ระเริงไฟ
ตอนที่ 12
ไตรทศกับชญานีอ้าปากค้างเมื่อรู้เรื่องญาดาตั้งท้อง เช่นเดียวกับทัศนะที่ถึงกับพูดไม่ออก เขมิกาไม่สะทกสะท้านกับการกระทำของตัวเอง แต่สบตาญาดาราวกับจะท้าทาย
“เธอทำเพื่ออะไร”
“พี่ดาไม่ถามก่อนหรือคะว่าเขมรู้ได้ยังไง”
“ถามตอนนี้มีประโยชน์อะไร...เธอรู้แล้ว เธอไม่คิดจะถามพี่เหรอว่าพี่เป็นไงบ้าง...รู้สึกยังไง”
“พี่ดาก็ไม่คิดจะบอกเขมเหมือนกัน ระหว่างที่ยังหาทางออกไม่ได้ เราก็น่าจะใช้เรื่องนี้ให้เป็นประโยชน์”
“เธอคิดจะใช้เด็กเป็นเครื่องมืองั้นเหรอ”
เขมิกายักไหล่ ตอบแบบไม่ยี่หระ “ก็ไม่รู้ว่าจะได้ผลหรือเปล่า ผู้ชายอย่างชาคริตคงหลอกผู้หญิงมาแล้วนับไม่ถ้วน มีลูกมากี่คนแล้วก็ไม่รู้ เขารู้เรื่องพี่ดาท้องแล้วเขาว่าไงบ้าง”
ญาดาผิดหวังและโกรธน้องสาวจนตัวสั่น แต่เขมิกายังไม่รู้สึกตัว ถามย้ำ
“นายชาคริตเป็นไงบ้าง...โกรธไฟลุกหรือว่าไม่แยแส แต่เขมว่าเขาก็รักพี่ดาอยู่นะ เขาคงเจ็บทุรนทุรายที่รู้ว่ามีลูก แต่ไม่มีสิทธิ์เป็นพ่อของเด็ก!”
ขาดคำเขมิกาก็ถูกตบจนหน้าหัน ญาดาต้องข่มใจอย่างมากไม่ให้ตบซ้ำ
“พอหรือยัง! เขาเจ็บแค่ไหน พี่เจ็บยิ่งกว่า...ตอนนี้พี่เป็นคนแบกรับปัญหาคนเดียว พี่แทบจะยืนไม่ไหวอยู่แล้ว แล้วแทนที่เธอจะช่วยพยุงพี่ เธอกลับผลักพี่ล้มลงให้เจ็บกว่าเดิม...”
แหวจบก็หุนหันจากไป ทิ้งเขมิกาให้น้ำตาร่วงด้วยความสะเทือนใจและรู้สึกผิด ทัศนะต้องเข้ามาปลอบ เตือนไม่ให้ตามไปวุ่นวายกับพี่สาวเวลานี้ แต่อยากให้เธออยู่ตามลำพังเพื่อคิดและสำนึกผิดมากกว่า
เขมิกาเสียใจมาก แต่ยังมีสติจะขอบคุณทัศนะที่ไม่ซ้ำเติม
“เรื่องในครอบครัวคุณ ผมไม่บอกใครแน่ ผมพอรู้ผิดชอบชั่วดีอยู่”
“คุณด่าเขมตรงๆเลยดีกว่า”
“ผมไม่มีสิทธิ์จะว่าอะไรคุณ แล้วคุณก็โดนไปเต็มๆแล้ว”
“โดนแค่นี้ยังไม่สมกับที่เขมทำลงไป”
“คุณดาโกรธคุณไม่นานหรอก ยังไงคุณก็เป็นน้อง คุณอย่าทำผิดอีกก็แล้วกัน คุณจะโกรธจะเกลียดนายคริตแค่ไหนก็อย่าใช้วิธีเดียวกับมัน คุณจะทำตัวต่ำเหมือนมันทำไม”
ทัศนะพยายามเตือนสติเหมือนเคย แต่ครั้งนี้เขมิกาไม่โกรธและยอมรับฟังด้วยความยินดี
“ทุกคนทำผิดกันได้...อยู่ที่ทำผิดแล้วสำนึกหรือเปล่า แล้วก็อยู่ที่คนอื่นจะให้อภัยไหม”
เขมิการู้ว่าเขาหมายถึงเรื่องระหว่างเขากับเธอ “ถ้ามันเรื่องที่ให้อภัยได้ยากล่ะคะ”
“เราก็ต้องใช้ชีวิตอย่างค้างๆคาๆต่อไป”
พูดจบก็ผละไป ทิ้งเขมิกาให้มองตามทั้งน้ำตา...เริ่มรู้สึกผิดอย่างจริงจังที่เคยทำร้ายใจเขา
ooooooo
