เงินปากผี
ตอนที่ 13
รุ้งแก้วห้ามไม่ทัน วันพุธพรวดพราดลงจากรถไปท้าทายจูหยวนเสียแล้ว จึงต้องโทร.หาบุญคงให้รีบมาช่วย แต่ก็ช้ากว่าเลี้ยงที่สัมผัสได้จากญาณพิเศษว่าลูกชายคนโตกำลังตกอยู่ในอันตราย
จูหยวนเคืองมากที่วันพุธบุกถึงถิ่น แต่ก็ไม่หวั่นเพราะเชื่อว่าจัดการได้
“ยังจำที่นี่ได้ไหมไอ้วันพุธ...มาเอะอะที่สำนักข้าทำไม”
“มึงหลอกกูไอ้จูหยวน มึงฆ่าเขาแล้วยังหลอกให้กูทำร้ายเขาอีก”
“เขาไหน...อ๋อ...ไอ้เลี้ยง...ตอนนี้กลายเป็นเด็กดีมีความกตัญญูแล้วเหรอ ไอ้หน้าโง่...ความรู้ก็สูงไม่น่าโง่เลย!”
วันพุธถูกจูหยวนเล่นงานเกือบเอาชีวิตไม่รอด โชคดีที่วิหคภูตของเลี้ยงมาช่วยไว้
“ไอ้จูหยวน...วันนี้วันตายของมึง พุธ...หนีไปเร็ว...หนีไปสิลูกพ่อ”
จูหยวนตะเกียกตะกายจะไปหาเหรียญบนแท่นพิธี และรีบจับเหรียญใส่ถุงอาคม!
เลี้ยงทรุดฮวบอีกครั้ง ขนนกวิหคภูตที่ปักตามตัวจูหยวนร่วงกราวกับพื้น
ซินแสใหญ่เหยียดยิ้มเย็น ย่างสามขุมหาเลี้ยงที่กำลังทุรนทุราย “แค่เอาเหรียญยัดใส่ถุงอาคม มึงก็หมดพลังแล้วไอ้เลี้ยง คราวนี้แหละมึงไม่ได้กลับไปหรอก กูจะเอาวิญญาณมึงมารับใช้กู”
วันพุธหนีไปแล้วตามคำสั่งเลี้ยง จูหยวนจะกำจัดเลี้ยงให้สิ้นซากโดยไม่มีใครขวาง แต่ก็ต้องอ้าปากค้าง เมื่อมือที่กำลังทำพิธีดูดวิญญาณของเลี้ยงถูกขนนกอินทรีปัก!
บุญคงเจ้าของมนต์พญาอินทรีนั่นเองที่ถอดกายทิพย์มาช่วยทันเวลา
“คืนเหรียญทองเงินปากผีให้คุณเลี้ยงไป”
“ศิษย์หลวงตาอ่ำรึ ถึงได้วิชาพญาอินทรี เอาสิ... กูไม่คืน ถ้าวันนี้ กูต้องแพ้มึง ไอ้เลี้ยงก็ต้องไม่ได้ไปผุดไปเกิด”
จูหยวนบ้าเลือด คิดฆ่าทั้งเลี้ยงและบุญคง แต่นอกจากจะไม่สำเร็จ บุญคงยังพาเลี้ยงหนีไปได้ ทิ้งซินแสใหญ่ให้กำถุงอาคมในมือแน่น สีหน้าแค้นจัด
“ไอ้เลี้ยง...มึงก็เหมือนลูกไก่ในกำมือกู!”
บุญคงพาเลี้ยงไปส่งบ้านร้างอย่างปลอดภัย แต่ในสภาพสะบักสะบอมเต็มที
“ผมบอกคุณเลี้ยงแล้วว่าอย่าออกไป”
“เธอจะให้ฉันยอมเห็นไอ้คนชั่วมันฆ่าลูกฉันรึ...ฉันทำไม่ได้”
“ผมรับปากแล้วว่าจะช่วยคุณเลี้ยง”
“ต่อให้ฉันต้องทุกข์ทรมานแค่ไหน...ฉันก็ยอม ขอเพียงได้ปกป้องลูก”
สีหน้าทุกข์ใจของเลี้ยงทำให้บุญคงใจอ่อน หยุดต่อว่าและเตือนสติให้เขาฟื้นพลังด้วยพุทธคุณ
“นั่งสมาธินึกถึงพุทธคุณนะครับ บารมีจะได้เพิ่มมากขึ้น ผมเชื่อว่าพุทธคุณจะคุ้มครองคุณเลี้ยง”
“แต่เหรียญทองเงินปากผีฉันอยู่ที่มัน”
“ผมคิดว่าจูหยวนยังไม่กล้าทำอะไรหรอกครับ”
เลี้ยงนิ่วหน้า บุญคงต้องเฉลยว่าเหรียญเงินปากผีนั้นมีค่ามากพอที่จูหยวนกับมาลินจะรั้งรอเวลาเพื่อใช้เป็นเครื่องต่อรอง...แลกกับทรัพย์สมบัติทั้งหมดของเลี้ยง!
ooooooo
วันพุธช็อกไม่หายกับเหตุการณ์ปะทะกับจูหยวนที่ศาลเจ้า รุ้งแก้วที่นั่งรถมากับเขาเฝ้ามองด้วยความเป็นห่วง เธอรู้เรื่องทั้งหมดแล้ว สงสารและเห็นใจเขามาก
“เพราะคุณเขารักพุธ เขาถึงมาช่วย”
“เหรียญนั่นอยู่ที่ไอ้จูหยวนจริงๆด้วย...เราจะหาทางเอากลับมาได้ยังไง”
“มันต้องมีวิธีสิ...กลับบ้านเถอะพุธ ทุกคนที่บ้านคงเป็นห่วงแย่แล้ว”
รุ้งแก้วกล่อมให้วันพุธใจเย็น แต่ดูเหมือนแฟนหนุ่มจะเลือดร้อนกว่าเก่า “พุธจะเอาเหรียญมาคืนเขาให้ได้ พุธไม่กลัวอะไรทั้งนั้น ไอ้จูหยวนมันลืมไปแล้วมั้งว่าเคยอาบน้ำว่านให้พุธ พุธไม่ตายง่ายๆหรอกรุ้ง”
อุไรถึงกับหน้าถอดสีเมื่อรู้เรื่องจากรุ้งแก้ว กลัวใจวันพุธจะหุนหันจนเป็นอันตราย
“ป้าก็ทราบว่าพุธเป็นคนดื้อ ถ้าคิดจะทำอะไรก็ต้องทำ...รุ้งเป็นห่วงพุธจังเลยค่ะ”
“ป้าจะเอาเบี้ยแก้ของหลวงตาอ่ำไปให้คุณพุธ”
“แล้วป้าจะเอาอะไรป้องกันตัวเองล่ะคะ”
สีหน้าเป็นห่วงเป็นใยของรุ้งแก้วทำให้อุไรซึ้งใจมาก น้ำตาคลอ “ป้าแก่แล้ว...ถ้าจะตายก็ไม่เสียดายชีวิตหรอกค่ะหนูรุ้ง ว่าแต่...ถ้าป้าเป็นอะไรไป ป้าฝากคุณเสริม คุณพุธกับคุณพินด้วยนะคะ”
อุไรขอร้องให้รุ้งแก้วอยู่แต่ในห้อง ส่วนตัวเองเอาเบี้ยแก้ของหลวงตาอ่ำไปให้วันพุธ ซึ่งทันเวลาพอดีที่อีกฝ่ายกำลังแอบออกจากบ้านอีกครั้งเพื่อไปเอาเหรียญคืนตามประสาพวกใจร้อน
