เงินปากผี
ตอนที่ 14
“พวกมันทำกับฉันเหมือนเป็นคนรับใช้...แกจะไปรับนังเนียงเมื่อไหร่”
มาลินเปลี่ยนแผนทันควัน เร่งให้น้องชายไปตามเนียงเพื่อหลอกใช้ตามที่ตกลงกับจูหยวน เมฆาตามเกมพี่สาวไม่ทัน ดีใจเนื้อเต้นเมื่อพี่สาวถามหาเนียงเมียรัก
“พี่ลินพูดจริงๆหรือครับ”
“พี่ก็มีน้องอยู่คนเดียว ถ้าน้องรักใคร พี่จะกล้าขัดเหรอ”
“ถ้างั้นผมไปรับเนียงเลยนะครับ”
“แกรู้เหรอว่ามันอยู่ที่ไหน”
เมฆามีสีหน้าลำบากใจ มาลินพอเดาได้ ถามดักคอ
“บ้านไอ้อาคมใช่ไหม”
“พี่รู้แล้วยังจะถามอีก!”
ooooooo
แม้จะตกลงกันเรียบร้อย แต่เนียงยังอิดออด ไม่อยากกลับบ้านเสริม อาคมหงุดหงิดมาก แต่พยายามใจเย็นตะล่อมเมียให้ทำตามแผน หลอกใช้เมฆาเพื่อเข้าถึงตัวมาลิน
“เหตุผลแค่สมบัติของอีมาลินเท่านั้นเหรอ”
“เธอคิดว่าจะกลับไปอยู่บ้านนอกได้หรือเปล่าล่ะ หรือว่าในบ้านโกโรโกโสของพ่อเธอ”
“ทำไมคุณไม่คิดบ้างว่าฉันทำมันขาหัก แต่มันยังบอกให้น้องมันมารับฉันไปอยู่ด้วย หรือว่า...”
เนียงชะงักคำพูดแค่นั้น ก่อนเบิกตาโพลง
“มันคิดฆ่าฉัน”
อาคมถอนใจเบื่อหน่าย ข่มใจแทบแย่จะกล่อมเมียเสียงอ่อน
“เหลวไหลน่าเนียง...นะจ๊ะ ทำเพื่อเราสองคน อย่าเรื่องมากน่า...ลงไปข้างล่างแล้วไปกับผัวเธอซะ”
เนียงยอมแบบเสียไม่ได้ แต่กระนั้นก็ไม่วายทิ้งท้าย
“บอกก่อนนะ ถ้าฉันไม่มีความสุข...ฉันก็จะขอกลับมาที่นี่!”
การกลับมาของเนียงทำให้ทุกคนในบ้านเสริมพูดไม่ออก โดยเฉพาะวันพุธกับรุ้งแก้ว ไม่ไว้ใจเลยเพราะอีกฝ่ายเป็นต้นเหตุทำให้มาลินขาหัก จึงไม่น่าจะโผล่มาให้มีเรื่องกันอีก
พินทุอรก็สงสัย และไม่รอช้าตามไปแอบฟังเนียงกับเมฆาคุยกัน
“พี่ลินรออยู่ในห้อง”
“จะให้เนียงแน่ใจได้ไงว่าพี่ลินไม่โกรธเนียง”
“ก็พี่ลินเป็นคนใช้ให้ผมไปรับเนียงมา”
เหตุผลของเมฆาทำให้เนียงฉุนกึก แกล้งตีโพยตีพาย
“เนียงนึกว่าคุณรักเนียง คิดถึงเนียง ไปรับเนียงกลับมา ฮึ...ที่แท้ก็ทำตามคำสั่งพี่สาวคุณ”
“โธ่เนียง...ผมรักคุณนะ พี่ลินก็ให้อภัยคุณ ต่อไปนี้เราจะอยู่ในบ้านนี้อย่างมีความสุข...บ้านของเราไงล่ะจ๊ะ”
พินทุอรทนฟังต่อไม่ไหว โผล่มาแขวะสองผัวเมีย “เข้าใจอะไรผิดหรือเปล่า...บ้านของเรา...ล้างหน้าซะจะได้เลิกฝันกลางวัน ไม่ต้องห่วงหรอกนะว่าจะไม่มีที่อยู่ เพราะพวกฉันหาบ้านใหม่ให้พวกแกแล้ว...คุกไง!”
เมฆาโกรธจัด จะเอาเรื่องพินทุอร แต่วันพุธมาขวางทันเวลา
“จำไว้ไอ้เมฆา ต่อไปนี้...ฉันจะไม่ยอมให้พวกแกรังแกคนในบ้านนี้ได้อีก”
ท่าทีแข็งกร้าวของวันพุธทำให้เมฆาหน้าเสีย แต่ไม่ทันโต้ มาลินก็ปรากฏตัว
“เรื่องที่พวกฉันจะอยู่ที่ไหนไว้ค่อยพูดกัน...แต่ตอนนี้ฉันต้องการให้บ้านนี้สงบสุข สันติ...ฉันถึงให้อภัยเนียง ยอมรับเนียงมาเป็นน้องสะใภ้ของฉัน...เรื่องอื่นว่ากันอีกที”
ooooooo
ท่าทางแปลกๆของมาลินทำให้ทุกคนในบ้านเสริมเอะใจ ไม่เว้นแม้แต่เนียงที่คิดว่ามาลินสงบศึกง่ายไป
“ท่าทางพี่สาวคุณไม่แคร์เลย...เป็นเพราะมีเหรียญทองเงินปากผีของไอ้เลี้ยงอยู่ใช่ไหมเลยไม่กลัวพวกมัน”
เมฆาพะเน้าพะนอไม่ห่าง เรื่องเหรียญด้วยท่าทีไม่เดือดร้อน
“ใครบอกล่ะ...ไอ้เลี้ยงมันได้เหรียญคืนไปแล้ว”
“หา! ว่าอะไรนะ...ไอ้เลี้ยงได้เหรียญคืนไปแล้วเหรอ”
“อย่าเพิ่งพูดเรื่องเหรียญได้ไหมเนียง...คิดถึงใจจะขาด”
พูดจบเมฆาก็โถมตัวหา ตะโบมจูบด้วยความ หลงใหล เนียงข่มสีหน้าเบื่อหน่าย พึมพำถึงมาลินในใจ
“อีมาลิน...มึงไม่มีเหรียญแล้ว มึงต้องการอะไรจากกู...”
เสริมหนักใจมากกับสถานการณ์ในบ้านที่นับวันจะหนักข้อ ยิ่งมาลินทำท่าแปลกๆ ยิ่งทำให้น่าสงสัย ไหนจะการกลับมาของเนียงที่ไม่น่าไว้ใจ ทำให้เขาเป็นห่วงทุกคนมาก วันพุธกับพินทุอรอยากอยู่เฝ้าที่บ้าน แต่เสริมปฏิเสธ เพราะอยากให้ลูกทั้งสองไปทำหน้าที่ของตนมากกว่า
