ระเริงไฟ
ตอนที่ 12
ชญานีมาเยี่ยมไตรทศด้วยความเป็นห่วงและรู้สึกผิด แต่พยาบาลไม่อนุญาตเพราะไม่มีชื่อในรายชื่อของครอบครัว เขมิกามาถึงหน้าห้องพักน้องชายทันเห็นสีหน้าผิดหวังของชญานี อดทักอย่างเย้ยหยันไม่ได้
“มาเยี่ยมไตรเหรอ...ไม่ใช่ญาติไม่มีสิทธิ์เยี่ยม...ไม่รู้หรือไง”
“ไตรเจ็บตัวเพราะฉัน ขอให้ฉันได้ทำอะไรชดเชยบ้าง”
“ดูเธออ่อนลงเยอะเลยนะ”
“ฉันกับคุณไตร...ไม่ได้เกี่ยวอะไรกับปัญหาของพวกคุณเลย”
“ถ้าอยากคบกันก็ลองดู ฉันไม่ห้ามหรอก เพราะฉันรู้ว่ายังไงก็ไปกันไม่รอด ไตรทศดีเกินไปสำหรับเธอ”
“ค่ะ...ฉันรู้...ฉันพยายามเป็นคนที่ดีขึ้น”
“คนเราเปลี่ยนกันยาก”
“คุณยังเปลี่ยนเลย...หรือว่าเปลี่ยนไปทางที่แย่ลง คงง่ายกว่าเปลี่ยนไปทางที่ดีขึ้น”
ชญานีย้อนอย่างเหลืออด เขมิกาถึงกับผงะแต่เพียงแวบเดียวก็ตั้งสติได้ ตอกกลับ “นี่ไง...คนเราเปลี่ยนกันยาก เธอก็ปากร้ายเหมือนเดิม ถ้าอยากทำอะไรชดเชยล่ะก็...ขอเบอร์ตรงติดต่อพี่ชายเธอได้ไหมล่ะ”
“ได้...ยังไงคุณก็ทำอะไรพี่คริตไม่ได้หรอก”
“ก็รอดูแล้วกัน!”
เขมิกาเก็บกดมานานที่ถูกชาคริตใช้เป็นเครื่องมือทำร้ายคนในครอบครัว เลยฉวยโอกาสนี้เอาคืนด้วยการส่งข่าวบอกอดีตคู่หมั้นหนุ่มว่าญาดากำลังตั้งท้องลูกของเขา
ชาคริตได้รับข้อความจากเขมิกากลางดึก เชื่อโดยไม่ฉุกใจคิดเพราะรู้จักนิสัยคุณหนูคนสวยดี แถมอาการแปลกๆก่อนหน้าของญาดาก็ทำให้เชื่อได้ไม่ยากว่าเธอกำลังตั้งท้องลูกของเขาจริงๆ
ญาดายังไม่รู้ตัวว่าความลับถูกเปิดเผยโดยน้องสาวแท้ๆ ไปเดินออกกำลังแต่เช้าเพื่อให้สมองปลอดโปร่ง ชาคริตตามมาดูแลด้วยความเป็นห่วง ญาดาจะวิ่งหนี เขารีบตะโกนห้าม
“ดา...อย่าวิ่ง!”
“ไม่ต้องมายุ่ง ฉันไม่ไปหาหมอ ไม่ตรวจอะไรทั้งนั้น”
“เพราะคุณรู้แล้วว่า...คุณเป็นอะไร”
คำพูดเหมือนรู้อะไรมาของเขาทำให้ญาดาหน้าซีดเผือด แต่ชาคริตไม่สนใจ ถามตรงประเด็น
“ดา...ทำไมไม่บอกผม”
“เราจบกันแล้วคุณคริต คุณควรยอมรับความจริงได้แล้ว เราไม่ได้จดทะเบียนกัน แค่มีพิธีแต่งงานจอมปลอมเท่านั้น ตอนนั้นฉันยังไม่รู้ด้วยซ้ำว่าคนที่แต่งงานด้วยเป็นใครกันแน่ ไม่รู้ว่าที่ผ่านมามันคืออะไร...มันเรียกว่ารักรึเปล่า”
“สำหรับผมคือรัก...เราแลกคำสาบานกันในโบสถ์แล้ว เรายังเป็นสามีภรรยากันอยู่ ปัญหาระหว่างผมกับพ่อคุณมันคนละเรื่องกัน แล้วไม่ว่าเกิดอะไรขึ้นกับชีวิตคุณ ผมต้องมีส่วนร่วมด้วย!”
“เราแยกทางกันแล้ว ชีวิตใครชีวิตมันเป็นทางออกที่ดีที่สุด”
“ไม่...เพราะสิ่งที่ทำให้เราแยกทางกันไม่ได้ก็คือลูกในท้องของคุณ!”
ญาดาอึ้งไปอึดใจแต่ยังปากแข็งปฏิเสธ
“ฉันไม่ได้ท้อง!”
“คุณท้องกับผม ผมเป็นพ่อ ผมมีสิทธิ์ คุณเข้าใจไหมว่าลูกของผม ผมมีสิทธิ์จะรู้!”
ooooooo
เขมิกาจัดการให้ชญานีเข้าเยี่ยมไตรทศได้เพื่อตอบแทนเบอร์ส่วนตัวของชาคริต ไตรทศเลยมีสีหน้าแช่มชื่นและมีกำลังใจฟื้นตัวมากขึ้นเมื่อมี
หญิงสาวที่ตัวเองมีใจมาเฝ้าและดูแลไม่ห่าง
ไตรทศแกล้งหยอกให้เธอป้อนข้าว ชญานีฟอร์มจัดจะไม่ยอมตอนแรก แต่เพียงไม่นานก็เปลี่ยนใจ
“มือมีแรงใช่ไหม ป้อนให้ก็ได้นะ”
“พูดเล่น...ดีจังที่คุณห่วงผม”
“ตอนนี้ฉันไม่สนใจอะไรแล้ว แค่เห็นคุณอยู่ตรงหน้านี้ก็พอแล้ว ฉันจะอยู่กับคุณจนกว่าคุณหายดี”
ชญานีสัญญาเสียงอ่อนแต่จริงจัง ไตรทศปลื้มมาก คว้ามือเธอมากุม
“ไม่...คุณต้องอยู่กับผมตลอดไป”
เขมิกาเฝ้ามองฉากรักแสนหวานของไตรทศกับชญานีด้วยสีหน้าเรียบเฉย และคอยดูต้นทางเพื่อกันญาดาไม่ให้ยุ่งกับชญานี โดยไม่รู้เลยว่ามันไม่จำเป็นเลย เพราะแผนเอาคืนชาคริตของเธอได้ผลเกินคาด ชายหนุ่มตามติดภรรยาไม่ให้คลาดสายตาเพราะอยากมีส่วนร่วมเรื่องลูกในท้อง
ชาคริตตามหาญาดาจนเจอตัวที่โรงพยาบาลปรี่ไปดักหน้า
“ดา! เราต้องคุยกันเรื่องนี้”
“ฉันไม่มีอะไรจะคุย”
ญาดาจ้องหน้าเขาไม่ยอมแพ้ ประกาศกร้าว
“ฉันไม่ได้ท้อง! คุณไม่มีอะไรทำใช่ไหมถึงได้หาเรื่องฉันไม่เว้นวัน”
“แล้วเขมจะโกหกทำไม”
ความจริงจากเขาที่ว่าน้องสาวคือคนปูดเรื่องเธอท้องทำให้ญาดาพูดไม่ออก และชาคริตก็รู้ดี ดักคอ
“ผมมองออกว่าใครพูดจริง ใครพูดโกหก ถ้าคุณอยากให้ผมเชื่อว่าคุณไม่ได้ท้องจริงๆก็เข้าไปให้หมอตรวจ”
“ฉันมาดูไตร ไม่มีเวลาทำเรื่องไร้สาระ!”
ชาคริตคว้าตัวเธอจะพาไปตรวจ ญาดาขืนตัวเต็มที่และเกือบไม่รอดถ้าทัศนะจะไม่มาขัดจังหวะ ชาคริตต้องยอมปล่อยตัวภรรยาเพราะกลัวเธอเจ็บ ญาดาเลยผลุนผลันไปเอาเรื่องเขมิกา โดยมีทัศนะตามติดด้วยความเป็นห่วง แต่ทุกอย่างก็สายเกินไป เขมิกาประกาศต่อหน้าทุกคนแล้วเรื่องเธอตั้งท้องกับชาคริต!
ooooooo
