิดถึงอนงค์บ้างไหมถ้าเขาเป็นอะไรไปอนงค์จะอยู่ยังไง ก็ถูกอัศนีประชดว่า เขาเป็นห่วงอนงค์ยิ่งกว่าตนอีก สันติโมโหสุดขีด กระชากคอเสื้ออัศนีจะชก

ชาร์ลีกับเดวิดเดินเข้ามาแยกทั้งสองออกจากกัน ชาร์ลีปรามว่า

“คำสั่งคือคำสั่ง หลังจากนี้ห้ามทำอะไรนอกเหนือปฏิบัติการอีก เข้าใจรึยัง”

“ครับผม” ทั้งสองรับคำ มองหน้ากันเคืองๆ แล้วหันหลังเดินออกไปคนละทาง

ผีอัศนียืนอยู่กับริศาและอคินมองภาพในอดีตที่เพื่อนรักเดินหันหลังจากกันอย่างเจ็บปวด

อัศนีพยายามหัดสานปลาตะเพียนจากใบมะพร้าวเตรียมให้ลูกเล่น เพราะสานไม่เป็นปลาตะเพียนที่สานออกมาเป็นกองจึงบิดเบี้ยว เขาบอกอนงค์ว่าให้พี่ขับเครื่องบินไปทิ้งระเบิดสักร้อยรอบยังจะดีกว่า

อนงค์ขอร้องอย่าพูดถึงสงครามอีกเลย ทุกครั้งที่เขาขึ้นบินตนใจหายกลัวเขาจะไม่ได้กลับมา

อัศนีบอกว่ามันเป็นงาน และถ้าตนบินครบร้อยภารกิจ เราจะมีเงินเยอะมากเลย แล้วพี่ก็จะได้กลับไป

อนงค์ไม่อยากฟัง ถามว่ารู้ไหมว่าทุกครั้งที่เขาขึ้นบินตนใจหายแค่ไหน กลัวเขาจะไม่ได้กลับมาถามว่า

“ทำไมพี่ถึงภูมิใจนักกับการเป็นทหารรับจ้างพวกอเมริกา มันจ้างไปบินก็ไป จ้างให้ไปตายก็ไป พี่ขายชีวิตแลกเงินอย่างนั้นหรือ”