กามเทพจำแลง

แม่ของกุ้งกอดรูปกุ้งร้องไห้ที่ศาลาวัด พริมกับกวินเดินเข้าไปนั่งข้างๆ พริมวางซองเงินขอร่วมทำบุญให้กุ้งไปสู่สุคติด้วย กวินก็วางซองเงินให้ บอกว่า “ต่อไปนี้ป้าไม่ต้องกลัวพวกนักเลงทวงหนี้แล้ว ตำรวจรับปากจะช่วยจัดการให้ ส่วนเงินก้อนนี้...ป้าเก็บไว้ตั้งตัวนะ” “พวกคุณเป็นคนดีจริงๆ ฉันขอโทษแทนกุ้งมันด้วย ฉัน...

เมื่อกุ๊กชินพาหาญกลับไปแล้ว กวินยังขึ้งเครียด พริมบอกว่าลุงหาญไม่ได้ตั้งใจทำร้ายตนแต่แกหลงและป่วย ให้อภัยแกเถิด กวินบอกว่าตนกำลังพยายาม เมื่อพริมบอกว่าอภัยทานคือทานอันสูงสูด เขาจึงบอกว่า “จริงๆ ผมไม่โกรธลุงหาญ แต่โกรธตัวเองมากกว่าที่ปกป้องคุณไม่ได้” พูดแล้วดึงพริมเข้าไปโอบไว้ “คุณมีค่าสำหรับผมมากรู้...

พริมเดินเขินออกมาดูดาวที่ระเบียง หันเห็นอ่างจากุชชี่ก็นึกถึงคำพูดของกวินที่ชวนลงแช่ว่า...“เวลาล้ามากๆ มันช่วยให้กล้ามเนื้อได้ผ่อนคลาย...” เธอหันมองกวินที่นอนหลับอยู่อย่างชั่งใจ... กวินนอนหลับลึก...ฝันว่า ตัวเองเดินหลงไปเจอลำธารเล็กๆตื้นๆ ที่คอห้อยล็อกเกตรูปพ่อติดตัว ขณะนั่งแกว่งชิงช้าสบายๆอยู่ใต้ต้น...

ความรู้สึกว่ามีคนตามอยู่หลายครั้ง ทำให้พริมกับกวินระแวงและระวังตัวมากขึ้น วันนี้บัทเลอร์ประจำโรงแรมเห็นทั้งสองเดินอยู่ในสวนของพิชยมันตราก็ตามไปเพื่อจะถามว่าจะทานอาหารเช้าที่ไหน ทั้งสองก็ระแวงว่าเป็นคนร้าย กวินสั่งอาหารเช้าที่ริมชายหาด เป็นข้าวต้มกุ้งของโปรดของพริม นอกจากนี้กวินยังดูแลจนเธอซึ้งใจหวั่...

พริมพากวินมาหาป้าที่แผงขายของในวัด ถามว่าใครเป็นคนเอาล็อกเกตมาขายให้ ป้าบอกจำไม่ได้ กวินยื่นเงินให้เชื่อที่ว่าเงินซื้อได้ทุกอย่าง พริมลากออกไปตำหนิที่เอาเงินฟาดหัวคนอื่น บอกว่าแบบนี้ต้องเอาน้ำเย็นเข้าลูบ กวินประชดว่าแบบนี้ต้องใช้น้ำกี่แกลลอนถึงจะพอ สู้เอาเงินง้างปากง่ายกว่า “ทำไมคุณถึงใจหยาบมองคนฉาบ...