เงินปากผี
ตอนที่ 14
วันพุธปัดความกลัวทิ้ง ก้าวไปในศาลเจ้าของจูหยวนด้วยท่าทางนิ่งสงบ แท่นบูชายังตั้งที่เดิมแต่ปราศจากถุงอาคมบรรจุเหรียญทองเงินปากผีของเลี้ยง จูหยวนรออยู่แล้ว แหวลั่นมาก่อนตัว
“ไอ้พุธ...นี่มึงรักพ่อมึงถึงกับเสี่ยงตายมาเหยียบจมูกกูเลยเหรอ”
น้ำเสียงแข็งกร้าวของซินแสใหญ่ทำให้วันพุธหวาดหวั่นไม่น้อย ต้องข่มใจให้นิ่งหันไปเผชิญหน้า
“ผมมาดี...ยังไงผมก็ไม่ลืมพระคุณที่ซินแสสอนวิชาให้ผมหรอก”
“แต่มึงกำลังเนรคุณกูที่เป็นอาจารย์ของมึง”
“ผมถูกหลอกใช้มากกว่า...คืนเหรียญเงินปากผีให้ผมเถอะ”
“ถ้ากูไม่คืนล่ะ...”
วันพุธตาลุกด้วยความโกรธจัด จูหยวนหัวเราะ ชอบใจ
“อย่างมึงน่ะ...ไม่ต้องถึงมือกูหรอก”
จูหยวนแสยะยิ้มร้าย ตะโกนเรียกผัน ผีจากกรุงเก่า
“ไอ้ผันมันเคยพ่ายแพ้ไอ้เลี้ยง บาดเจ็บเจียนตาย กูต้องใช้อาคมช่วยมันอยู่นาน...เอาสิวะไอ้ผัน วันนี้ลูกไอ้เลี้ยงมันมาให้มึงฆ่าถึงที่นี่ จัดการมันเลย!”
ผันแค้นเลี้ยงเป็นทุน เล่นงานวันพุธเกือบตาย โชคดีที่วันพุธใช้วิชาที่มีกำจัดอาคมของผันได้
“คาถาไฟนรกสำหรับไล่ผี ซินแสสอนผมเอง”
จูหยวนเจ็บใจ ประกาศกร้าว
“ไอ้พุธ...ยังไงคืนนี้มึงก็ไม่รอด เอาสิ...กูไม่เคยสอนวิชาเจตภูตให้มึง แน่จริงมึงเอาตัวรอดให้ได้!”
ระหว่างที่วันพุธรับมือจูหยวน อุไรแอบไปหาเลี้ยงที่บ้านร้างเพื่อบอกข่าววันพุธ ตันเข้าไปเป็นเพื่อนถึงกับผงะเมื่อเจอสีหน้าถมึงทึงของเลี้ยง
“เกิดอะไรขึ้นหรือคุณท่าน หรือว่าโกรธที่อิฉันมารบกวน”
“วันพุธ...ปล่อยให้วันพุธไปหาไอ้ซินแสทำไมอุไร ไม่รู้เหรอว่าอันตราย”
“อิฉันเตือนแล้ว แต่คุณพุธไม่ฟัง ช่วย...ช่วยคุณพุธด้วยนะเจ้าคะคุณท่าน”
เลี้ยงร้อนใจมาก ถอดจิตไปช่วยวันพุธ ทันเห็นลูกชายคนโตคว้าเทียนอาคมสู้กับเจตภูตของจูหยวน
“นึกว่าจะแน่ ซินแส...คืนเหรียญทองมาให้ผมดีกว่า”
ร่างเจตภูตของจูหยวนถูกทำลาย ซินแสใหญ่โมโหมาก ร่ายคาถาจะฆ่าวันพุธ เลี้ยงรีบมาขวาง
“ไอ้เลี้ยง...มึงอย่าลืมนะว่าเหรียญทองเงินปากผีของมึงอยู่ที่กู”
“กูตายไปแล้ว ถ้ากูต้องตายซ้ำสองเพื่อช่วยลูกกู กูก็ไม่เสียดายชีวิต!”
ooooooo
บุญคงนั่งสมาธิจนเห็นเหตุการณ์ทุกอย่าง
การต่อสู้ระหว่างเลี้ยงกับจูหยวนเป็นไปอย่างดุเดือด จนกระทั่งซินแสใหญ่พลาดท่า ถูกวันพุธแย่งเหรียญทองเงินปากผีและคืนเข้าปากเลี้ยง
เหรียญทองเงินปากผีทำให้เลี้ยงมีพลังพอเอาตัวรอดจากจูหยวนและช่วยวันพุธได้อย่างปลอดภัย เมื่อกลับถึงบ้านร้าง เจออุไรจึงจะฝากคืนวันพุธ แต่แม่บ้านเก่าแก่ไม่รับเพราะเชื่อว่าเหรียญควรอยู่กับเจ้าของ
เลี้ยงไม่อยากเซ้าซี้ หันไปสั่งตัน ชายไม่สมประกอบที่ใกล้ชิดกับหลวงตาอ่ำมากที่สุด
“หลวงตาอ่ำมีผงธูปที่สะสมไว้ถึงร้อยแปดวัดเป็นของดีศักดิ์สิทธิ์ที่ท่านปลุกเสกในโบสถ์มหาอุดเป็นเวลาหลายปี แต่ไม่มีโอกาสแจกจ่ายใคร...ไปหามาไว้ให้พวกเราป้องกันตัว”
อุไรกับตันมองหน้ากันงงๆ ไม่เคยได้ยินว่าหลวงตาอ่ำจะมีของดีขนาดนั้นซ่อนไว้ในวัด...
จูหยวนแค้นใจมากที่ฆ่าวันพุธและกำจัดเลี้ยงไม่สำเร็จ แถมถูกแย่งเหรียญทองเงินปากผีคืนอีกต่างหาก พาลอาละวาดผันผีจากกรุงเก่าที่มอบหมายให้อารักขาศาลเจ้าและเหรียญเงินปากผีอย่างดี
“ไอ้ผัน...ไอ้ผัน มุดหัวอยู่ที่ไหนวะ”
ผันไม่ใช่แค่โดนอาคมวันพุธทำร้าย ยังถูกเบี้ยแก้ที่อยู่กับธงชาติแผลงฤทธิ์ใส่ ทำให้อ่อนแรง แต่นอกจากซินแสใหญ่จะไม่ยี่หระ ยังด่าซ้ำ
“ทำไมมึงไม่ขวางไอ้พุธไว้ แล้วแย่งถุงอาคมมา”
“มันหายตัวได้เร็วมาก ข้าไม่ทันเห็นด้วยซ้ำ”
“กูพลาดที่อาบน้ำว่านและสอนวิชากำบังกายให้มัน อิทธิฤทธิ์ไอ้เลี้ยงก็มากขึ้น ใครจะปราบมันได้ล่ะทีนี้”
