เงินปากผี
ตอนที่ 13
วันพุธโพล่งลั่น ก่อนผลุนผลันขึ้นห้องด้วยความสับสน รุ้งแก้วรีบตามด้วยความเป็นห่วง เห็นเขายืนนิ่งกลางห้องแล้วใจไม่ดี กลัวใจคนเลือดร้อนอย่างเขาจะหุนหันพลันแล่น
“พุธต้องเอาเหรียญมาคืนเขา...พุธทำเหรียญเขาหายไป...เขาไม่มีอะไรป้องกันตัวเอง”
“แล้วพุธจะไปเอาจากที่ไหน ซินแสเหรอ แน่ใจหรือว่าเขาจะยอมคืน ยิ่งรู้ว่าเป็นศัตรูกันมาก่อน คงไม่มีทาง”
ระหว่างที่ทุกคนในบ้านเสริมคิดหาทางเอาเหรียญคืนจากจูหยวน อาคมก็วิ่งพล่านไม่ต่างกัน เพราะเนียงยืนกรานไม่ยอมกลับไปบ้านเสริมอีก
“จะให้เนียงกลับไปหานังมาลินน่ะเหรอ ไม่มีทางหรอก มันคงเอาเนียงตายเลย”
อาคมส่ายหน้าเหนื่อยหน่าย แหวอย่างเหลืออด “อย่าโง่น่าเนียง...เธอไม่รู้ว่าไอ้จูหยวนมันร้ายแค่ไหน เราไม่มีวันเข้าถึงตัวมันได้หรอก...แต่ถ้าให้มาลินเป็นนกต่อ เราอาจมีหวัง”
เนียงนิ่งคิด ก่อนแสยะยิ้มร้ายอย่างคนมีแผน
“ลืมแล้วเหรอว่าเนียงก็มีของดี เหล็กไหลโกฏิปีของพ่อคงสู้มันได้หรอกน่า”
พูดจบเนียงก็ผละไป ทิ้งอาคมให้มองตามหน่ายๆ พึมพำไล่หลัง
“ถ้าเหล็กไหลพ่อเธอแน่จริงคงไม่ถูกไอ้ซินแสสารพัดพิษแย่งไปหรอก!”
ooooooo
วันพุธกับรุ้งแก้วบุกไปหามาลินถึงโรงพยาบาลเพื่อคาดคั้นเรื่องเหรียญปลอมที่อีกฝ่ายแอบเปลี่ยน แต่นอกจากจะปฏิเสธไม่รู้เรื่อง มาลินยังพูดจากวนประสาทลูกเลี้ยงหนุ่ม
“เหรียญปลอม...ฮึ...ฉันไม่รู้เรื่องด้วย อย่ามาหาเรื่องกันไอ้พุธ”
“ยอมรับมาดีกว่า แล้วก็คืนผมมา เราจะได้ไม่มีเรื่องต่อกัน”
“เอ๊ะ...ไอ้พุธ ฉันบอกว่าไม่รู้เรื่องก็ไม่รู้เรื่องสิ”
เมฆาเข้ามาทันได้ยินทุกอย่าง วันพุธเลยหันไปขู่ “มาก็ดีแล้ว...ช่วยบอกพี่สาวนายด้วย อย่ามาทำตัวเป็นนางโจรในบ้านฉัน ไม่งั้นฉันเอาตำรวจลากคอแกสองคนเข้าตะรางแน่!”
ขาดคำเมฆาก็ถลาไปต่อยวันพุธแต่ไม่โดน แถมถูกต่อยคืนต่างหาก รุ้งแก้วต้องจับตัวแฟนหนุ่มไว้และพาไปสงบสติอารมณ์ข้างนอก ทิ้งให้มาลินกับเมฆามองตามด้วยแววตาเคียดแค้น...ฝากไว้ก่อนเถอะ!
ทีมค้นหาเหรียญของจริงไม่ได้มีแค่วันพุธกับรุ้งแก้ว พินทุอรกับธงชาติก็รื้อห้องของมาลินจนกระจุยแต่ไม่พบร่องรอยอะไร เช่นเดียวกับอุไรและเสริมที่ไม่เห็นความผิดปกติอื่นๆในบ้าน
มาลินกับเมฆาไม่ได้สำเหนียกเรื่องเหรียญและการถูกทุกคนหลอกใช้ มัวทะเลาะกันเรื่องเนียงเหมือนเคย เมื่อเมฆายืนยันจะไปตามกลับมาเพราะทนคิดถึงไม่ไหว
“จะไปตามมันกลับมาทำไม แกก็เห็นนี่ มันทำพี่ขาหักแบบนี้ อีกอย่างมันก็ไม่ได้รักแก...เมฆา!”
“ไม่จริง เนียงเป็นเมียผม เนียงก็ต้องรักผมสิครับพี่”
“มันเป็นเมียไอ้อาคม...มันรวมหัวกันมาหลอกฉัน อย่าโง่สิ”
“ผมไม่เชื่อ ยังไงผมก็ต้องตามเนียงกลับมาอยู่กับผมให้ได้”
“แกต้องถูกคุณถูกของมันแน่ๆ”
เมฆาหุนหันออกจากห้องไปแล้ว ทิ้งมาลินให้หงุดหงิดใจตามลำพัง...ไม่มีใครได้ดั่งใจสักคน!
วันพุธหัวเสียมากที่คาดคั้นความจริงจากมาลินไม่สำเร็จ หัวใจเดือดพล่านด้วยความสับสนและรู้สึกผิด จนแทบไม่รู้ตัวว่าเหยียบคันเร่งเกือบมิด รุ้งแก้วเสียอีกสัมผัสได้ถึงอารมณ์ขุ่นมัวของเขา
“บอกรุ้งหน่อยได้ไหมว่าพุธจะไปไหน ทำไมขับรถเร็วยังงี้...มันอันตราย แล้วนี่ก็ใกล้ค่ำแล้ว กลับบ้านดีกว่านะ”
“ถ้าทุกคนคิดว่าพุธเป็นคนอกตัญญู เป็นคนเนรคุณ พุธก็จะเอาเหรียญมาคืนเขาให้ได้ จะได้ไม่มีอะไรติดค้างกันอีก...แล้วก็ไม่ต้องมีใครมาตำหนิพุธอีกไง”
“พุธ...คุณเขาเป็นผู้ให้กำเนิดพุธนะ”
ความจริงจากปากแฟนสาวเสียดแทงใจวันพุธจนต้องหยุดรถกะทันหัน โพล่งเสียงเครียด
“พุธพยายามแล้วรุ้ง แต่พุธทำใจยอมรับไม่ได้”
“จะมีประโยชน์อะไรล่ะพุธ ถ้าได้เหรียญมาแล้ว แต่พ่อของพุธต้องเสียใจที่พุธไม่ยอมรับท่านเป็นพ่อ”
รุ้งแก้วปลอบประโลมแฟนหนุ่ม แต่เหมือนจะดับความร้อนรุ่มในอกของเขาไม่ได้ สุดท้ายวันพุธก็ตัดสินใจเร่งเครื่องไปถึงหน้าศาลเจ้าของจูหยวน ประกาศกร้าวให้ออกมาเจอกัน
“ไอ้จูหยวน...เปิดสิวะ อย่ามุดหัวอยู่แต่ในสำนัก ...เปิดสิวะ!”
ooooooo
