เสน่ห์นางงิ้ว
ตอนที่ 7
ในตอนค่ำ ดำเกิงขายบะหมี่เหม่อลอยครุ่นคิดเรื่องธานีให้บัวแต่งงาน แลกกับการยึดบ้านและคณะงิ้ว เขาหงุดหงิดงุ่นง่านไม่รู้จะหาทางช่วยบัวได้อย่างไร
กนกวิภากับเพื่อนๆผ่านมาเยาะเย้ยถากถางว่าเป็นงิ้วชั้นต่ำยังต้องมาขายบะหมี่สกปรกอีก ดำเกิงโมโหตวาดไล่ กนกวิภาหน้าเสียแต่ข่มใจทำเสียงหวานบอกเพื่อนๆอย่าตกใจ วันนี้เรามาดี
“มาดี...ผีผู้ดีอย่างเธอน่ะเหรอ” ดำเกิงสวน
“สวยขนาดนี้เป็นผีไม่ได้หรอก ฉันมีข่าวดีมาบอก ...ข่าวดีสำหรับครอบครัวฉันน่ะ แต่ก็ไม่รู้ว่ามันจะเป็นข่าวดีของพวกแกด้วยหรือเปล่า”
“ทำไม ป๊าม้าเธอติดคุกเพราะข้อหาขี้โกงแล้วใช่ไหม” ดำเกิงเยาะกลับ
กนกวิภาปรี๊ดด่ากลับที่แช่งป๊าม้าของตน ดำเกิงยังไม่หยุดบอกว่าไม่ได้แช่ง แต่สัตว์โลกย่อมเป็นไปตามกรรม กนกวิภาโกรธจนตัวสั่น เพื่อนๆต้องเตือนสติว่าที่มาวันนี้เอาข่าวดีมาบอก เธอจึงฝืนยิ้มแล้วประกาศว่า พี่ชายตนกำลังจะแต่งงานกับยิ่งจันทร์ ผู้หญิงที่เพียบพร้อมทั้งรูปและทรัพย์ รวยสวยเก๋ เหมาะสมกับชยุติอย่างมาก ฝากไปบอกแม่นางเอกงิ้วด้วย ดำเกิงรู้สึกโล่งใจอย่างบอกไม่ถูก กนกวิภาสั่งเหมาบะหมี่เป็นการฉลอง วางเงินให้ห้าร้อยบาทแล้วเดินไป
“อ้าว! เหมาบะหมี่แล้วไม่อยู่รอเอากลับไปเหรอไง”
“รอทำไม พอแกทำเสร็จก็โยนให้หมากินได้เลย ฉันเหมาให้หมา! ฮ่าๆๆๆ”
ดำเกิงโกรธเลือดขึ้นหน้า...ขณะที่กนกวิภาเดินหัวเราะร่าไปกับเพื่อนๆ กำลังจะขึ้นรถ มีคนร้ายวิ่งมากระชากกระเป๋า เธอตกใจกรีดร้องแล้ววิ่งตามกลับไปทางร้านบะหมี่ ดำเกิงกำลังกำเงินในมือข้างหนึ่งและถือกระบวยในมืออีกข้างจะตามไปเอาเรื่องกนกวิภา เห็นเธอวิ่งตามชายคนหนึ่งกลับมาก็โวยใส่ให้เอาเงินคืนไป เธอตวาดว่าไม่ต้อง! ให้ช่วยตนก่อน
ดำเกิงรู้เรื่องหันไปปากระบวยโดนหัวคนร้ายล้มลง คนร้ายหันมาเอาเรื่องดำเกิง เกิดการต่อสู้จนรถบะหมี่ล้มคว่ำ ลูกค้าวิ่งหนีกระเจิง ดำเกิงแบกกนกวิภาพาดบ่าเหวี่ยงเท้าที่สวมรองเท้าส้นสูงใส่คนร้ายกระแทกหน้าจนมึน เพื่อนๆกนกวิภาวิ่งตามมาร้องเรียกตำรวจ คนร้ายจึงถีบดำเกิงกระเด็นแล้ววิ่งหนี ดำเกิงทิ้งกนกวิภาลงก้นกระแทกพื้น เธอร้องลั่นแล้วสั่งเขาเก็บกระเป๋ามาให้ ดำเกิงไม่พอใจเก็บกระเป๋าแล้วต่อรองให้เธอขอบคุณก่อน
กนกวิภาไม่พูดแต่เสนอเงินให้ ดำเกิงถอนใจบอกคำว่าขอบคุณจากใจ มีค่ากว่าเงินหมื่น พวกคนรวยอย่างเธอคงไม่เข้าใจ เพราะไม่เคยมีน้ำใจกับใคร หญิงสาวโกรธตวาดให้ส่งกระเป๋าคืนมา ดำเกิงหมั่นไส้จึงรวบหน้าเธอเข้ามาจูบ เพื่อนทั้งสองตาโพลง กนกวิภาตกใจผลักเขาออกแล้วตบหน้าฉาดใหญ่ ก่อนจะดึงกระเป๋ามาแล้ววิ่งหนีกลับไปที่รถ
กนกวิภากลับถึงบ้าน วิ่งกระฟัดกระเฟียดขึ้นห้องไม่พูดจากับวลัยที่ยืนทัก เธอวิ่งเข้าห้องน้ำหยุดมองหน้าตัวเองที่หน้ากระจก นึกถึงตอนถูกดำเกิงจูบแล้วอยากจะร้องกรี๊ด เปิดก๊อกน้ำล้างปากด้วยความขยะแขยง
ooooooo
รุ่งเช้า บัวกำลังจะออกไปโรงพยาบาล เห็นดำเกิงเพิ่งกลับเข้ามาหน้าตาอ่อนเพลียก็ทักว่าขายดีจนไม่ได้กลับบ้านเลยหรือ ดำเกิงประชด เก็บร้านซ่อมของถึงเช้าต่างหาก เพราะมีผีคาบข่าวดีมาบอก เลยเกิดเรื่องดีๆทั้งนั้น บัวทำหน้างงไม่เข้าใจ แต่พอฟังเรื่องราวทั้งหมดก็เศร้าลง
บัวมาเยี่ยมเจียงที่โรงพยาบาล นั่งกุมมือเจียงที่ยังนอนนิ่งน้ำตาไหล แม้จะยืนยันกับดำเกิงว่าไม่ได้รู้สึกอะไรกับข่าวชยุติจะแต่งงาน...แต่ความจริงเธอต้องการที่พึ่งทางใจอย่างมาก
“บัวไม่มีสิทธิ์เสียใจใช่ไหมป๊า บัวไม่มีสิทธิ์ บัวควรจะเจียมตัวเหมือนที่ป๊าสอน...บัวควรจะเจียมตัวจะได้ไม่เจ็บไปมากกว่านี้...ป๊ารีบตื่นมาเถอะนะ ฟื้นขึ้นมาอยู่ข้างบัว ฟื้นขึ้นมากอดบัวที...” บัวร้องเพลงงิ้วออกมาเป็นการระบายความอัดอั้นในใจ ก่อนจะสะอื้นตัวโยนออกมา
บ่ายวันเดียวกัน ตรึงจิตนั่งคุยกับนกขมิ้นที่ร้านในตลาด ด้วยความหวั่นใจถ้าเจียงไม่ฟื้นขึ้นมาพวกเราจะทำมาหากินอะไรกัน ไหมฟ้าเดินผ่านแอบส่งสายตาหวานกับนกขมิ้น นกขมิ้นรีบให้เงินตรึงจิตไปเข้าบ่อน เพื่อตัวเองจะได้แอบมาหาความสุขกับไหมฟ้า
ในขณะที่ขวดออกมาซื้อยาสมุนไพรเพื่อไปต้มให้ธานีกินเพิ่มพลังปึ๋งปั๋ง เห็นไหมฟ้ากับนกขมิ้นกอดนัวเนียกัน เดินเข้าบ้านเช่าก็ตาโต รีบเอาเรื่องกลับมารายงานธานี... ธานีแค้นใจที่โดนสวมเขา ตรงดิ่งไปที่บ้านนกขมิ้น เห็นภาพตำตาด่าว่าและไล่ไหมฟ้าให้ออกไปจากชีวิต
ด้านชยุติโดนวลี วลัย และกนกวิภา วางแผนให้ยิ่งจันทร์ดึงเขาไปตัดชุดแต่งงาน ยิ่งจันทร์ดีใจหน้าบานเกาะแขนชยุติอย่างกับปลิง
“จันทร์ดีใจที่ในที่สุดเราก็ไปด้วยกันได้แล้ว...”
ชยุติพูดนิ่งๆแบบเป็นนัยๆว่า “ยังไงเราก็ฝืนชะตาไม่ได้หรอกครับ...”
วลีกับวลัยเข้าใจไปว่าคู่กันแล้วไม่แคล้วกัน ยังไงก็หนีกันไม่พ้นกับยิ่งจันทร์ ระหว่างนั้นชยุติสบตากับจี๊ดทำนองมีแผน ตั้งใจให้กนกวิภาเห็น...
บัวยังก้มหน้าซบมือเจียงร้องไห้ หลอเข้ามาสะกิด บัวเงยหน้ามาเห็นมาลัยมากับจี๊ดก็รีบปาดน้ำตายกมือไหว้ มาลัยถามว่าเป็นอะไร บัวอ้างว่าเหนื่อยนิดหน่อย มาลัยยิ้มให้อย่างเอ็นดูก่อนจะบอกข่าวที่ตั้งใจมา พอมาลัยเกริ่นว่าเป็นข่าวดีของหลานชาย บัวรู้ทันทีว่าเรื่องอะไร รีบขอตัวไปขอยาแก้ปวดหัวจากพยาบาล หลอจึงให้เธอกลับบ้านไปพักผ่อนเลย
จี๊ดฉวยโอกาสเดินตามบัวออกมาเห็นบัวแอบมานั่งร้องไห้ จึงยื่นจดหมายใส่มือเธอบอกว่าชยุติฝากมาให้ แล้วขอตัวกลับไปดูแลมาลัย...ระหว่างนั้น เจียงรู้สึกตัวขึ้น มาลัยกับหลอดีใจ
ชยุติวางแผนนัดพบบัวที่ร้านกาแฟข้างร้านที่พายิ่งจันทร์กับกนกวิภามาเลือกชุดแต่งงาน ยิ่งจันทร์ตื่นเต้นลองชุดหลายชุด ชยุติฉวยโอกาสออกมานั่งรอบัวที่ร้าน กนกวิภาเอะใจเกรงว่าเขาจะแอบนัดพบกับบัว จึงชวนยิ่งจันทร์ตามออกไปดู
บัวเปิดจดหมายออกอ่าน ข้อความที่ชยุตินัดพบ เพื่อพูดคุยให้เข้าใจถึงเรื่องราวทั้งหมด ถ้าเธอเห็นเขาเป็นเพื่อนคนหนึ่ง ขอให้ออกมาพบกันอีกสักครั้ง...บัวตัดสินใจไป ชยุติเปิดฉากขอโทษที่เอาสัญญาคืนจาก
อาม้าไม่ได้ บัวรีบถามว่าสัญญาฉบับนั้นมาจากวลีหรือ
“มันเป็นสัญญาที่อาม้าจงใจร่างขึ้นมาให้คุณลงชื่อตัดหน้าผม เพื่อให้คุณกลายเป็นลูกหนี้ของอาม้าแทนผม แต่คุณไม่ต้องห่วงนะ อาม้าบอกว่ายอมคืนสัญญาให้กับผมทันทีที่ผมแต่งงาน”
“คุณก็เลย...”
“ครับ ผมยอมแต่งงาน ยังไงผมก็จะเอาสัญญาฉบับนั้นมาคืนคุณให้ได้”
“คุณไม่จำเป็นต้องทำขนาดนี้ก็ได้ ฉันจะเป็นหนี้คุณหรือแม่คุณ ยังไงก็ต้องใช้คืนอยู่ดี”
“เพราะผมรู้ว่า ถ้าสัญญายังอยู่ในมืออาม้า มันจะไม่ใช่แค่นั้นแน่”
ระหว่างที่ทั้งสองคุยกัน กนกวิภากับยิ่งจันทร์ตามมาเห็น ยิ่งจันทร์เดือดดาลแต่กนกวิภารั้งไว้ให้แอบฟังทั้งสองคุยกันก่อน...ชยุติรู้ว่าสองสาวต้องตามมา เข้าแผน
ที่เขาจะพูดกับบัวว่า
“ผมจะแต่งงานกับยิ่งจันทร์ให้เร็วที่สุด”
“คุณยืนยันที่จะทำแบบนี้จริงๆใช่ไหม”
“เพราะผมไม่ต้องการให้คุณเดือดร้อนอีก...”
ไม่ทันที่ชยุติจะพูดต่อ กนกวิภากับยิ่งจันทร์ก้าวเข้ามา กนกวิภาจิกว่าบัวได้ยินชัดหรือยังว่าพี่ชายตนจะแต่งงานกับยิ่งจันทร์ ฉะนั้นเลิกยุ่งกับเขาเสียที บัวฝืนยิ้มรับ บอกไม่ต้องห่วงเพราะตนกำลังจะแต่งงานเหมือนกัน ชยุติหน้าเสีย กนกวิภาเยาะว่า
“แต่งงานหรือไปเป็นผู้หญิงขัดดอกของเสี่ยเงินกู้กันแน่”
“ฉันจะแต่งกับใคร มันก็นับเป็นข่าวดีทั้งของฉันและของพวกคุณด้วยไม่ใช่เหรอคะ”
“แน่นอนล่ะย่ะ แกจะได้เลิกทำตัวเป็นแมววิ่งไล่จับหนูอย่างพี่ติซะที เพราะหนูตัวนี้กำลังจะมีเจ้าของแล้ว” ยิ่งจันทร์เข้าไปเกาะแขนชยุติแสดงความเป็นเจ้าของ
บัวปวดใจกับภาพที่เห็นแต่กลบเกลื่อนแสดงความยินดีกับทั้งสอง ชยุติขอโทษและย้ำว่าจะรีบทำตามสัญญา บัวกลับหลังหันเดินไปก่อนที่น้ำตาจะทะลักออกมา สองสาวหัวเราะร่าสวมกอดชยุติกันใหญ่ที่เขาตัดใจจากบัวได้ ชายหนุ่มยิ้มรับแต่ในใจแอบเป็นห่วงบัว
บัวเดินตาแดงเข้าซอยบ้าน ดำเกิงเห็นปรี่เข้ามาถามอย่างห่วงใยว่าเป็นอะไร บัวกลบเกลื่อนว่าสะดุดล้มไม่มีอะไร เขาจึงบอกข่าวดีว่าเจียงฟื้นแล้ว บัวหัวใจพองขึ้นในทันที
หมอตรวจเช็กอาการเจียงแล้วบอกทุกคนว่า ไม่มีอะไรน่าเป็นห่วง อีกสองวันก็กลับบ้านได้ ทุกคนดีใจรวมทั้งมาลัยที่เข้ามากุมมือเจียงยินดีด้วยอย่างจริงใจ
เจียงปรายตามองบัวแล้วทัก
“ลื้อดูซูบไปมาก เป็นอะไรหรือเปล่า”
บัวส่ายหน้ายิ้มๆ ไม่อยากให้เจียงต้องกังวลใจอะไรอีก ดำเกิงทนไม่ได้ โพล่งออกมาว่าบัวจะต้องแต่งงานกับธานีเพื่อรักษาบ้านกับคณะงิ้วเอาไว้ เจียงอึ้งไปชั่วขณะ มาลัยเองก็ตกใจ
ooooooo
ค่ำนั้น กนกวิภา ยิ่งจันทร์และชยุติกลับมา วลีและวลัยเห็นสีหน้าสองสาวยิ้มแย้มมีความสุขก็ถามว่าได้ชุดถูกใจกันหรือเปล่า กนกวิภารีบตอบว่าถูกใจและมีเรื่องน่าประทับใจด้วย
ชยุติตัดบทขอตัวไปหามาลัยก่อน ปล่อยสาวๆคุยกัน วลีเปรยว่าไปดูอาม่าหน่อยก็ดี ตั้งแต่กลับมาเห็นเก็บตัวเงียบเหมือนไม่สบาย ไม่รู้แอบไปดูงิ้วโรงไหนมาอีก กนกวิภาบอกยิ้มๆว่าไม่ต้องห่วงแล้ว ต่อไปนี้อาม่าคงอดดูงิ้วถาวร และเล่าเรื่องในวันนี้ให้ฟัง วลีกับวลัยฟังแล้วดีใจ
