เงินปากผี
ตอนที่ 13
รุ้งแก้ว พินทุอรและอุไรถึงกับน้ำตาไหลด้วยความสงสารเลี้ยง โดยเฉพาะแม่บ้านเก่าแก่ที่รู้จักเขาดีกว่าใคร
“โธ่เอ๊ย...คุณท่าน ตายไปแล้วก็ยังห่วงลูกๆ อิฉันสงสารคุณท่านจริงๆ”
“เวลานี้รุ้งติดต่อกับคุณไม่ได้เลยค่ะ”
บุญคงส่ายหน้า ขอร้องไม่ให้ใครส่งกระแสจิตถึงเลี้ยงเวลานี้ เพราะอยากให้เขาพักฟื้น วันพุธมองหน้าคนโน้นคนนี้อึ้งๆ เรื่องราวที่เพิ่งรับรู้ทำให้สับสน แต่ความรู้สึกเกลียดชังที่มีต่อเลี้ยงนั้นเจือจางลงมากแล้ว
“จะให้พุธทำยังไงก็บอกมาเถอะ ถ้าพุธทำให้ทุกคนสบายใจได้ พุธก็จะทำ”
ทุกคนยินดีมากเมื่อเห็นความเปลี่ยนแปลงของวันพุธ บุญคงก็เช่นกัน
“เราต้องหาให้ได้ว่าเหรียญนั่นอยู่ที่ไหน...แต่ว่าตอนนี้ผมว่าเรากลับไปคุยกันที่บ้านดีกว่า...ผมเป็นห่วงคุณเสริม”
บุญคงนัดแนะคนในครอบครัวเสริมเรียบร้อยจึงขอตัว พลันสายตาก็เหลือบเห็นจูหยวนทำลับๆล่อๆ ความสงสัยผุดในหัวทันที...ซินแสใหญ่คู่ปรับของเลี้ยงมาทำอะไรในโรงพยาบาล!
ooooooo
บุญคงเป็นห่วงเรื่องเหรียญปลอมมากกว่าจึงไม่ได้สะกดรอยตามจูหยวน เลยไม่รู้ว่าซินแสใหญ่แวะหามาลินถึงห้องพัก และทันได้ยินเธอเถียงกับเมฆาเรื่องเนียง
“ไล่อีเนียงไป ฆ่ามันได้ยิ่งดี”
“เนียงเป็นเมียผมนะครับ”
มาลินอยากทึ้งหัวตัวเองนัก โต้เสียงเข้ม “มันไม่ใช่เมียแก มันเป็นเมียไอ้อาคม ฉันไม่คิดเลยว่าจะเสียรู้ไอ้อาคม ไอ้ผัวเฮงซวย เอาอีเนียงมาซ้อนแผนฉัน คิดจะขโมยเหรียญไปจากฉัน”
“พี่พูดอะไร เมียผมจะเป็นเมียไอ้อาคมได้ยังไง”
“แกมันโง่...แกไม่น่าเกิดมาเป็นน้องฉันเลยเมฆา...ฮือๆ เจ็บใจนัก!”
เมฆายังปะติดปะต่อเรื่องไม่ได้ และไม่ทันซักพี่สาว ก็ต้องออกจากห้องเมื่อจูหยวนโผล่หน้า
“ซินแสช่วยฉันด้วย...ฉันแพ้มัน อีเนียงมันมีอาคมร้าย...คาถาที่ฉันมีช่วยอะไรฉันไม่ได้เลย”
“ไม่ได้หรอก...เพราะวันที่เธอเคราะห์ร้ายนั่น เธอมีประจำเดือนไม่ใช่เหรอ...เลือดระดูผู้หญิงเป็นอุปสรรคต่อมนตรา ไม่ว่ามนตร์ขาวหรือมนตร์ดำ”
มาลินหน้าเสีย กลุ้มใจมากเพราะเข้าใจว่าเหรียญ อยู่กับเนียง
“มันได้เหรียญไปแล้วซินแส เราจะทำยังไงกันดี”
“เหรียญนั่นอยู่กับฉัน”
“อยู่กับซินแสงั้นหรือ...ถ้างั้นก็เอาไปฆ่าไอ้เลี้ยง แล้วก็ฆ่าอีเนียง ฆ่าไอ้อาคมด้วยนะ ซินแสต้องช่วยฉันนะ...เหรียญนั่นช่วยให้ฉันเดินได้ไหม”
“เรื่องขาต้องให้หมอรักษา ส่วนเรื่องอื่น ฉันช่วยเธอเอง”
“งั้นขอเหรียญฉันคืนได้ไหม ซินแสอยากได้เงินเท่าไหร่ ฉันจะให้ ฉันสัญญา เหรียญนั่นเป็นของฉัน ฉันจะใช้แก้แค้นทุกคน แล้วก็ไม่ให้ไอ้เลี้ยงทำอะไรฉันได้ด้วย...คืนเหรียญให้ฉันเถอะนะ”
“มันเป็นของฉันต่างหากมาลิน”
คำประกาศกร้าวของจูหยวนทำให้มาลินตะลึงมาก
“ตอนแรกมันเป็นของเธอแต่อีเนียงมันแย่งไป แล้วฉันก็แย่งมันมาอีกต่อ เพราะฉะนั้นมันเป็นของฉันมาลิน”
พูดจบจูหยวนก็หัวเราะเยาะเสียงดังและผละจากห้อง ทิ้งมาลินให้เต้นผาง
“ซินแส...ไม่นะ ซินแสล้อฉันเล่นใช่ไหม ซินแสกลับมาก่อน มาพูดกันให้รู้เรื่องก่อน”
เมฆากลับเข้ามาทันเห็นพี่สาวดิ้นรนเกือบตกเตียงก็ถลาประคอง แต่มาลินพยายามขืนตัวออก เจ็บใจตัวเองเหลือเกินที่ต้องเสียรู้คนไม่เว้นแต่ละวัน...ทั้งอาคมและจูหยวน!
ooooooo
ความจริงเกี่ยวกับเหรียญเงินปากผีทำให้วันพุธปวดใจมาก แต่คงไม่เท่ากับความจริงอีกเรื่องเกี่ยวกับความตายของเลี้ยงที่เขาเพิ่งรับรู้เวลาต่อมาตอนบุญคงแวะมาคุยเรื่องงานที่บ้านเสริม
“ผมแน่ใจครับว่าเหรียญของคุณเลี้ยงอยู่ที่ซินแสจูหยวน”
“มันร้ายมากนะ...ไอ้ซินแสนี่ มันทำให้คุณเลี้ยงต้องตาย”
อุไรแค้นใจที่โดนมาลินหลอกจนพลั้งปากเรื่องเลี้ยงถูกจูหยวนฆ่า วันพุธหน้าซีด เสริมสงสารช่วยอธิบาย
“คุณท่านประลองวิชาไสยศาสตร์แล้วพ่ายแพ้มัน นี่คุณท่านตายไปแล้ว มันก็ยังมาวุ่นวายกับคนที่คุณท่านรักอีก จะไม่ทำให้คุณท่านโกรธและเป็นห่วงได้ยังไง”
“ซินแสน่ะเหรอทำให้เขาต้องตาย”
