ชั่วโมงต้องมนต์
ตอนที่ 12
ขณะพุฒิเมธกำลังถ่ายภาพวิวสวยๆในไร่อยู่นั้น บุญสิตาก็เดินสวยออกจากห้องน้ำแกล้งพูดดังๆขณะเดินผ่านพุฒิเมธจงใจให้เขาได้ยินว่า “ฉันกำลังจะไปค่ะ”
พุฒิเมธสงสัยว่าเธอนัดใครไว้ ระแวงว่าอาจเป็นดนุดล จึงย่องตามไป วิญญาณณฤทธิ์คิดในใจว่า
“ตามมาเลยน้องเลิฟ ฉันจะพาแกไปติดฝนที่กระท่อมกลางป่าเอง”
ครู่หนึ่งบุญสิตาก็หันขวับมาถามพุฒิเมธว่าตามตนมาทำไม เขาอึกอักตั้งหลักไม่ทันถามว่าเธอมาทำอะไรกลางป่าแบบนี้ เธอตอบหน้าตาเฉยว่า มาเดินเล่น
พุฒิเมธถามว่าเดินเล่นกลางป่าคนเดียวเนี่ยนะ ชวนกลับกันเถอะดูเหมือนฝนจะตกแล้ว บุญสิตาบอกว่ากลับไม่ทันหรอก ชี้ท้องฟ้าบอกว่านั่นไง ฝนตกแล้ว ทำวี้ดว้ายชวนไปหลบฝนกัน มีกระท่อมอยู่ด้านโน้น ว่าแล้ววิ่งนำไปเลย
พอวิ่งเข้ากระท่อม พุฒิเมธถามว่าเธอรู้ได้ไงว่ามีกระท่อมตรงนี้
“ได้ยินคนสวนบอก...คงต้องรอให้ฝนหยุดก่อนเราค่อยกลับก็แล้วกัน”
“คงต้องอย่างนั้น”
ณฤทธิ์ในร่างบุญสิตามองพุฒิเมธอย่างหมายมาด คิดในใจว่าอากาศเป็นใจเหมือนในละคร เมธไม่เคลิ้มก็ให้มันรู้ไป แต่แล้วก็ต้องเซ็งเมื่อมือถือเขาดังขึ้น เป็นสายจากเจนนี่โทร.มาตัดพ้อว่า
“ทำอะไรอยู่คะเมธ เจนนี่เห็นเมธไม่โทร.กลับมาซะทีก็เลยทนไม่ไหว มัวแต่ทำอะไรอยู่คะ” เขาบอกว่ามาเที่ยวเล่นเกมกับเพื่อนๆ เลยไม่ได้รับสาย
ณฤทธิ์ในร่างบุญสิตาขัดใจมาก เลยแกล้งร้องโอ๊ย! ให้เสียงดังเข้าไปในโทรศัพท์ สำออยว่าอยู่ๆก็เข่าอ่อนสะดุดพื้นหกล้ม อ้อนดังๆ
“เจ็บมากค่ะคุณเมธ ช่วยซินด้วยค่ะ”
เจนนี่ได้ยินชื่อซินก็ตาลุกถามว่าเขาอยู่กับซินได้ไง ทำอะไรกันอยู่ พุฒิเมธเห็นซินเจ็บมากจึงขอวางสายก่อนเดี๋ยวจะโทร.กลับ แล้วรีบไปประคองบุญสิตาที่สำออยกุมเท้าอยู่ที่พื้น แพ้มารยาหญิงโดยไม่รู้ตัว
เจนนี่อึ้งไปพักใหญ่จึงโทร.หาดนุดล ถามว่าไปพักร้อนกันที่ไหนทำไมไม่มีใครบอกตนเลย ดนุดลย้อนเอาว่าก็เธอบอกว่าไม่ไปจะบอกไปทำไม เจนนี่ถามว่าแล้วไปที่ไหนกันเพื่อจะตามไปหาพุฒิเมธให้ได้
ooooooo
แม้ว่าวิญญาณณฤทธิ์จะตะขิดตะขวงใจที่จะต้องอ่อยพุฒิเมธ แต่เมื่อสิงร่างบุญสิตาและต้องการให้ทั้งสองได้ลงเอยกัน เขาจึงรุกพุฒิเมธ ทั้งกอดทั้งหอมจนพุฒิเมธที่มีใจอยู่แล้วหวั่นไหวและจูบบุญสิตาแทนคำตอบที่เธอถามว่าจะคบกับตนไหม
ทันใดนั้น ฟ้าผ่าเปรี้ยง! วิญญาณณฤทธิ์รีบผลักพุฒิเมธออกหลุดแอ๊บด่าเสียงแมนๆ
“ไอ้บ้า นี่ฉันเป็นพี่แกนะเว้ย”
ทันใดวิญญาณณฤทธิ์ก็ออกจากร่างบุญสิตา เธอเซล้มหมดสติไปทันที พุฒิเมธรีบเข้าประคองท่ามกลางเสียงฟ้าผ่าเป็นระยะ
พุฒิเมธรู้ตัวว่าตัวเองทำอะไรลงไปพยายามขอโทษบุญสิตา แต่เธอถูกวิญญาณณฤทธิ์สิงจำอะไรไม่ได้คิดว่าเขาขอโทษที่เผลอสัมผัสมือ เลยบอกว่าเป็นเรื่องธรรมดา ตนโดนเป็นประจำ พุฒิเมธถามงงๆปนตกใจว่าโดนเป็นประจำหรือ ชินแล้วหรือ
วิญญาณณฤทธิ์ที่เป็นตัวการรู้เรื่องนี้ดี เห็นท่าจะไม่ดีเลยบอกให้บุญสิตาคุยเรื่องอื่นกันเถอะ บอกว่าเราอยู่กลางป่านะตนพาเธอมาเดินเล่น บุญสิตาถามพุฒิเมธว่าฝนตกหนักขนาดนี้แล้วเราจะกลับยังไง
“ฝนคงตกทั้งคืน สัญญาณโทรศัพท์ก็ไม่มี จะให้ใครมารับก็ไม่ได้ เราคงต้องนอนที่นี่”
“คะ?! ต้องอยู่ที่นี่ด้วยกันทั้งคืน!”
“อืม...จะตกใจอะไร เรื่องเมื่อกี๊เธอยังไม่ถือเลย”
บุญสิตาหน้าเครียดแต่ก็เข้าใจว่าเป็นเหตุสุดวิสัย
เจนนี่โทรศัพท์หาซาร่า โวยวายว่าวันนี้พวกที่บริษัทไปพักร้อนกัน เมธกับซินก็ไปด้วย พ่อของมาร์คก็ไป ทุกคนไปกันหมด ตนเลยอยากตามไป ชวนซาร่าไปเป็นเพื่อน ซาร่าไม่ขัดข้อง กันต์ที่ถูกณฤทธิ์ใช้บุญสิตาขู่เรื่องพ่อของมาร์คนัดนักธุรกิจมาคุยก็ร้อนใจ ทำทีอาสาขับรถพาสองสาวไป
รุ่งเช้าทุกคนที่ไร่สดชื่นกับอากาศดีๆ แต่แล้วก็ตกใจเมื่อเอมาบอกว่าซินหายไป จัสตินบอกว่าเมธก็หายไปเหมือนกัน ดนุดลตกใจว่าหรือสองคนจะหายไปด้วยกัน
“สองคนคงไม่ได้มีซัมติ้งกันหรอกนะ”
“ไม่จริง!” เจนนี่มาได้ยินพอดีร้องอย่างรับไม่ได้ “คนอย่างเมธไม่มีทางคิดอะไรกับยัยซินหรอก”
“พวกเราเปลี่ยนใจอยากมาเที่ยวด้วย” ซาร่าแก้เกี้ยว
“ผมเลยอาสาขับรถมาให้” กันต์รีบหาข้ออ้างแล้วถาม “แล้วคุณพ่ออยู่ไหนเหรอ”
“แล้วเมธอยู่ไหน” เจนนี่ถาม ซันก็ถามหาพี่สาวตนด้วยความเป็นห่วง
ที่กลางป่า พุฒิเมธกับซินที่นั่งหลังพิงกันหลับ ตื่นขึ้นตอนเช้าต่างก็งัวเงีย พอหันหน้ามองกันก็ตกใจ
บุญสิตารีบชวนกลับกันเพราะทุกคนคงเป็นห่วงแย่แล้ว
เมื่อกลับมาเจอเจนนี่ ซาร่ากับกันต์ เจนนี่ถลาเข้าหาเมธดีใจสุดๆ เขาถามงงๆว่ามาได้ไงเนี่ย?
“เจนนี่มาหาเมธไงคะ” เจนนี่ฉอเลาะ
“พอดีมีธุระอยากคุยกับพ่อมาร์คน่ะ” กันต์อ้าง
“แล้วนี่ทำอะไรอยู่กับซินคะ” ซาร่าจงใจแซะ
“คุยธุระค่ะ แต่เสร็จแล้ว ยังไงฉันขอไปหาซันก่อนนะคะ”
บุญสิตาเดินเลี่ยงไป ถูกซาร่าขัดขาจนล้มแต่เธอก็รีบลุกเดินออกไป ณฤทธิ์อยู่อีกมุมหนึ่งมองซาร่า
แค้นแทนบุญสิตา เดินตามเธอไปถามว่าเจ็บมากไหม ถ้าตนเข้าร่างเธอเมื่อไหร่จะล้างแค้นให้เอง
“ไม่ต้องหรอก ฉันไม่เป็นอะไร” ณฤทธิ์ถามแซวๆว่าเมื่อคืนนอนหลับฝันดีไหม “เพราะฝีมือคุณเอาร่างฉันไปโผล่กลางป่าจนฉันกลับไม่ได้”
“ซิน...มาคุยกันก่อน” กันต์เดินเข้ามาขัดจังหวะ ซินถามว่ามีอะไร “คุณต้องการจะเล่นอะไรกับผมกันแน่ ถึงได้หลอกผมให้มาที่นี่”
บุญสิตางงเพราะไม่รู้เรื่องจริงๆ กันต์บอกอย่างเอาเรื่องว่า ตนถามรันแล้ว พ่อมาร์คไม่ได้นัดใครมาคุยเรื่องหุ้น ถามว่า “คุณทำแบบนี้ต้องการอะไร”
วิญญาณณฤทธิ์บอกบุญสิตาว่าตนหลอกให้มันมาเองแหละ และให้เล่นตามน้ำไปว่าเพราะคิดถึงอยากเที่ยวกับมัน บุญสิตาลังเล เขารบเร้า “พูดไปเถอะ พูดเสียงอ้อนๆด้วยนะ”
บุญสิตาตกใจจำต้องทำตาม แต่พอพูดไป ถูกกันต์ย้อนถามว่าคิดว่าตนเชื่อหรือ เธอตัดบทว่าไม่เชื่อก็แล้วแต่ กันต์ไม่ทันพูดอะไรเห็นไผ่ถืออุปกรณ์ทำสวนเดินผ่านมาก็ตกใจ แต่ทำเป็นไม่รู้จักกัน ไผ่รีบเดินเลี่ยงไป
ณฤทธิ์รู้สึกถึงความผิดปกติของทั้งสอง บอกบุญสิตาว่าเดี๋ยวมา แล้วเดินตามไผ่ไป ไผ่เดินหน้าเครียดมา ณฤทธิ์ยิ่งมองก็ยิ่งสงสัยว่า
“แกเป็นใครกันแน่ ทำไมฉันคิดไม่ออก”
ครู่หนึ่งไผ่เอาโทรศัพท์มาโทร.ออก ณฤทธิ์ลุ้นว่าไผ่จะโทร.หาใคร แต่ไผ่โทร.ไม่ติด ณฤทธิ์ได้แต่เซ็งที่ทำอะไรไม่ได้
ooooooo
