เงินปากผี
ตอนที่ 13
บุญคงจัดการผีแปลกหน้าเรียบร้อย จึงนั่งรอพินทุอรกับธงชาติกลับมาอยู่เป็นเพื่อนเสริม แล้วผละไปหาเลี้ยงที่บ้านร้างเพื่อถามบางอย่างเกี่ยวกับเหรียญเงินปากผี
“เวลานี้คุณเลี้ยงสื่อถึงเหรียญเงินปากผีได้หรือเปล่า”
เลี้ยงส่ายหน้า “พลังฉันอ่อนเกินไป”
บุญคงเห็นดังนั้นจึงนั่งตรงข้ามเตรียมทำสมาธิ เลี้ยงมองมาด้วยความสงสัย
“เธอจะทำอะไร”
“ผมจะนั่งสมาธิ...ขอพุทธคุณช่วยเพิ่มบารมีให้คุณเลี้ยง”
พลังพุทธคุณของบุญคงทำให้เลี้ยงฟื้นตัว แสงธรรมะสีทองเปล่งประกาย ช่วยเพิ่มพลัง
“ฉันรู้สึกดีขึ้นมาก”
“ถ้าเช่นนั้น...ผมจะถอดตาข่ายมนตรา แล้วคุณเลี้ยงลองสื่อไปถึงเหรียญดูว่าเป็นเหรียญจริงหรือปลอม”
เลี้ยงตามกายทิพย์ของบุญคงไปถึงโรงพยาบาล ในห้องพักของวันพุธกับรุ้งแก้วที่มีเหรียญทองวางอยู่บนหัวเตียง เลี้ยงจ้องเหรียญแต่สัมผัสแค่พลังงานที่ว่างเปล่า
“นั่นไม่ใช่เหรียญของฉัน”
บุญคงหน้าเสีย รีบพาเลี้ยงกลับ รุ้งแก้วตื่นมาทันเห็นหลังเลี้ยงไวๆ เช่นเดียวกับอุไร
“คุณท่านมาที่นี่...คงมาดูอาการพุธ”
“ท่านก็ต้องเป็นห่วงลูกของท่านสิคะ”
วันพุธได้ยินเสียงสองสาวต่างวัยคุยกัน สะดุ้งตื่นอีกคน และอดไม่ได้จะค่อนแคะเลี้ยง
“ทำให้พวกเราสุขสบาย ไม่ต้องผจญกับอีแม่มดมาลินดีกว่าไหม”
“โธ่...คุณพุธ พูดอะไรยังงั้นคะ”
อุไรส่งสายตาปราม แต่วันพุธไม่สนใจ ทิฐิทำให้ใจมืดบอด มองไม่เห็นความจริงใจของเลี้ยง...
บุญคงพาเลี้ยงกลับมาบ้านร้าง เห็นท่าทางเศร้าสร้อยของอีกฝ่ายก็อดถามย้ำเรื่องเหรียญปลอมไม่ได้
“คุณเลี้ยงแน่ใจนะครับ”
“ฉันปลุกเสกกับมือ ทำไมฉันจะไม่รู้...เหรียญทองเงินปากผีของฉันอยู่ที่ไหนกัน”
เลี้ยงพูดพลางหลับตา ร่ายคาถาเรียกหาเหรียญ แต่กลับมองไม่เห็นอะไร
“เหรียญนั่นคือชีวิตของฉัน...เหรียญนั่นคือชีวิตของฉัน!”
บุญคงสงสารและเห็นใจ ปลอบเสียงอ่อน “อย่าเพิ่งเสียใจไปเลยครับ ผมจะช่วยคุณเลี้ยงเต็มที่ครับ ตอนนี้คุณเลี้ยงห้ามออกไปไหน ปฏิบัติธรรมเพื่อให้พุทธคุณเป็นเกราะกำบังอันตรายนะครับ”
ooooooo
อาการของวันพุธกับรุ้งแก้วดีขึ้นมาก แพทย์ผู้ดูแลจึงอนุญาตให้กลับบ้านได้ แต่กระนั้นสีหน้าสองหนุ่มสาวก็ไม่สดใสเพราะมีหลายเรื่องให้กังวล และหนึ่งในนั้นก็คือข่าวจากบุญคงที่แวะมาหาแต่เช้า
“วันพุธ...เธอรู้หรือยังว่าเหรียญทองนั่นเป็นของปลอม”
วันพุธตกใจมาก แต่คงไม่เท่าอุไรที่เสียรู้มาลิน
“ฝีมือมาลินหรือครับ”
บุญคงถามเสียงเรียบ แต่ไม่มีใครยืนยันความจริงนี้ได้เพราะไม่มีหลักฐาน พินทุอรซึ่งแวะมารับพี่ชายกับรุ้งแก้วอดคิดไม่ได้ว่ามีบางอย่างผิดปกติ หากมาลิน
มีเหรียญของจริง เหตุใดถึงปล่อยให้ตัวเองถูกทำร้ายจนขาหัก
รุ้งแก้วสันนิษฐานว่าบางทีเหรียญทองของจริงอาจอยู่กับคนอื่น วันพุธก็คิดไม่ต่างกัน
“เหรียญนั่นสำคัญมากหรือครับคุณอา”
บุญคงพยักหน้ารับ ตัดสินใจเล่าสาเหตุที่ตนเข้ามาเกี่ยวข้อง “พวกเธอคงรู้ว่าผมติดต่อกับคุณเลี้ยงได้ ผมเคยเรียนวิชากับหลวงตาอ่ำก่อนท่านจะละสังขาร ท่านฝากคุณเลี้ยงไว้กับผม...ผมจำเป็นต้องช่วยเหลือเขา...วันพุธถามเรื่องเหรียญมาก็ดี ผมจะได้บอกทุกคนให้เข้าใจว่าเหรียญนั่นสำคัญยังไง”
ทุกคนมองหน้ากันเครียดๆ มีเพียงอุไรเบือนหน้าหนีเพราะรู้เรื่องทั้งหมดดีอยู่แล้ว
“เวลานี้คุณเลี้ยงอ่อนแอมาก ไม่มีพลัง เพราะเหรียญนั่นถูกควบคุมไว้ด้วยอาคม คุณเลี้ยงบอกผมเมื่อคืนว่า...”
บุญคงชะงักไปอึดใจ ก่อนเล่าเรื่องสะเทือนใจจากปากเลี้ยงที่เขาเพิ่งรู้เมื่อคืนก่อน
“ถ้ามันเผาเหรียญด้วยอาคม ฉันก็ต้องจากทุกคนไป แล้วฉันก็จะไม่เหลือแม้แต่วิญญาณ ฉันทำผิดมามากแล้ว ยามเมื่อลูกฉันยังเด็ก ฉันก็ลุ่มหลงอยู่แต่ไสยศาสตร์ ทอดทิ้งลูกเมีย เหรียญทองเงินปากผีเป็นวิชาสำคัญที่จะทำให้วิญญาณฉันได้อยู่ดูแลพวกเขา และจะได้ขอโทษลูกที่ฉันเป็นพ่อที่บกพร่อง...ฉันรอคอยคำพูดที่เขาจะยกโทษให้ฉัน”
